Αν κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή τότε εκείνον τον Νοέμβρη, το Σάββατο που ο μήνας έδειξε 7 και το ραντεβού δόθηκε στο Ποδηλατοδρόμιο του Ο.Α.Κ.Α. μάθαμε πώς ακριβώς τη στιγμή που πεθαίνει η εφηβεία, αρκεί να Φυσήξει Κόντρα για να αναστηθεί ξανά, ενήλικη και κληρονόμος μια εποχής που θα ρίχνει πάντα αλάτι στην παλιά μας πληγή.

 * για να καταλάβεις τι πάθαμε και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε.

Ο Μιχάλης, είτε σ’ αρέσει είτε όχι άνοιξε από το Πέραμα τον δρόμο, ασχέτως πώς και από ποιους περπατήθηκε. Μεγαλωμένος με μαύρες μουσικές και λαϊκά τραγούδια, αποφάσισε το ΄93 να γράψει για κάθε φλόγα που τυλίγει την κοινωνία που δεν σταμάτησε ποτέ να παρατηρεί, κάνοντας σωστά και λάθη, προχωρώντας.

Χθες αφού μας χάρισε 23 χρόνια τους Active Member ώστε να μη ξεχάσουμε πώς γουστάραμε να ιδρώνουμε παλιά και τι στίχους γράφαμε σκαστοί στους τοίχους, έγινε 52 παρέα με την αδιανόητη σε ταλέντο και ομορφιά σύντροφο του Sadahzinia καθώς και τα 3 παιδιά του.

Εμείς, τραβήξαμε με κλειστά μάτια ποιήματα της Low Bap που σκάρωσε και του ευχόμαστε Χρόνια Καλά…

1. “Τρέχα και βρες τις μεγάλες φοβέρες  έχουν κουρνιάσει μες στις ψυχές  και τραγουδούν τις παράξενες μέρες  δίπλα στις τύψεις και οι ενοχές γίνανε λόγια απλά κι αυτές με φαντασία γι’ αυτό περίεργα απόψε, δε στο `πα δεν ικετεύουνε πια γι’ αθανασία με προσευχές και παράξενα κόλπα”. 

2. “Έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορες βαρέθηκα τα έγκυρα είναι όλοι προβοκάτορες που πιάνονται απ’ το φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίες κι ενάντια στους άπιστους στήνουν σταυροφορίες από χορτασμένους με το ίδιο ήθος και παράστημα που θα εξοντώνουν, όσα τους μοιάζουν άσχημα έτσι κι εγώ αφού σκιάζεσαι ξανά σε φτύνω ψάχνω λοιπόν ότι φοβάσαι για να γίνω”.

3. “Με τα ερπετά αγκαλιά στου φεγγαριού την κουπαστή και με την γκέι τη στολή του θεριστή στήνει παιχνίδια ο θάνατος στο βάλτο γι’ αυτό σας χώσαμε ένα μύθο μας φευγάτο”.

https://www.youtube.com/watch?v=zlxEENlCY3Y
4. “Και σκεπάζω τις σταγόνες απ’ το αίμα σου καλά αν σε βρούνε πληγωμένο για’ μένα θα’ ναι αργά ποτέ δε θα μπορέσω εγώ τα μάτια σου να δω και θα χαθώ χωρίς να ξέρω αν αγαπώ”.
 
 
5. “Το όνειρο μου είναι ανθός μου, το πύρινο βιός μου, η αφήγηση ενός αλλιώτικου κόσμου, η φωτιά είναι ο αγιασμός μου το απέραντο φώς μου, μια εξήγηση για όσα βρεθήκανε μπρος μου, αυτός ο χαλασμός μου της ψυχής ο σταλαγμός μου, ο,τι μου χάρισε περίσσια..κι ο ξοδεμός μου, το αύριο απο το άγνωστο ο γυρισμός μου, το LOW BAP μάνα πατέρας και αδερφός μου”.
 
 
6. “Τα πιθήκια που βρεθήκαν με μικρόφωνο στα χεριά τους επιστρέφω στα σκατά απόψε της νιότης μου. Με την αίσθηση της εποχής της πρώτης μου
τότε που με κρυφακούγατε όλοι κουφάλες. Είχατε στη πίπα και ανοίγατε αγκάλες και ‘γω ο τρελός, ο χόντρος απ’ το Πέραμα στίχους και φόβο σας έστελνα κέρασμα “.
 
 
7. “Άκου μάνα, για όλους έχει ο θεός κι ίσως το δικό μου άστρο να `ναι κάπου εκεί στο φως. Άκου μάνα για όλους έχει ο θεός. Και μας χωράει ο ουρανός”.
 
 
8. “Βάστα όπως στο Κίεβο τώρα, οι Εβραίοι και οι Ρομά σαν οροθετικός στην Αθήνα που δε σιωπά και τολμά σαν τους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα
Βάστα στον κόσμο που γεννιέται βλέπω πέρασμα”.
 
 
9. Ας λένε πως τα δύσκολά θεριεύουν την ψυχή, είναι ο πόνος όμως, στιχοπαιδεύτρα ευχή. Μη με αφήσεις εδώ πέρα να στοιχειώσω, από τα όμορφα δε θέλω να γλιτώσω”.