Γενικά είναι καλύτερο ο γιός ενός τρομερά επιτυχημένου πατέρα να μην ασχολείται με το ίδιο επάγγελμα. Είναι δύσκολο να βγεις απ’ τη σκιά της σύγκρισης, ειδικά αν αυτή η σκιά είναι μεγάλη. Σωστά;
Σωστά θα πω εγώ, αλλά υπάρχουν κάτι κύριοι παρακάτω που διαφωνούν. 10 κύριοι που οι πατεράδες τους είχαν μια καριέρα, είχαν ένα όνομα, μα οι γιοί έγιναν θρύλοι.
Εξαιρέσεις στον κανόνα; Ίσως. Αλλά δυνατές εξαιρέσεις!
Τσέζαρε / Πάολο Μαλντίνι
Ο μόνος γιoς που όχι μόνο ξεπέρασε αλλά σχεδόν… διέγραψε τη μεγάλη καριέρα του απόλυτα επιτυχημένου πατέρα του. Ο “Καίσαρας” ήταν αρχηγός στο πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ της μετέπειτα τεράστιας Μίλαν, όμως ο Πάολο έγινε η απόλυτη σημαία της ομάδας. Κατέκτησε 5 Τσάμπιονς Λιγκ, έγινε Ο αρχηγός της ομάδας του Μιλάνο κι είναι, κατά πάσα πιθανότητα, το καλύτερο αριστερό μπακ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Molto bravo, Πάολο! Θαύμασέ τον, Τσέζαρε…
Μάρτιν / Τσάρλι Σιν
H εξαιρετική καριέρα του Μάρτιν, περιλαμβάνει ταινίες όπως “Αποκάλυψη Τώρα”, “Γκάντι”, “Ο Πληροφοριοδότης”, και συνεργασία με τεράστιους σκηνοθέτες. Ωστόσο, ποτέ δεν έλαμψε στ’ αλήθεια, όπως ο γιός του Τσάρλι. Ο Τσάρλι που μπορεί να τον αγαπήσαμε μόνο για μια ταινία (“Wall Street”) και μια σειρά (“Two and a Half Men”), αλλά τον αγαπήσαμε!
Λουκάς Νταράλας / Γιώργος Νταλάρας
Δεν θα εμπλακώ με το “νταλαρέικο”, αυτά είναι επικίνδυνες φάσεις. Θα πω μόνο πως ο μπαμπάς του Γιώργη ήτανε μέγας ρεμπέτης, αλλά ο Γιώργης έκανε “όνομα”. Αυτά.
Θανάσης / Δημήτρης Σαραβάκος
Ο πατήρ, Θανάσης, έπαιξε τίμια μπάλα στον Πανιώνιο. Ο υιός, Δημήτρης, έγινε το πιο σπουδαίο φορ της δεκαετίας του ’80. Ο “μικρός” του Παναθηναϊκού θα λογίζεται για πάντα ως ο μεγάλος Σαραβάκος. Και με το δίκιο του!
Χουάν Ραμόν / Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν
Ο Χουάν Ραμόν πρωταγωνιστούσε στη δυνάστρια της Λατινικής Αμερικής, στην Εστουντιάντες των ’60s. Κι ύστερα, έπαιξε τρία χρόνια με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Όταν όμως πήγε τον μικρό Χουάν Σεμπάστιαν στις πράσινες ακαδημίες, οι προπονητές δεν είδαν ταλέντο στον πιτσιρικά. Τελικά ο Σεμπάστιαν έπαιξε στη μεγάλη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι έγινε ένας απ’ τους σπουδαιότερους μέσους της εποχής του. Γιατί ρε παιδιά;
Κίκε / Νίκο Ρόσμπεργκ
Και οι δύο βγήκαν από μία φορά πρωταθλητές στη Φόρμπουλα 1, όμως η συνολική καριέρα του Νίκο άφησε γύρους πίσω εκείνη του πατέρα του. Ο Κίκε βολόδερνε σε μικρότερες κατηγορίες και μπήκε στη μεγάλη Φόρμουλα στα 29 του. Κατέκτησε τον τίτλο το ’82 με μόλις μία 1η θέση και συνολικά βγήκε 1ος σε μόλις 5 Γκραν Πρι στη ζωή του. Ο Νίκο πρωταγωνίστησε επί 5 χρόνια και μέτρησε 9 νίκες τη χρονιά που βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου.
Ντελ / Στέφεν Κάρι
Αν γνώρισες τον κόσμο του ΝΒΑ με τα ηλεκτρονικά στα τέλη του ’90, παίζει και να θυμάσαι τον Ντελ Κάρι. Καλός σουτέρ, αξιοπρεπής παίκτης, έπαιζε στην ομάδα με το καλύτερο σήμα της Λίγκας, στους Χόρνετς (εγώ έτσι διάλεγα ομάδα!). Ο γιος απ’ την άλλη, πήρε μια παντελώς αδιάφορη ομάδα και την έκανε γίγαντα! Και “μάλλον” ο Στεφ κερδίζει και στο ρολόι…
Βαγγέλης / Αντώνης Φώτσης
Ο Βαγγέλης είχε μια γεμάτη, τίμια καριέρα στην ΑΕΚ των “μοϊκανών”. Όμως στην πραγματικότητα όλοι θα τον θυμούνται ως… Τόμας Γουέιν, αφού γέννησε τον Μπάτμαν! Τον Αντώνη Φώτση δηλαδή, έναν απ’ τους σπουδαιότερους power forwards του ελληνικού μπάσκετ.
Λόιντ / Τζεφ Μπρίτζες
Ο Λόιντ είδε το όνομά του στους τίτλους μερικών σημαντικών ταινιών όπως η “Σαχάρα” ή το “Τρένο θα Σφυρίξει Τρεις Φορές”, αλλά έγινε και τεράστιος τηλεοπτικός σταρ παίζοντας σε κάμποσες σειρές και αποκτώντας δική του εκπομπή. Όμως ο Τζεφ έκανε πραγματική καριέρα στο Χόλυγουντ, πήρε Όσκαρ, έγινε ένας απ’ τους πιο αγαπητούς σταρ της γενιάς του. Βασικά, έγινε ο The Dude κι αυτό αρκεί!
Ρόμπερτ Σίνιορ / Ρόμπερτ Τζούνιο Ντάουνι
O Ρόμπερτ ο πρεσβύτερος, έπαιζε, σκηνοθετούσε, έγραφε, τίποτα απ’ τα τρία με σοβαρή επιτυχία. Ωστόσο, κατάφερε να κάνει ένα σχετικό όνομα, με την παρουσία του μπροστά και πίσω απ’ την κάμερα σε επεισόδια της “Ζώνης του Λυκόφωτος” και με τον μικρό του ρόλο στο Boogie Nights. Ο νεότερος Ντάουνι ωστόσο, αφού κάπνισε την πίπα του Σέρλοκ Χολμς και φόρεσε τη στολή του Άιρονμαν, απογείωσε πραγματικά το οικογενειακό όνομα.
