Ακόμα κι αν έχεις κάνει την καριέρα σου ήσυχα, διακριτικά, όπως την κάνουν αυτοί που αξίζουνε συνήθως, δυο-τρία σουξέ θα τα ‘χεις. Ο Βαγγέλης Γερμανός έχει δύο, που τα ‘χει τραγουδήσει όλη η Ελλάδα. Ακόμα τα τραγουδάει! Μια “Κρουαζιέρα” για ερωτευμένους πιγκουίνους, και μια “Μπανιέρα” που μέσα της μπαίνουν αποκλειστικά δυο-δυο. Ο Γερμανός ωστόσο, δεν είναι μόνο δυο τραγούδια.
Οπότε, επίτρεψέ μου να διαλέξω 10 (+1) τραγούδια του Βαγγέλη Γερμανού που δεν έγιναν χιτάκια, όμως αυτός δεν είναι λόγος να μην τα ξέρεις. Ίσως μάλιστα, ακριβώς αυτός είναι ο λόγος να τα ξέρεις…
1. Μάσκες
Μια υπέροχη εισαγωγή (τουλάχιστον αν παίζεις κιθάρα, δεν ξέρω πώς την ακούνε οι “απ’ έξω”), κι ένα όνειρο στο τραίνο, βγαλμένο από βενετσιάνικο καρναβάλι. Ο ουρανός βρέχει σίδερα και κοτρόνια, οι δρόμοι γεμάτοι μάσκες, χάνεσαι στα στενά, ο αόρατος μαύρος καβαλάρης σε κυνηγάει, σκάβεις λαβύρινθο με πόρτα μυστική, είναι καρναβάλι ή μήπως ο κόσμος όλος έτσι είναι; “Άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή… Το καρναβάλι τέλειωσε, μ’ αυτοί… Μάσκες πουλάνε στο παζάρι!“.
2. Βραχυκύκλωμα
Άφησε τα σίγουρα (μαθηματικά) για τη μουσική, οι συγγενείς κι οι φίλοι του τον λέγαν χαζό. Ένα χαρούμενο μπλουζάκι (!) για τα ζόρια του μουσικοσυνθέτη, σε μια πόλη γεμάτη πανικό και φασαρία. “Τρίζουν οι κόρνες, σπάνε τα φρένα, μάνα θα φύγω, θα πάω στα ξένα…“. Μια χώρα σε μόνιμο βραχυκύκλωμα, αλλά η ηλεκτρική του Βαγγέλη δε μασάει από τέτοια.
3. Σε Θέλω
Μουσικός βηματισμός στον κατηφορικό δρόμο που περνάει απ’ όλα τα στάδια το έρωτα. Ερωτόκριτος και θα ξεκάνεις ολόκληρο δράκο για μια ατέλειωτη παρτίδα, κι ύστερα σαν θεός, φλεγόμενη βάτος, μες στης Βίβλου το καμίνι παίρνεις φωτιά μα δεν καίγεσαι. Κι έπειτα, τατουάζ, μια καρδιά με αλυσίδες κι άγκυρες. Και τελικά… Ένα κρητικό μαχαίρι, δράμα, αίμα, τα λέει κι ο Σαίξπηρ…
4. Σκλάβος σου για Πάντα
Χωρίς πολλά-πολλά: άμα και το πήρες απόφαση να ‘σαι σκλάβος της για πάντα, φόρα τις αλυσίδες σου και γλέντα το τουλάχιστον! Δεν είσαι τυχαίος, έχεις παρελθόν: “Αν κοιτάξω πίσω, πριν να σε γνωρίσω, οι τροχοί στην άμμο σαν τρελοί στριφογυρνάνε…“. Από μέλλον πάλι… “Φόβος κι αγωνία, μη μ’ αφήνεις μες στην τρέλα“. (Μην το αφήνεις το παιδί, κυρά μου! Για καρδιά έχεις πέτρα;)
5. Η Γάτα μου
Μια ακόμα εισαγωγάρα, κι ένας μικρός, μαζεμένος ύμνος από έναν τύπο που ξέρει ότι είναι σκλάβος της… γάτας του! Αλλά και τι γάτα; Τίγρισσα σωστή! Και να μη γουστάρεις γάτες, αυτό που “σκύβει πάνω από το σκάκι και μου δίνει ένα φιλί“, πώς να του αντισταθείς;
6. Είσαι ένας Διάβολος
Μια γλυκιά μπαλάντα για μια γυναίκα σκέτη πίκρα. Κι άμα της κάνεις μινόρε το ματζόρε της και τράμπα τις χορδές – κιθάρα για μπουζούκι, έχεις ξαφνικά… Τσιτσάνη! “Με την αγάπη μου σου κάπνισε να παίξεις, είσ’ ένας διάβολος, είσ’ ένας διάβολος…“.
7. Ο Απόκληρος
Το σημάδι του Κάιν, όπως θα το ‘γραφε ο Τσιτσάνης άμα η μουσική δεν ήταν… country! Αλλά να σου πω, λογικό. “Απόκληρο με είπες μια βραδιά, και μου ‘μεινε για πάντα η ρετσινιά… Από παντού με διώχνουνε, στο τρόλλεϋ με σπρώχνουνε…“, ε, ά’ στο διάλο πια, φέρτε μου ένα άλογο να φύγω στη Δύση!
8. Το BlueZaki
Αν είναι ένα που δεν γίνεται να μην παραδεχτείς σ’ αυτό τον τύπο, είναι ότι το ‘χει με τα μπλουζ! Μόνο που εδώ το μπλουζ γίνεται μπλουζάκι, όπως εκείνο που της είχε “ξεσκίσει” όσο ζούσανε “τον έρωτά τους τον τρελό“. Ωραίο το εύρημα, ωραία η κλίμακα, ωραίο bluezάκι φοράει η κοπέλα σου, Βαγγέλη. Σκίσ’ το!
9. Ο Αλήτης
Αλήτης, ταξιδιάρης, μάγκας αλλά κύριος. Σου θυμίζει κάτι; Ελαφρολαϊκό και “Χιώτικο”, κι αβάντι ρε Μανώλη Βαγγέλη: “Πάρε το δισάκι, να φύγεις ταξιδάκι, στον ψεύτη τον κοσμάκη… Αλήτης από κούνια, αλήτης ως τα μπούνια!“.
10. Ο Κηπουρός
Με όνειρο αρχίσαμε, ας κλείσουμε με όνειρο. Ένα όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, σ’ έναν κήπο δροσερό, γεμάτο μύθους, παραμύθια, γοβάκια, Μαινάδες και δάση. “Κι αφού δεν είμαι κηπουρός“, ε ναι, “ας ήμουν της αγάπης μας φρουρός…“.
Plus | Μικρό
Κι έτσι, για το τέλος, παρέα με την κόρη του, μας βγάλανε κι ένα σφηνάκι με γεύση από Γκάτσο κι άρωμα Χατζιδάκι. “Μια μικρή φωλιά θα χτίσω, χελιδόνι γύρνα πίσω…“.
