Παρατηρώντας τον κόσμο του Hollywood, ή μάλλον για να είμεθα πιο ακριβείς, του αμερικανικού κινηματογράφου, ξεχωρίζεις κάποιες περιπτώσεις ηθοποιών, που όσο κλισέ και αν ακούγεται, η ζωή τους θα μπορούσε να ήταν ταινία. Μια από αυτές, θα μπορούσε να είναι του Mickey Rourke. Γράψε λάθος. Μία από αυτές θα ήταν σίγουρα του Mickey Rourke. Ο τιτάνας Mickey, διανύει πλέον το 67ο έτος της ηλικίας του.
Ας πάμε όμως στο προκείμενο, να τα κάνουμε τα πράγματα λιανά για να καταλάβουν και όσοι δεν τον γνωρίζουν! Μέσα από μια ταραχώδη σχέση με τον πατέρα του, οδηγήθηκε στο επαγγελματικό μποξ και σε δηλώσεις όπως: ”Με έδιωχναν και έβγαινα στον δρόμο πιστεύοντας ότι το να σπάω κόσμο στο ξύλο ήταν φυσιολογικό”. Υιοθέτησε το παρατσούκλι Mick the Butcher και έκανε δουλειές του ποδαριού μέχρι να συναντηθεί με το σινεμά. Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980, έκανε ένα πέρασμα από την “Έξαψη” του Lawrence Kasdan, λίγο πριν ο Francis Ford Coppola του δώσει τον πρώτο μεγάλο ρόλο της καριέρας του. Ο “Motorcycle Boy” του Rumble Fish (μτφ Ο Αταίριαστος), του έδωσε το διαβατήριο για να σεργιανίσει ελεύθερα το Hollywood.
Λίγο μετά, έπαιξε στις 9 ½ Εβδομάδες και μπήκε στα σπίτια μας και στα ψυγεία μας, περιμένοντας πώς και πώς να μας ταΐσει φράουλες, όσο ο Τζο ο Κόκερ τραγουδά πως μπορείς να αφήσεις το καπέλο, αφού βγάλεις τα ρούχα που φοράς. Ήταν πράγματι μια από τις πιο ερωτικές ταινίες όλων των εποχών. Πλέον, ο Mickey ο φίλος μας, ήταν ο άντρας που είχαν ερωτευτεί όλες οι γυναίκες και αυτός που όλοι οι άντρες θέλουν να του μοιάσουν.
Έπειτα, ο Mickey την είδε αλλιώς. Αντί να πάρει τον εύκολο δρόμο της καταξίωσης και του sexy idol- πιο πολύφερνου γαμπρού στην πιάτσα, έκανε έναν “Δαιμονισμένο Άγγελο” με τον τιτανομέγιστο Ντε Νίρο για να υποκλιθούμε στο ταλέντο τους. Δεν έφτανε όμως αυτό, είχε και άλλο άσο στο μανίκι. “Barfly” λοιπόν, με τον Rourke να ερμηνεύει το λογοτεχνικό alter ego του Μπουκόβσκι, Χένρι Τσινάσκι και τον ίδιο τον Μπουκόβσκι να συμμετέχει στην ταινία! Για αυτό τον γουστάρουμε, γιατί έκανε πάντα αντισυμβατικές επιλογές και έπαιζε σε μερικές από τις πιο υποτιμημένες ταινίες όλων των εποχών.
Βλέπε Johnny Handsome του μάστορα “Walter Hill”, το ”Domino” του έτερου μάστορα Tony Scott, την πρώτη ταινία του Sean Penn (The Pledge), και στο Animal Factory σε μια αξέχαστη ερμηνεία στο ρόλο της Jan μιας τρανς εντός φυλακής. Έκανε και τις αποτυχημένες του επιλογές βέβαια, με την Get The Carter συνύπαρξη του με τον έτερο τιτάνα Συλβέστερ Σταλλόνε να είναι ένα από τα πλέον αποτυχημένα remake της κινηματογραφικής ιστορίας. Κάποια στιγμή τα παράτησε και είπε να το ξαναγυρίσει στις μπουνιές εντός ρινγκ. Παραμορφώθηκε από τις πλαστικές, με μόνη αγάπη τα λατρεμένα του τσιουάουα.
Να ναι καλά το “Domino”, που προαναφέραμε και ο Robert Rodriguez που του έδωκε τη ρολάρα του Marv στο πρώτο “Sin City”. Πάλι εξαφανίστηκε, μέχρι ο Darren Aronofsky να του πασάρει τον κινηματογραφικό του Randy the Ram Robinson στον “Παλαιστή”. Εναλλακτικός τίτλος “κι όμως κυρία μου και οι άντρες κλαίμε στις ταινίες”. Σε μια ανατριχιαστική ερμηνεία, ο Mickey παίζει λίγο από τον Randy και πολύ από την πάρτη του.
Πρώην γίγαντας του κατς, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στην ζωή του, έχοντας πάρει όλες τις λάθος αποφάσεις, που του στέρησαν επιτυχία, αγάπη, μέχρι και την κόρη του. Προσπαθεί λοιπόν να βάλει τη ζωή του σε μια σειρά, πράγμα που μόνο εύκολο δεν είναι. Άλλωστε, είναι δύσκολο ένα γέρικο σκυλί να μάθει νέα κόλπα σωστά. Εμείς, οι αμετανόητοι fans του Mickey ακόμη βρίζουμε την Ακαδημία των Οσκαραίων που έδωκαν στον Sean Penn το Όσκαρ εκείνη τη χρονιά και όχι στον ήρωα μας. Ο Mickey, έπαιξε λίγο στο 2ο Iron Man, τα ‘πε με το φιλαράκι του τον Σταλλόνε στο “Expendables”, αλλά χάθηκε και πάλι. Έμεινε συνειδητά στην αφάνεια διαλέγοντας ρόλους σε ταινίες που γίνονται για να πουν οι συμμετέχοντες πως κάναμε και μια ταινία που έπαιζε ο Μικυ Ρουρκ.
Ο Mickey, κράτησε τη γοητεία του άντρα που ερωτεύονταν οι γυναίκες και ήθελαν να του μοιάσουν οι άντρες. Δεν έγινε ποτέ ο νέος Μάρλον Μπράντο και ο επόμενος Τζέιμς Ντιν, παραμορφώθηκε, μα δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει μέσα και έξω από το ρινγκ. Ένας από τους ελάχιστους κινηματογραφικούς αλήτες που έχουν απομείνει και γι’ αυτό θα του φερθούμε όπως πρέπει. Όχι, δεν θα του βγάλουμε το καπέλο, αλλά θα βάλουμε ένα ποτό να το πιούμε παρέα.
