Σε μια καφετέρια της Ζακύνθου, όπου διακοπάραμε οικογενειακώς ήρθε στην τρυφερή ηλικία των 8 ετών, η πρώτη επαφή με αυτό που λένε Μουντιάλ, η Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Όπως και κάθε πιτσιρικά που σέβεται τον εαυτό του, το Μουντιάλ με βρήκε καθισμένο σε εκείνες τις τεράστιες καφετέριες, που είχαν πάνω από 253 τραπέζια και στον κατάλογό τους μπορούσες να βρεις και πίτσες και σουβλάκια και κρέπες και γλυκά και παραδοσιακή ελληνική κουζίνα. Προφανώς ήταν όλα μέτρια, αλλά δεν με ένοιαζε κι αυτό, γιατί καθόμουν πλάι στον πατέρα μου και τους λοιπούς μεγάλους και περίμενα να δω με ανυπομονησία την Βραζιλία!
Παίζουν που λες, οι Βραζιλιάνοι απέναντι στους Ολλανδούς (τους οποίους αγάπησα πολύ μεγαλώνοντας) για την προημιτελική φάση του Μουντιάλ. Η Βραζιλία ανοίγει το σκορ με ένα μυτάτο πλασέ στην κίνηση του Ρομάριο. “Αυτός είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, τώρα“, ακούγα να λένε ο ένας μετά τον άλλον, ενώ εξαφανίζονται από μπροστά μου, μεζεδάκια και μπουκάλια από μπύρες, για να έρθουν ξανά άλλα τόσα. Στο 2-0 ο Μπεμπέτο που είχε αστείο όνομα, αλλά δολοφονική ντρίμπλα ξεφτιλίζει τον τερματοφύλακα και σκοράρει σε κενή εστία. Κι ενώ το ματς δείχνει πώς η τεσσάρα έρχεται, οι Ολλανδοί αντιδρούν κι ισοφαρίζουν μέσα σε 10 λεπτά. Έρχεται λοιπόν, ο Μπράνκο κανένα δεκάλεπτο πριν το τέλος και παστελώνει φάουλ από τα 30 μέτρα, πριν ο Ρομπέρτο Κάρλος, γίνει ο Ρομπέρτο Κάρλος. Η Βραζίλια κερδάει κι εγώ έχω βρει τον ήρωα μου στο πρόσωπο του Ρομάριο.
Όμως κι αυτός δεν απογοητεύει τον πιτσιρικά εαυτό μου και στον ημιτελικό με τη Σουηδία καθαρίζει, με το νικητήριο γκολ και στέλνει τους Βραζιλιάνους τελικό κι εμένα στα ουράνια! Σε ένα από τους πιο φόλα τελικούς της ιστορίας η ομάδα του κερδίζει στα πέναλτι την Ιταλία. Εκείνος το έβαλε ο Μπάτζιο το έχασε, η ιστορία έγραψε εκείνον Παγκόσμιο πρωταθλητή και καλύτερο παίχτη του μουντιάλ. Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα και δίχως ίντερνετ, μόνο οι αθλητικές εφημερίδες κι η τηλεόραση, μας άνοιγαν ένα παράθυρο στον έξω ποδοσφαιρικό κόσμο. Έτσι λοιπόν, ψάχναμε όλοι οι πιτσιρικάδες μανιωδώς να βρούμε κι άλλα για αυτόν το Ρομάριο. Συγχρόνως, σε αυτοσχέδια γηπεδάκια προσπαθούσαμε να μιμηθούμε το μυτάκι του με παταγώδη αποτυχία.
Κάπου εκεί, έμαθα πως είχε έρθει και στην Ελλάδα ένα φεγγάρι όταν η Αεκάρα μου αντιμετώπισε την Αϊντχόφεν και κάποιοι τυχεροί τον είδαν από κοντά να βλέπει την πλάτη του Βασιλομπίλαρου Δημητριάδη. Χαλάλι λοιπόν το γλέντι που έριξε στην άμυνα μας στην Ολλανδία. Η ολλανδική ομάδα, υπήρξε ο πρώτος του σταθμός στην Ευρώπη, μετά από την οργιαστική πορεία του στη Βάσκο Ντα Γκάμα. Μετά την Αϊντχόφεν πήγε στην αγαπημένη του Μπαρτσελόνα και συναντήθηκε με τον μεγάλο Γιόχαν Κρόιφ, για να σηκώσει με τη φανέλα της ένα πρωταθληματάκι. Επέστρεψε στην Βραζιλία για να επιστρέψει στην Ισπάνια και να κάνει ένα υπέρ-αποτυχημένο πέρασμα από την Βαλένθια. Η Βάσκο Ντα Γκάμα τον κάλεσε και πάλι κι αυτός δεν μπορούσε να πει όχι.
Στο ποδοσφαιρικό του ταξίδι δεν άφησε ήπειρο απάτητη, καθώς επισκέφθηκε το Κατάρ, τη δεύτερη κατηγορία του πρωταθλήματος Αμερικής και την Αυστραλία. Κάπου στο 2008, αποχαιρέτησε τα ποδοσφαιρικά εδάφη, μετρώντας πάνω από 1000 γκολάκια στην καριέρα του. Ναι, σωστά διάβασες, δεν σε γλεντούν τα μάτια σου, μήτε εμείς. Μια μέρα σαν κι αυτή γεννήθηκε κι εμείς δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ αυτό τον τύπο, που δεν δίστασε να πει δημοσίως πως ο Πελέ, όταν μιλάει δημοσίως χρειάζεται που και που ένα φίμωτρο. Κι αν νομίζεις ότι σταμάτησε εδώ, μάθε πως για τον Μέσι, είπε πως: “πρώτα πρέπει να πιάσει τον Μαραντόνα, μετά τον Ρομάριο και τελευταίο τον Πελέ!”.
Αυτός ο αλητάμπουρας από το Ρίο Ντε Τζανέιρο, που μας έμαθε το ελάστικο και τα μυτάκια σε πλασέ, νοιαζόταν πολύ περισσότερο να κάνει σεξ, πριν από ένα μεγάλο παιχνίδι, παρά προπόνηση. Ωστόσο, δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει για τα δικαιώματα των κολασμένων αυτής της γης. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή σε αγώνες, υπέρ των ατόμων με αναπηρία προκειμένου να κατοχυρώσουν θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα στη Βραζιλία, στηρίζοντας παράλληλα την κόρη του που γεννήθηκε με σύνδρομο Down. Σήμερα, που γενεθλιάζει ο Ρομάριο, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως όσοι μάθανε μπάλα, κάτι του χρωστάνε!
