Ο Άη Στράτης, ένα μικρό νησί στην άγονη γραμμή του βορειοανατολικού Αιγαίου, έμελλε να φιλοξενήσει ανθρώπους με ψυχή που ξεπέρναγε το μπόι τους. Η αλήθεια είναι ότι δεν εννοώ ούτε τον ήρωα της τραγωδίας του Σοφοκλή, Φιλοκτήτη, ο οποίος εγκλωβίστηκε τραυματισμένος εκεί μέχρι το τέλος του Τρωικού πολέμου, ούτε τους δεκάδες ναυτικούς που το προσπέρασαν.
Τον 20ο αιώνα το νησί με τις βελανιδιές που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα αγκάλιασε τα ματωμένα νιάτα της Ελλάδας που ζώστηκαν τις ιδέες και τα όνειρα του για ελευθερία, έτοιμοι να εκραγούν για το δίκαιο που ανάσαιναν.
Σήμερα, έχοντας αποχαιρετήσει τους μεγάλους Μενέλαο Λουντέμη, Μάνο Κατράκη, Τάσο Λειβαδίτη και Γιάννη Ρίτσο που άφησαν μέρες και ώρες τις ζωής τους στον Άη Στράτη, ο καλλιτέχνης Pupet κάνει σαφές ότι τα μέρη κρατούν τις μνήμες και μας θυμίζουν πάντα τους μεγάλους του είδους μας.
Μια προσωπογραφία του ποιητή Γιάννη Ρίτσου και στίχοι του από τις “Γειτονιές του κόσμου” φούσκωσε συναισθήματα όσους μπορούν ακόμη και συνδέονται με τα ιδανικά τους καθώς και όσους πλαισίωσαν την δράση “Χρώμα στα νησιά” 29 Ιουνίου – 28 Ιουλίου 2018, που πραγματοποιείται με τη συμμετοχή των καλλιτεχνών #KEZ, #Pupet και Same84, υπό την αιγίδα του Δήμου Αγίου Ευστρατίου.
Με άλλα λόγια;
“Δεν έχω καιρό να κουραστώ. Δεν έχω καιρό να σταυρώσω τα χέρια μου.
Δεν έχω καιρό να μην αγαπώ, να μη μισώ, να μη θέλω, να μη σκοτώνουμαι.
Δος μου το χέρι σου —κι απ’ την αρχή— μιαν άλλη αρχή.
Στις 5, ναι, στη διασταύρωση. Δικός μας είναι ο κόσμος”.
