Η αδυναμία μας στους 1000mods, είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη. Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τη συνεντευξάρα που μας παραχώρησαν σχεδόν έναν χρόνο πριν και που θα βρεις εδώ, κάνοντας να μιλάει για αυτήν όλο το πανελλήνιο;

Αυτήν τη φορά είπαμε να το πάμε αλλιώς και λίγο πριν γίνει το σώσε την Παρασκευή (16/3) στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη και στο Piraeus 117 Academy την επομένη, παίρνουν φωτογραφίες τους από το Instagram τους και μαρτυρούν μικρές ιστορίες για τη φασάρα που ζούνε.

Δεν θα μείνει μπλούζα που δεν θα ιδρώσει…

1. Εδώ, βλέπουμε ένα Binson EC3 που βρήκαμε στο Gijon της Ισπανίας. Το προηγούμενο μοντέλο από αυτό, το Binson Echorec 2 είναι αυτό που έχει χαρακτηρίσει τον ήχο των Pink Floyd. Είναι ένα από τα πιο εμβληματικά αναλογικά delay που έχουν υπάρξει ποτέ και ο Gilmour το χρησιμοποιούσε συνέχεια σε στούντιο και συναυλίες. Έχει λ.χ. χρησιμοποιηθεί και στο live στη Πομπηία. Δεν το αγοράσαμε, γιατί αφενώς κρατηθήκαμε και αφετέρου… ε, ήταν το επόμενο μοντέλο και όχι αυτό που έχουμε λατρέψει στον ήχο των Pink Floyd. Γενικά, χαρακτηριζόμαστε από αυτό το gear acquiring syndrome που είναι και πολύ χαρακτηριστικό στους μουσικούς, όπως όσοι μουσικοί ξέρουμε, δύσκολα αποχωριζόμαστε εξοπλισμό που έχουμε πάρει, συνεχώς μαζεύουμε και σπάνια ξεφορτωνόμαστε κάτι.

2. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που βρισκόμασταν στη Βουδαπέστη σε διάστημα 6 μηνών και αμφότερες οι συναυλίες έγιναν sold out! Οι τύποι που έχουν το A38, ένα από τα σημαντικότερα venues της Βουδαπέστης (κι ας μην έγινε εκεί η συγκεκριμένη συναυλία), είχαν σχέση με τη διοργάνωση και είχαν φροντίσει στο backstage να υπάρχει ένα φοβερό catering, το οποίο μέσα σε όλα συμπεριλάμβανε και αυτό το cake με το όνομά μας πάνω. Γενικά προσπαθούμε να κάνουμε όσο το δυνατόν πιο υγιεινή διατροφή στις περιοδείες, αλλά όσο η ώρα περνάει αυτό σπάει κι έτσι πολύ συχνά… το παρακάνουμε λίγο με τα γλυκά!

3. Το Shelter είναι στη Cluz Napoca της Ρουμανίας και είναι ένα από τα αγαπημένα μας venues γενικά και η φωτογραφία είναι από την τρίτη φορά που παίζαμε εκεί. Και αυτό το live εν τω μεταξύ είχε γίνει sold out από την προπώληση! Πάντα περνάμε τέλεια εκεί και τη συγκεκριμένη φορά έτυχε να φιλοξενεί και μία έκθεση αφιερωμένη στο psychedelic rock poster, η οποία είχε φοβερό ενδιαφέρον, όχι μόνο λόγω των έργων αυτών καθ’ εαυτών αλλά και του τρόπου που είχαν επιλέξει να τα φωτίσουν. Ακριβώς κάτω από εκεί βρισκόταν το merchandise μας. Η αλήθεια είναι πως και εμείς ως μπάντα δίνουμε πολύ μεγάλη βάση στο οπτικό / εικαστικό κομμάτι, είτε αυτό είναι merchandise, είτε είναι εξώφυλλο δίσκου, είτε πόστερ και όντας μεγάλοι fans της μεταξοτυπίας, φροντίζουμε όταν έχουμε ένα live μεγάλης βαρύτητας, ή κάποια ωραία αφίσα για κάποιο τέτοιο γενικότερα, εκτός από την κλασική εκτύπωση που αφορά σε αφισοκόλληση κλπ να κάνουμε και έναν περιορισμένο αριθμό αφισών τυπωμένων με τη μέθοδο της μεταξοτυπίας. Νομίζουμε πως όλη η ιστορία του ροκ είναι συνυφασμένη με τη τέχνη της μεταξοτυπίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως κάποιοι οπαδοί του ήχου επιλέγουν ακόμη να αγοράζουν τέτοιου τύπου έργα ως αναμνηστικά από συναυλίες στις οποίες έχουν πάει.

4. Όπως λέει και η περιγραφή αυτή ήταν η πρώτη μας φορά στο Βελιγράδι, και δεν περιμέναμε τόσο κόσμο πραγματικά. Ήταν ένα πραγματικό πάρτυ, το venue ήταν φοβερό και το hospitality ήταν επίσης εξαιρετικό. Με λίγα λόγια… ΠΑΝΙΚΟΣ!

5. Εδώ, βλέπουμε μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή, μετά το soundcheck, μετά το φαγητό και τις τελευταίες στιγμές πριν ξεκινήσει το live! Μας αρέσει να βρίσκουμε ωραία bars όταν είμαστε στον δρόμο, αλλά είναι πραγματικά πολύ σπάνιες οι φορές που αυτό θα είναι ένα μέρος εκτός του venue που εμφανιζόμαστε. Τα τελευταία χρόνια, έχουμε ανάγει άτυπα το Cuba Libre σε… επίσημο ποτό των περιοδειών μας. Παλιότερα ήταν το Jack Daniels, αλλά αλλαξοπιστήσαμε. Ο Γιάννης είναι ο πιο μπαρόβιος της παρέας που απολαμβάνει τη διαδικασία του bar, όσο είμαστε στον δρόμο. Τους υπόλοιπους μας ενδιαφέρει σχεδόν αποκλειστικά η ποιότητα του ποτού!

6. Δεν πάμε πολύ συχνά στην Ιταλία. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που επισκεφτήκαμε τη χώρα και η πρώτη που παίξαμε τόσο εκτενώς σε αυτήν, σε διάφορες πόλεις κλπ. Το Ιταλικό κοινό μας θυμίζει αρκετά το Βαλκανικό και δη το Ελληνικό κοινό. Έχουν αυτό το Μεσογειακό ταμπεραμέντο, ξέρεις. Ως υποδομή και σκηνή γενικότερα είναι σίγουρα λίγο πίσω σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, αλλά ο κόσμος εκεί ξέρει να το ζει στις συναυλίες!

7. Είναι φοβερό που πλέον συνεργαζόμαστε τόσο στενά με την Orange. Οι Orange ενισχυτές είναι οι πρώτοι που αγοράσαμε, όταν ξεκινήσαμε να παίζουμε, και βέβαια μιλάμε για τους ενισχυτές που βρίσκονται πίσω από τον ήχο πολλών συγκροτημάτων που λατρεύουμε, όπως οι Black Sabbath, οι Led Zeppelin και πολλοί ακόμη. Γνωρίσαμε τους ανθρώπους της εταιρείας την τελευταία φορά που παίξαμε στο Desertfest του Λονδίνου, όπου δήλωσαν και fans της μπάντας και πιάσαμε μαζί τους μια πολύωρη συζήτηση σχετικά με την ιστορία της εταιρείας, τα διάφορα μοντέλα που έχουν περάσει από τα χέρια μας κλπ. Εκεί, μας προτάθηκε να γίνουμε Orange ambassadors και μετά από κάποια ώρα συζήτησης, δεχτήκαμε με μεγάλη μας χαρά. Πάντα μας άρεσε να στήνουμε μεγάλα rigs και να μπορούμε να έχουμε το βάρος του ήχου μας σε κάθε live, μαζί μας και αυτός είναι ο λόγος που σε κάθε περιοδεία φροντίζουμε να έχουμε μαζί μας όσο περισσότερο εξοπλισμό γίνεται.

8. Ο Lemmy, είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους στην ιστορία του rock’n’roll. Αφενώς μουσικά και αφετέρου χάρη στη στάση ζωής που κράτησε απέναντι στη μουσική και τη βιομηχανία της και φυσικά χάρη στο στυλ του ως άνθρωπος και το πόσο χαμηλό προφίλ κρατούσε πάντα, σε κόντρα με το πόσο σημαντικός ήταν για αυτή τη σκηνή. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια χάθηκε και αυτός μαζί με πολλά από τα είδωλά μας που μεσουρανούσαν στα 70’s και στα 80’s. Δυστυχώς έτσι θα πηγαίνει το πράγμα στο εξής. Το παρήγορο της υπόθεσης είναι πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πλήρεις ζωές σε επίπεδο εμπειριών και κληρονομιάς και φυσικά πως η επιρροή τους σε εκατομμύρια ανθρώπους δεν μπορεί να ξεγραφτεί ποτέ, ούτε καν μετά τον θάνατό τους.