Να ξεκαθαρίσω ότι οι underground και αυθεντικές ιστορίες του θείου Τσαρλς είναι σαν τα πατατάκια με σως μπάρμπεκιου. Ή μάλλον καλύτερα σαν τα πο(π)κόρν με μπόλικο αλάτι. Ψέματα, ψέματα, σαν τα χάριμπο τα κοκαλάκια ήθελα να γράψω. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει μόνο σε ένα! Και με τον Μπουκόβσκι, που λες, ακριβώς το ίδιο πράγμα συμβαίνει, αφού ξεκινάς να διαβάσεις ένα random βιβλίο του, πιο πολύ για να ανακαλύψεις την ιδιαιτερότητα του συγγραφέα στο να γράφει τόσο κυνικά και αθυρόστομα το ό,τι ζει, και στο τέλος καταλήγεις να ‘χεις διαβάσει τα άπαντά του. Και επιπλέον, κάνεις και λιτανείες για να αναστηθεί και να γράψει κι άλλα.
Το ξεκαθάρισα νομίζω. Προχωράμε.
Ο θείος Τσαρλς, λοιπόν, στο “Άνθρωπος για όλες τις δουλειές“, μας διηγείται τις περιπλανήσεις ενός “φτιαγμένου” αλκοολικού, ενός “επίδοξου” συγγραφέα κι ενός “πτυχιούχου” δημοσιογράφου, για να βρει και να στεριώσει σε μια δουλειά, ώστε να βγάζει τα προς το ζην. Του Χένρι Τσινάσκι (του alter ego του!). Αλλά πώς να στεριώσει, μου λες; Μην ξεχνάς ότι μιλάμε πάντα για τον “εσωστρεφή” με τους ανθρώπους Μπουκόβσκι που ‘χε πει σε συνέντευξή του την τεράστια ατάκα “I don’t hate people. I just feel better when they aren’t around.“. Επομένως καταλαβαίνεις ότι μόνο εύκολα δεν θα ‘τανε τα πράγματα για κάθε εργοδότη που θα βρισκότανε στο διάβα του.
«Πώς στο διάολο ένας άνθρωπος μπορεί να ευχαριστιέται το να σηκώνεται στις 6.30 η ώρα το πρωί από ένα επίμονο ξυπνητήρι, να πηδάει από το κρεβάτι, να βιάζεται να ντυθεί, να τρώει γρήγορα, να κατουράει γρήγορα, να παλεύει με την κίνηση στον δρόμο, για να φτάσει σε ένα μέρος που θα κερδίσει λεφτά για κάποιον άλλον και να είναι και ευγνώμων για την ευκαιρία αυτή που του δίνεται;»
Θα σουλατσάρει από πόλη σε πόλη για να βρει χρήματα, θα μείνει προσωρινά σε μίζερα και τρισάθλια δωμάτια, θα περάσει τεράστιες αφραγκιές, θα κατεβάσει αρκετά μπουκάλια ουίσκι, θα τζογάρει, θα δουλέψει με χάνγκόβερ και θα συνομιλήσει για τα υπαρξιακά του με ανθρώπους του “περιθωρίου”, αλλά και με γυναίκες οι οποίες πέρασαν σαν σφαίρα απ’ τη ζωή του και όπως φάνηκε και στην πορεία δεν του άλλαξαν ΚΑΘΟΛΟΥ την “άστατη” καθημερινότητά του.
Αποστασιοποιημένος από τους πάντες και χωρίς καμία βοήθεια από τους γύρω του, ο ίδιος θα κάνει (σχεδόν) ό,τι δουλειά μπορείς να φανταστείς. Θα γράψει κείμενα για την όπερα ενός τρελαμένου γέρου που νομίζει ότι είναι καπετάνιος, θα μοιράσει εφημερίδες και έντυπα σε όλο το μήκος και το πλάτος της πόλης και θα καθαρίσει ακόμα και τα τζάμια ενός παρακμιακού μπαρ που ‘χαν να καθαριστούν για χροοοοονια πολλά.
Ωστόσο, όπως θα κατάλαβες και πιο πάνω, ο ίδιος δεν δίνει και πολύ σημασία στους κανόνες των εργοδοτών του και δεν συμβαδίζει με τα θέλω τους, γι’ αυτό και οι περισσότερες ιστορίες του μέσα στο βιβλίο καταλήγουν στο ταμείο ανεργίας και στο φτηνό και γρήγορο αλκοόλ.
Κάτι άλλο που θα λατρέψεις (αν είσαι Μπουκοβσκικός το ξέρεις ήδη…) είναι οι συνομιλίες που έχει με τις γυναίκες. Βέβαια, έχει γράψει και ξεχωριστό βιβλίο που περιγράφει αναλυτικά τη σχέση του με το γυναικείο φύλο, αλλά και σ’ αυτό το βιβλίο οι ιστορίες του με τις γυναίκες δίνουν και παίρνουν.
Μην ξαναλέμε τα ίδια. Ο Τσαρλς Μπουκόβσκι είναι η ιδιοφυΐα του περιθωρίου, αφού έχει το ταλέντο και μπορεί να περιγράφει τη συνεχόμενη μιζέρια που βιώνει με χιουμοριστική γραφή και ύφος, χωρίς να καταντάει γραφικός και κουραστικός.
*Αν θες να διαβάσεις κι εσύ το Factotum (που σημαίνει “Άνθρωπος για όλες τις δουλειές“), κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και το βρίσκεις εδώ!
