Προφανώς αν υπήρχε μια έννοια συνώνυμη της ζωής, τούτη θα ήταν η κόλαση. Μια δαιδαλώδης, ατελείωτη, πολυετής και φθοροποιός κατάβαση στα μύχια της ψυχής, σπαρμένη με διαφορετικές λέξεις για τον φόβο, που ξεφυσά στα μούτρα μας την βρομερή του ανάσα, σε κάθε βήμα του ζώντος. Υποχρεώσεις, θάνατος, χρόνος, αρρώστιες, δέσμευση, λεφτά, δόξα, χρέη, έρωτας, ναρκωτικά, σεξ, βία και πάνω από όλα η εκνευριστικά θορυβώδης σιωπή, τα κλειδωμένα στο μυαλό λόγια, που γίνανε βάσανο ψυχής και σώματος!

Κάπου εκεί λοιπόν, στα σκάει εν είδει άσματος καυλωτικού, δαιμονίου και αμαρτωλού μια εσωτερική φωνή να σου υπενθυμίσει, πως η δική σου “κόλαση” μπορεί να τυλίξει στις φλόγες τα μπατζάκια του καργιόλη του φόβου, στέλνοντας τον στο διάολο! Κι όσο αν η κόλαση, για πολλούς είναι αναπόφευκτη, το σάουντρακ και οι χορευτικές φιγούρες είναι δικής μας επιλογής! Ο Μalcolm Young, υπέγραψε το πλέον ιδανικό τραγούδι για τα ανωτέρω, για αυτό σε στάσης κωλοχτυπήματος, ας προσευχηθούμε υπό τους ήχους του “Highway to Hell“!

O Μάλκολμ ο φίλος μας, άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο, δύο χρόνια πριν κι ακόμη να το χωνέψουμε πως η rock έμεινε ορφανή, μετά την απώλεια ενός από τους μπαμπάδες της. Το 1973 τα αδέρφια Young, βρήκαν τον Dave Evans και σχημάτισαν τους AC/DC, μα όταν συναντήθηκαν με τον Bon Scott και τον Phil Rudd το τσογλανόμετρο τερμάτισε κι η Αμερική είδε πως στην Αυστραλία ξέρουν από καλό ροκ εντ ρολ. “High Voltage”, “Dirty Deeds Done Dirt Cheap”, “Let There be Rock” πριν το κολοσσιαίο “Highway to Hell“, ισοπεδώσει κάθε σπίτι, κάθε μαγαζί, κάθε συναυλιακό χώρο που παίχτηκε έβερ. Κατακτούν ότι μπορεί να κατακτηθεί σε μουσικό chart πουλάνε εκατομμύρια δίσκους και πουλάνε εισιτήρια σα ζεστά κουλουράκια, σολντάροντας κάθε venue που τους προσκαλεί να παίξουν.

Ο Μάλκολμ έστεκε αγέρωχος δίπλα στον αδερφό του, που σένιαρε τα διαβολοκέρατα, σε ένα από τα πιο εμβληματικά στην απλότητα τους, εξώφυλλα όλων των εποχών. Ο Μπον Σκοτ γέλαγε σαρδόνια πλάι τους, μα κανείς τους δεν περίμενε, ότι λίγο καιρό μετά, θα πέθαινε από αναρρόφηση του εμετού του, αφήνοντας τους AC/ DC δίχως βασικό τραγουδιστή και την ροκ κοινότητα να θρηνεί άλλο ένα είδωλο που πέθανε πριν προλάβει να γεράσει.

Η μπάντα αποφάσισε να συνεχίσει να παίζει το αλητήριο χεβιμεταλικό μπλουζ ροκ της, τιμώντας την κληρονομιά του Σκοτ και μας έδωσε τα μυαλά στα χέρια με τους επόμενους δύο δίσκαρους, που ακούνε στο όνομα “Back in Black” και “For Those About to Rock We Salute You“. Φορώντας τα κοντά τους παντελονάκια, τα αδέρφια Young έκρυψαν σε 3 ακόρντα τη μισή και βάλε ροκ εντ ρολ ουσία της οικουμένης (την υπόλοιπη την είχε ο Lemmy) κι έγιναν το Think Tank της μουσικής, που αγαπάνε εκατομμύρια fans στον πλανήτη. Έμειναν μακριά από κουραστικές κι άνευρες συνθέσεις, δείχνοντας το πωπουδάκι τους σε progressive δεξιοτέχνες της εξάχορδης της κακιάς ώρας, κεραυνοβολώντας κάθε εραστή των κωλοπαιδίστικων rock n roll blues τους,

Ο Malcolm έπιανε μισή πιθαμή, μιας και ήταν μικροσκοπικός στο δέμας, μα στη σκηνή κατάπινε Θεούς και δαίμονες, όσο οδηγούσε αυτό το φλεγόμενο άρμα που γέλαγε μπροστά στα μούτρα της κόλασης! Το 2014, μετά τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος, “Rock or Bust” o Μάλκολμ διαγνώσθηκε με καρκίνο του πνεύμονα, που ήταν ευτυχώς σε αρχόμενο στάδιο. Κατάφερε και τον νίκησε, μα λίγο καιρό αργότερα, η άνοια έκανε την εμφάνιση της σε πολύ προχωρημένο στάδιο, στερώντας του την αγαπημένη του κιθάρα και όλους εμάς από την παρουσία του.

Λίγο μετά τον Νοέμβρη του 2017, η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά. Βλέπεις, είχε κουραστεί να αντηχεί τον ήχο του ροκ εντ ρολ, σε κάθε της χτύπο. Βρήκε το φιλαράκι του τον Μπον Σκοτ, εκεί ψηλά και τζαμάρουνε παρέα, όσο εμείς ψάχνουμε κάποιον να την γρατζουνάει την κιθάρα σαν τον μάστορα Μάλκολμ!