Ίσως ο πιο διφορούμενος απ’ όλους τους λογοτέχνες του 20ου αιώνα, αυτός που πάντα ήξερε να κρύβεται πίσω απ’ τις λέξεις που ο ίδιος έγραφε, ώστε να ξεφεύγει η πραγματική ταυτότητα του.

Ο Φραντς Κάφκα, γεννήθηκε μια μέρα σαν και αυτή, στην Πράγα, έναν αιώνα και κάτι πριν και θα γράφαμε γι’ αυτόν κάμποσες σκέψεις, αν δεν το είχε κάνει εκατομμύρια φορές καλύτερα από εμάς.

1. Το κτήνος αρπάζει το μαστίγιο από τον αφέντη του και αυτομαστιγώνεται για να γίνει αφέντης, μη γνωρίζοντας ότι αυτό είναι μόνο μια φαντασίωση που παράγεται από έναν καινούριο κόμπο στο βούρδουλα του αφέντη.

2. Αν διέσχιζες με τα πόδια μια πεδιάδα, έχοντας κάθε διάθεση να προχωρήσεις μπροστά και παρ’ όλα αυτά πήγαινες προς τα πίσω, τότε η κατάσταση θα ήταν απελπιστική’ αφού όμως σκαρφαλώνεις πάνω σε μια απότομη πλαγιά, τόσο απότομη όσο περίπου φαίνεσαι κι εσύ ο ίδιος από χαμηλά, η κίνησή σου προς τα πίσω δεν μπορεί παρά να προκαλείται από τη φύση τou εδάφους, οπότε δεν χρειάζεται να απελπίζεσαι.

3. Ο δρόμος της αλήθειας περνάει πάνω από ένα σκοινί που δεν είναι τεντωμένο σε μεγάλο ύψος, αλλά ακριβώς λίγο πιο πάνω από τη γη. Φαίνεται περισσότερο να προορίζεται να σκοντάφτουν οι άνθρωποι, παρά να βαδίζουν πάνω σ’ αυτό.

4. Είμαι κουρασμένος, δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα και θέλω μόνο να ακουμπήσω το πρόσωπό μου στην αγκαλιά σου, να νιώσω τα χέρια σου στο κεφάλι μου και να μείνω έτσι έως την αιωνιότητα.

5. Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας.

6. Αφήστε σας παρακαλώ το μέλλον να συνεχίσει να κοιμάται, όπως οφείλει. Γιατί αν κάποιος το ξυπνήσει πριν την ώρα του, τότε θα αποκοιμηθεί το παρόν του.

7. Αν αποφεύγω τους άλλους δεν είναι για να ζήσω ειρηνικά, αλλά για να μπορέσω να πεθάνω ειρηνικά.

8. Από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει πλέον επιστροφή. Αυτό είναι το σημείο που πρέπει να φτάσουμε.

9. Κάποιος πρέπει να είχε συκοφαντήσει τον Τζόζεφ Κ., γιατί ένα πρωί, χωρίς να έχει κάνει τίποτα απολύτως, συνελήφθη.

10. Είμαστε αμαρτωλοί όχι απλά επειδή φάγαμε από το Δένδρο της Γνώσης, αλλά και επειδή δεν φάγαμε ακόμα από το Δένδρο της Ζωής.