Πάντα ήμουν λάτρης της Premier League. Τη θεωρούσα το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο, αλλά και το πιο αυθεντικό από όλα. Βλέπεις, με ιντρίγκαρε το ότι η πρώτη ομάδα μπορεί να φάει 4αρα από την τελευταία, αλλά και το γεγονός ότι απ’ αυτό έχουν περάσει παίκτες που πάντα γούσταρα να βλέπω, όπως ο Ρονάλντο!
 
Βέβαια, χαρές δεν έχω δει ακόμα σε αυτό το χάος που λέγεται αγγλικό πρωτάθλημα. Είμαι φίλος της Λίβερπουλ, άρα καταλαβαίνεις. Όταν μπαίνει Μάιος κάθε χρόνο, το πιο πιθανό είναι να λέω “Σε 12 μήνες ο τίτλος είναι δικός μας”. Φέτος κάτι πήγε να αλλάξει, αλλά ακόμα… αναμονή. Η αλήθεια είναι όμως, ότι μια φορά χάρηκα με τον πρωταθλητή στην Premier. Το 2016, όταν η Λέστερ σήκωσε το τρόπαιο και ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο θαύμα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Δεν με έκαιγε και πολύ να σου πω την αλήθεια να δω τον Ρανιέρι να το σηκώνει. Η καψούρα μου είχε άλλο όνομα: Τζέιμι Βάρντι!
 
 
Πριν από μερικές ημέρες, διάβασα στα media, ότι ο Άγγλος παίκτης μετά το “παραμύθι” με τη Λέστερ, είχε συμφωνήσει σε όλα με την Άρσεναλ, ώστε να υπογράψει σε αυτή. Εκεί, την τελευταία στιγμή χάλασε τη μεταγραφή του και προτίμησε να μείνει στην ομάδα με την οποία είχε ενώσει το πεπρωμένο του. Και ξέρεις κάτι; Δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση. Για τον Βάρντι μιλάμε.
 
Βλέπεις, δεν είναι ένας συνηθισμένος ποδοσφαιριστής που στα 15 του τον ανακάλυψε κάποια ομάδα και αυτόματα ξεκίνησε καριέρα, πριν καν ενηλικιωθεί. Η ενηλικίωση του Τζέιμι δεν ήταν σε καμία περίπτωση σαν αυτή των αστεριών της Premier. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να τους φτάσει, σιγά-σιγά και με επιμονή. 
 
Ο τύπος μέχρι τα 25 του έπαιζε στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα της Αγγλίας, ενώ ταυτόχρονα δούλευε σε εργοστάσιο για να βγάλει τα προς το ζην. Ο ίδιος έχει πει μάλιστα ότι εργαζόταν 12 ώρες και μετά πήγαινε καπάκι στην προπόνηση, ενώ μερικές φορές δεν τον έβλεπε ούτε το σπίτι του. Και πίστεψε, δεν ήταν το μόνο του ζόρι αυτό…
 
 
Κάποια στιγμή γύρω στα 20 του, όλα τα παραπάνω τα έκανε με ένα “βάρβαρο” αξεσουάρ πάνω του. Αυτό ήταν ένα βραχιολάκι της αστυνομίας. Ο λόγος; Επιτέθηκε σε κάτι άτομα στον δρόμο τα οποία έκαναν μπούλινκ σε έναν κωφάλαλο φίλο του. Έτσι, σε πολλά ματς έβγαινε αναγκαστικά αλλαγή, ώστε να προλάβει τα περιοριστικά μέτρα και να μην μπλέξει παραπάνω. Το έβαλε όμως κάτω; Ποτέ!
 
Γιατί να το βάλει άλλωστε; Μπορεί όλα τα παραπάνω να του “σκότωναν” τη ζωή, αλλά ο ίδιος ήταν μεγάλη παίκταρα. Το ήξερε. Ήξερε ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ευκαιρία του. Βλέπεις, μπορούσε να σκοράρει με όλους τους τρόπους. Ακόμα και από τις πιο μικρές κατηγορίες φαινόταν ότι ήταν ένα σέντερ φορ διαφορετικό απ’ τα άλλα. Ε, αυτή η ευκαιρία ήρθε το 2012, όταν η Λέστερ τον έκανε δικό της. Και από τότε; Μόνο εκτόξευση!
 
Μαζί της ο Βάρντι ανέβηκε κατηγορία, έμεινε με τα χίλια ζόρια στην Premier League και τελικά το 2016 κατέκτησε το τρόπαιο. Για να γίνει αυτό μάλιστα ο Τζέιμι σκόραρε 24 γκολ, ενώ ταυτόχρονα μπήκε στο ρεκόρ γκίνες, με τα 11 συνεχόμενα παιχνίδια που “μάτωσε” τα αντίπαλα δίχτυα. Και ναι, όλα αυτά τα έκανε, έχοντας πάντα τον δικό του, προσωπικό, τσαμπουκά και την αλητήρια μορφή που μας αρέσει να βλέπουμε σε τέτοιους παίκτες.
 
 
Ο Άγγλος δεν έχει το πλασέ του Ανρί, ούτε την τεχνική του Αγκουέρο. Αλλά τι πειράζει; Είναι και θα συνεχίσει να είναι ο αλήτης, ο “τρελάκιας”, που όλοι γουστάρουμε. Είναι ό,τι πιο κοντινό σε άνθρωπο στον χώρο του ποδοσφαίρου. Πριν από 8 χρόνια, ξύπναγε πήγαινε στη δουλειά του, ενώ τα Σαββατοκύριακα σηκωνόταν για να παίξει στην ομάδα της περιοχής του. Όπως ακριβώς και εσύ.
 
Πλέον είναι στα μεγάλα σαλόνια και δεν φαίνεται να έχει ξεχάσει από που προέρχεται. Τον Βάρντι δεν τον ανακάλυψαν σκάουτερ όταν ήταν 17, δεν έκανε συμβόλαιο με εταιρία στα 20 του. Ο Βάρντι είχε τη δική σου και τη δική μου ζωή μέχρι τα 25 του. Και να ξέρεις, αν γουστάρεις τη μπάλα και πιστεύεις σε σένα, κράτα μια ελπίδα μέσα σου. Αν αυτή η ελπίδα δεν πεθάνει και βγει νικήτρια, τότε θα έχει όνομα: Τζέιμι Βάρντι!