Θέλω να μιλήσω για μια μεγάλη παρεξήγηση. Έχω ένα μεγάλο και όμορφο χαμόγελο που δημιουργεί μπερδέματα όταν το δείχνω. Και αυτό με ανησυχεί. Γιατί δεν θέλω να μπερδεύω τον κόσμο. Αλλά μου αρέσει και να χαμογελάω.. ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙ ΠΕΡΝΑΩ;
Στην αρχή, ορισμένος κόσμος νιώθει αμήχανα. Με βλέπει στο αναπηρικό μου αμαξίδιο, βλέπει ότι μου λείπει και ένα χέρι και ήδη ξέρει τι συμβαίνει. Τα έχει καταλάβει όλα. Μπορεί δηλαδή να φανταστεί τι περνάω και πως μπορεί να νιώθω. Μετά από αυτά όμως κοιτάει και το πρόσωπο μου και σαστίζει. Δεν βλέπει αυτό που περίμενε. Δε βλέπει αυτό που του έμαθαν να περιμένει. Βλέπει μάτια καθαρά, χαμόγελο φωτεινό και έναν ομιλητικό και ευδιάθετο νεαρό. Κάτι δεν πάει καλά…
Αφού συνέρχεται από τα πρώτα δευτερόλεπτα ταραχής, το μυαλό του αρχίζει να μπαίνει σε τάξη. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι πως είμαι λίγο “χαζούλης”. Όταν γρήγορα καταλάβει πως αυτό δεν ισχύει, σκέφτεται πως ίσως είμαι επαίτης και χαμογελάω για να τον τουμπάρω. Όταν πάει να βγάλει κέρματα απ’ την τσέπη του κι εγώ τον στραβοκοιτάξω, αναγκάζεται να αποκλείσει ΚΑΙ αυτήν την περίπτωση. Το ερώτημα όμως παραμένει… Πως μπορώ και γελάω στην κατάσταση που είμαι;
Θα προχωρήσει και θα φύγει χωρίς να έχει λύσει την απορία του. Δε θα μάθει ποτέ την αλήθεια, αλλά και να την μάθαινε, ίσως να μην την καταλάβαινε. Πώς γίνεται να πιστέψει κανείς πως κάποιος με αναπηρία, έχει πολλούς παραπάνω λόγους να χαμογελάει; Ναι, τολμώ να το λέω και να το πιστεύω.
Το χιούμορ στη ζωή μου δεν είναι απλώς ένας τρόπος διασκέδασης. Δεν το “ενεργοποιώ” μονάχα όταν βλέπω κωμωδίες ή όταν κάνω χαβαλέ με τους φίλους μου. Αντιθέτως, είναι το πρώτο πράγμα που συναντώ όταν ξεχνιέμαι και κάνω να σηκωθώ μόνος μου το πρωί απ’ το κρεβάτι και είναι το τελευταίο πράμα που κάνω όταν πέφτω στο κρεβάτι σαν τσουβάλι πατάτες για να κοιμηθώ. Αυτό κάνω κάθε στιγμή, για κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζω μες τη μέρα μου. ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ!
Αυτά ακριβώς θέλω να “φωνάξω” στη θεατρική παράσταση με τίτλο “Στα καλά του καθισμένου II” ,που θα ανέβει στις 13 -20 και 27 Μαρτίου, στο θέατρο Σοφούλη στην Καλαμαριά. Η παράσταση αυτή κατάφερε να πάρει σάρκα και οστά χάρη στη στήριξη του καταστήματος “ΝΤΟΤΣΗ” στην Καλαμαριά, του καταστήματος “γεωργακούδας” στην Γ. Λασσανη 3 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και του πολυκαταστήματος ρούχων και αξεσουάρ “Terminal stores”. Ένας ακόμη κύκλος στην ζωή μου κλείνει με την παράσταση αυτή δίπλα στον Μιχάλη Σαρόπουλο. Για ακόμη μια φορά λοιπόν θα δείξουμε ότι το χιούμορ για πολλούς δεν είναι μόνο μέσω διασκέδασης, αλλά και τρόπος για επιβίωση. Τρόπος για να πορευτούμε μες τη ζωή. Τρόπος για να νικήσουμε τα δύσκολα. Γιατί όσοι χαμογελάνε στα εύκολα, είναι χαρούμενοι. Όσοι όμως χαμογελούν στα δύσκολα, είναι δάσκαλοι.
Ο Δημήτρης Αντωνίου έχει γράψει τρία λογοτεχικά βιβλία “Έτσι είναι η ζωή”, “Ας είναι όνειρο αυτό”, “Ένας καλύτερος άνθρωπος” και θα χαρεί να επισκεφθείς το site του. 
