Το κίνητρο του να πάρω έναν άνθρωπο τηλέφωνο και να του πω: “Έλα να τα πούμε και όσα μοιραστούμε να τα δώσουμε στον κόσμο”, είναι ο άνθρωπος αυτός να ακουμπάει την αλήθεια μου. Γι’αυτό ποτέ δεν μετάνιωσα και σχεδόν ποτέ δεν απογοητεύτηκα από τον χρόνο που έδωσα και πήρα από εκείνους.
Κάθε φορά που δεν ήξερα αν θέλω να κάνω μια συνέντευξη, ήταν όλες εκείνες που τελικά δεν έκανα. Ο Βέβηλος όμως, ήταν από αυτούς που ήξερα από την αρχή ότι θέλω να συναντήσω και όμως πέρασαν χρόνια. Γιατί ο Βέβηλος βρήκε την τρυφερότητα μέσα στη βαρβαρότητα, την αλήθεια σε θολές στιγμές.
Για τις μικρές επαναστάσεις της ζωής μας μιλήσαμε σε αυτήν τη συνέντευξη, για την ελευθερία που κερδίζεται στην κάθε στιγμή με πόνο και κόπο, για τη ζωή που αξίζει να μοιραζόμαστε σε μια θάλασσα αγάπης, έρωτα και αλληλεγγύης.
