«Dream as you’ll live forever, live as you’ll die today» («Ονειρεύσου σαν να πρόκειται να ζήσεις για πάντα, ζήσε σαν να πρόκειται να πεθάνεις σήμερα). Υπάρχουν… τσιτάτα που τα πετάς για να εντυπωσιάσεις, υπάρχουν και μότο που ορίζουν τη ζωή. Ο Dean υποστήριξε το μότο της ζωής του μέχρι τέλους. Του πρόωρου τέλους, για την ακρίβεια.
Ο Elia Kazan ανακάλυψε στο «ευθύβολο», «πράσινο» βλέμμα του, τον «Καλ Τρασκ», τον ήρωα της νουβέλας του John Steinbeck «Ανατολικά της Εδέμ», που ήθελε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη! Η αλήθεια είναι πως ο συγγραφέας δεν εντυπωσιάστηκε με το χαρακτήρα του νεαρού ηθοποιού… Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Ντιν είχε πρωταγωνιστήσει σε ένα διαφημιστικό της Coca Cola και να κάνει «περάσματα» από την τηλεόραση, αφού είχε παρατήσει το Κολέγιο για να γίνει ηθοποιός.
Βγαίνει εκτός σεναρίου σε κάποιες σκηνές, αλλά ο Kazan τον εμπιστεύεται και δικαιώνεται! Αυτοσχεδιάζει σε μια από τις πιο δυνατές σκηνές της ταινίας, όταν ο πατέρας του «Καλ» απορρίπτει το δώρο των 5.000 δολαρίων, χρήματα που κέρδισε κάνοντας κερδοσκοπία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σενάριο ήθελε τον Dean να τρέχει μακριά από τον «πατέρα» του. Αντίθετα, εκείνος στράφηκε προς τον Raymond Massey (έπαιζε τον «πατέρα» του) και σε μια σκηνή καταιγιστικών και ακραίων συναισθημάτων, ορμάει προς μέρος του και τον αρπάζει στην αγκαλιά του κλαίγοντας.
Μετά τον Marlon Brandon, ο ιδιοφυής σκηνοθέτης βρίσκει έναν ακόμη μεγάλο σταρ. Αμέσως μετά ακολουθεί ο ρόλος που τον τοποθετεί στην αιωνιότητα, αυτός στο «Επαναστάτης χωρίς αιτία». Ο Dean γίνεται το «αιώνιο» σύμβολο της εφηβείας, των οργισμένων νιάτων!
Στην προσπάθειά του να αποποιηθεί την τυποποίηση από τους ρόλους των «εφήβων», συμπρωταγωνιστεί με τον Rock Hudson και την Elizabeth Taylor, στην ταινία «The Giant»! Η μοίρα τα έφερε έτσι, που παρακολουθήσαμε μια εκδοχή του πως θα μπορούσε να είναι ο Dean γερασμένος, με γκρίζους κροτάφους. Όλα αυτά, για τις ανάγκες του ρόλου. Μάλιστα, στην τελευταία σκηνή που ο Dean είναι γέρος και πεθαίνει, ψελλίζει τα λόγια του, με αποτέλεσμα να μην ακούγονται. Εξαιτίας του θανάτου του, οι παραγωγοί έβαλαν τον Nick Adams (είχε ένα μικρό ρόλο στην ταινία) να ντουμπλάρει τα τελευταία λόγια γιατί δεν ακουγόταν.
Η αγάπη του για την ταχύτητα, τις μηχανές και τα αυτοκίνητα, τον «σημάδεψαν». Ήταν 30 Σεπτεμβρίου του 1955, όταν ο 24χρονος -τότε- σταρ οδηγεί την Porsche του. Στον αυτοκινητόδρομο 466, στη διασταύρωση 41, ένας φοιτητής πέφτει επάνω του. Κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο, χάνει τη ζωή του.
