Λίγα λόγια, απλά τα πράγματα, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Ένα όνομα: Samuel Jackson. Μια υποψηφιότητα: Pulp Fiction. Κανένα Όσκαρ…
Οπότε, σήμερα αναλαμβάνω το (πανεύκολο!) έργο να ξεμπροστιάσω πάλι την ψηφοφορία της “ακαδημίας”, αφού δεν γίνεται ολόκληρος Σάμιουελ Τζάκσον να μην έχει ένα αγαλματάκι. Ε, δεν γίνεται ρε κύριοι Χολυγουντιανοί μου! Κι επειδή σίγουρα θα ρωτήσετε γιατί, πάρτε 10 λόγους ακριβώς από κάτω…
1. Jules Winnfield | Pulp Fiction
Η ταινία που άλλαξε για πάντα τον όρο “γκανκστερικό”, η ταινία που θα στέκεται για πάντα στην κορυφή των πιο επιδραστικών φιλμ της ποπ κουλτούρας, η ΤΑΙΝΙΑΡΑ του Ταραντίνο είχε έναν Σάμιουελ Τζάκσον σε ρόλο ζωής. Σκληρός καριόλης σε θρησκευτική επιφοίτηση, κυνικός πιστολάς με αφάνα και φαβορίτα, ταυτόχρονα καρτουνίστικος και νουάρ με τρόπο που δεν είχε ξαναδεί το σινεμά ως το 1997. “Ι double dare you, mothafacka!“
2. Major Marquis Warren | The Hateful Eight
Και στο νεο- σπαγγέτι γουέστερν του Κουέντιν, ο αγαπημένος ηθοποιός του σκηνοθέτη έφερε στο φως έναν ακόμα οσκαρικό ρόλο. Στιβαρός, σκληροτράχηλος αλλά με μόνιμο σχεδόν πονηρό μειδίαμα, μπαίνει στο αλά Αγκάθα Κρίτσι παιχνίδι του πανδοχείου με απολαυστικό άσο στο μανίκι του. Έχω να σου πω για το γιόκα σου, νότιε στρατηγούλη…
3. Elijah Price | Unbreakable
Σε μια ταινία βγαλμένη απ’ την ατόφια ψυχή των κόμικ (χωρίς εφετζίδικο σώμα), ο Τζάκσον αναζητά το “γιν” στο δικό του “γιαν”: τον άνθρωπο που έχει την υπερδύναμη επειδή ο ίδιος έχει… την υποδύναμη. Ένας αδικημένος, εύθραυστος Τζόκερ ψάχνει τον ευνοημένο, άθραυστο Μπάτμαν του – υποκλίσου αλλά μην του σφίξεις το χέρι, μπορεί να σπάσει!
4. Carl Lee Hailey | A Time to Kill
Ρατσισμός κι αυτοδικία παίζουν διελκυστίνδα στην αυλή της δικαιοσύνης! Ο πατέρας που του βίασαν την κόρη πήρε το νόμο στα “έγχρωμα” χέρια του. Ο μαύρος που ψάχνει δικαίωση στον κόσμο της Κου-Κλουξ-Κλαν. Το ταλέντο του Σάμι να μετατρέπει τον πόνο σε εσωτερικό νεύρο δημιουργεί έναν χαρακτήρα ταυτόχρονα γήινο και χολυγουντιανό – απόλυτα ταιριαστός στην ταινία ενός μπεστσελερίστικου βιβλίου που καταπιάνεται με πολύ σημαντική θεματολογία.
5. Ken Carter | Coach Carter
Δημιούργησε μια σπουδαία ομάδα μπάσκετ, όμως αυτό δεν ήταν το σημαντικό. Δημιούργησε μια ομάδα νέων ανθρώπων γεμάτων όνειρα, κι αυτό ξεπέρασε κατά πολύ κάθε αθλητικό αποτέλεσμα. Ο Τζάκσον κυριαρχεί στιβαρά στα παπούτσια του προπονητή που ξέρει την πραγματική αξία του αθλητισμού και του μέντορα. Yes coach!
6. Gator Purify | Jungle Fever
Σε ρόλο βγαλμένο από “Πάνο Κοκκινόπουλο” αλλά κλασικά ξαλαφρωμένο απ’ το τόσο προσωπικό στιλ του Σπάικ Λι, ο Τζάκσον ζωγραφίζει τον πυρετό του εθισμού, ισορροπώντας με χαρακτηριστικό τρόπο ανάμεσα στην καρικατούρα και το δράμα. Σαν Trainspotting με μια δόση Requiem for a Dream. Οι Κάννες τον βράβευσαν, τα Όσκαρ δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα…
7. Zeus Carver | Die Hard With a Vengance
Μετά από δύο ταινίες με τον Μπρους Γουίλις μόνο του, η ανάγκη ενός “sidekick” βρήκε την απόλυτη ταύτιση στο πρόσωπο του τρελο-Σαμ. Ο άνθρωπος που “πήγε να κάνει ένα καλό και βρήκε τον μπελά του”, κι ο πιο κατάλληλος ηθοποιός για να μπουκάρει απ’ το πουθενά στο νευρωτικά αγχωμένο πλαίσιο του Τζον ΜακΚλέιν. Ή πιο απλά: “Ψάχνουμε έναν ακόμα πολύ σκληρό για να πεθάνει. Ξέρετε κανέναν;” Ε, μάλλον ξέρουμε… Δύο τους και όλοι σας, ρε!
8. Danny Roman | The Negotiator
Ο (πολύ) τίμιος μπάτσος που του την έστησαν και… τρελάθηκε! Όταν ο καλύτερος διαπραγματευτής της αστυνομίας κρατάει ομήρους, ποιος θα διαπραγματευτεί για να τους σώσει; Διαπραγματευτικό μπρα-ντε-φερ Σάμιουελ Τζάκσον – Κέβιν Σπέισι, κι ο Σάμι για ακόμα μια φορά διαχειρίζεται με εκπληκτική άνεση ένα one on one που μπορεί να σε φτιάξει όσο εύκολα μπορεί να σε εκθέσει. Τον έφτιαξε!
9. Mister Senior Love Daddy | Do the Right Thing
Η πιο καυτή μέρα του χρόνου, κι ένας Σάμιουελ Τζάκσον που έρχεται απ’ το πλάι για να σπάσει ραδιοφωνικά τον πάγο για λογαριασμό του Σπάικ Λι. Οι αναλογίες κι οι μεταφορές ενός σκηνοθέτη που αν δεν τον πιάσεις, τον θεωρείς μια πρόχειρη καθημερινή σαχλαμαρίτσα, εκφράστηκαν τέλεια μέσα από έναν ορεξάτο, γλυκόπικρα δροσερό “κομπάρσο” Τζάκσον που κλέβει την παράσταση.
10. Louis Batiste | Εve Bayou’s
Το δραματικό θρίλερ μεταφυσικών αιχμών της Κέισι Λέμονς, θα ‘ταν μισό σε αξία αν ο Σάμιουελ Τζάκσον δεν είχε καταφέρει να το τραβήξει απ’ το χέρι με μια σπουδαία “άγνωστη” ερμηνεία του. Ένας φαινομενικά φλατ θριλερικός “κακός”, γίνεται στα χέρια του ένας βαθύς χαρακτήρας που αφήνει λίγο-λίγο κάθε φορά το εσωτερικό του δηλητήριο. Άψογος!
