Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλέας των σπορ, όπως μια αδυναμία στη σπυριάρα την μπάλα, που λέει κι ο Γεωργίου την έχουμε. Λίγο ο Γκάλης, ο Γιαννάκης ο Φάνης και τα άλλα παιδιά για τους παλαιότερους, λίγο οι Διαμαντίδης, Σπανούλης και Παπαλουκάς κι ο Γιάνναρος, μας έχουν κάνει κατά καιρούς αρρωστάκια με το μπάσκετ. Μπασκετομάνα η Ελλάς, με αμέτρητες επιτυχίες κι εμείς τυχεροί λοιπόν που έχουμε απολαύσει μερικούς από τους μεγαλύτερους παιχταράδες της πιάτσας. Και Ντομινίκ, Ρολάντο Μπλάκμαν ,Τζος Τσίλντρες, Μποντιρόγκα, Ράτζα, Ρόι Τάρπλεϊ, Αλφόνσο Φορντ και σταματάμε εδώ τις αναφορές γιατί θέλουμε ένα σάιτ ολάκερο να γραφτούν όλοι.

Αν μάλιστα επιβεβαιωνόταν, ένας από τους μεγαλύτερους αστικούς μύθους του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τότε κι ο Ντράζεν Πέτροβιτς θα ερχόταν στα μέρη μας σαν παίκτης του Παναθηναϊκού με τον τότε πρόεδρο του, Παύλο Γιαννακόπουλο να τινάζει την μπάνκα στον αέρα (η όποια άλλη κλισέ μεταγραφική φράση σου αρέσει). Ο “Μότσαρτ”, γεννήθηκε στις 22 του Οκτώβρη στην Κροατία, κι ήξερε τόσα καντάρια μπάσκετ όσα μαρτυρά και το παρατσούκλι του. Τιτανομέγιστος θα έλεγε ο Αλέφας αν ήταν σπίκερ στο άθλημα, διαγαλαξιακό μαέστρο θα τον προσφωνούσε ο Βαγγέλης Ιωάννου και σε κάθε παιχνίδι του, οι ουρές από τους fans για να υπογράψει αυτόγραφα, θα ρίχνανε στα αυτιά στις αντίστοιχες της Black Friday.

O Ντράζεν στα 15 του (σεζόν 1979/1980), ήταν ήδη μέλος στη Σιμπένκα, που αγωνιζόταν στην 1η κατηγορία της γιουγκοσλαβικής λίγκας, η οποία ήταν ίσως το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Στα 17 του οδήγησε την Σιμπένκα στον τελικό του Κόρατς και την επόμενη χρονιά έχασε το πρωτάθλημα της λίγκας στα χαρτιά. Μετακόμισε στην Τσιμπόνα και σε τέσσερα χρόνια κέρδισε 3 ευρωπαϊκούς τίτλους φτάνοντας σε ακόμη ένα τελικό. Κι αν τα παραπάνω είναι μόνο στατιστικά στοιχεία, που ικανοποιούν τους καμένους ψυχαναγκασμούς των αθλητικογράφων, τα video που κυκλοφορούν ευτυχώς ελεύθερα, συμπληρώνουν τις χιλιάδες λέξεις που χρειάζονται για να περιγραφεί το μεγαλείο του ανδρός.

Μιλάμε για τον μπασκετμπολίστα που για χάρη του, άλλαξε ολόκληρος αθλητικός νόμος ώστε σε ηλικία 24 ετών να μπορέσει να πάρει μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης (εκείνη την περίοδο απαγορευόταν στην Ενωμένη Γιουγκοσλαβία οι παίκτες να φύγουν από την χώρα πριν κλείσουν τα 28), που είχε απλώσει πακτωλό εκατομμυρίων, για τα θαυματουργά χεράκια του. Στην προ-NBA του χρονιά σήκωσε ένα κυπελλάκι Ισπανίας κι άλλο ένα Κυπελλούχων. Παίχτηκε και δικαστικό σίριαλ με τους σιχαμένους μπασκετοκράτορες Ισπανούς, πριν πετάξει για το Πόρτλαντ. Στους Μπλέιζερς  θα βγάλει την πρώτη μεταβατική του χρονιά και την επόμενη με προβλήματα, πριν βγάλει μάτια τις δύο επόμενες σεζόν στους θρυλικούς Νιου Τζέρσει Νετς με μέσους όρους που ξεπερνούσαν τους 20 πόντους ανά παιχνίδι. Κι αν τώρα που ο Γιάννης μας βγαίνει MVP κι ο Ντόνσιτς χαζεύει τους αντιπάλους, όλα αυτά μοιάζουν συνηθισμένα, μα τότε στα πέτρινα χρόνια οι ευρωπαίοι που της μιλάγανε της σπυριάρας της μπασκετόμπαλας, πέρα από τον ατλαντικό ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα 2 χεριώνε. Ντίβατς, Μαρτσουλιόνις στην αρχή, Σαμπόνις και Κούκοτς λίγο αργότερα, μαζί με έναν τιμημένο αμερικανοθρεμμένο Γερμανό, με όνομα γλωσσοδέτη.

Κάπου εκεί λίγο πριν το απόγειο της καριέρας του κι ενώ οι φήμες φούντωναν πως σύντομα θα φορά φανέλα ελληνικής ομάδας και θα τον καμαρώναμε στα μέρη μας, στις 7 Ιουνίου 1993 έχασε τη ζωή του, σε τροχαίο δυστύχημα στην εθνική οδό Νυρεμβέργης- Μονάχου.

Ο Μότσαρτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ σίγησε, μα άφησε σε εμάς τους φίλους του αθλήματος παρακαταθήκη τα έργα του. Για αυτό λοιπόν κάνε την χάρη στην πάρτη σου και δες όσα περισσότερα video μπορείς, από τον τύπο που είχε την οργανωτική ευφυία του Μποντιρόγκα, την πάσα του Τεόντοσιτς, την εκτελεστική δεινότητα του Στογιάκοβιτς και του Γιασικεβίτσιους, ενώ χειριζόταν την μπαλίτσα σαν τον καλύτερο από τους Χάρλεμ Γκλομπτρόπερς. O Mιχαλάκης ο Τζόρνταν κάτιτις, θυμάται.