Δεύτερα, ώρα 8 το απόγευμα και στη Μεσογείων γίνεται της πουτ πανικός. Λίγο η βροχή, λίγο το IQ Ελλήνων που πέφτει κάθε φορά που βρέχει, και πρέπει να έφαγα ένα γεμάτο 40λεπτο για να καταφέρω να παρκάρω. Φτάνω στα γραφεία του Ποταμιού. Περιμένω να δω ταμπελάρες που θα φαίνονται και απο το φεγγάρι και θα διαφημίζουν το υπέροχο κόμμα και τέτοια. Δεν παίζει τίποτα από αυτά.
Μία τίμια και απλή ταμπελίτσα με το σήμα του κόμματος και αυτό μόνο.
Κάποια στιγμή ο Σταύρος Θεοδωράκης μας καλεί στο γραφείο του για να πιούμε έναν καφέ και να πούμε μερικά διαδικαστικά. Περιμένω να πει “ρωτήστε αυτό, μη ρωτήσετε αυτό” για να τα πάρω στο κρανίο και να κάνω λίγο χαμό. Αλλά ούτε καν.
Περνάμε απέναντι, εκεί που θα γινόταν η συνέντευξη, καθόμαστε στα σκαμπό που γράφουν τα ονόματά μας και… ΩΠΑ ΩΠΑ ΩΠΑ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ. Δεν θα κάτσουμε σε Fitball δηλαδή; Καμία χιπστεριά; Τι ήρθαμε εδώ πέρα;
Βγάζω μπάκπακ (κι όμως δεν είναι υποχρεωτικό να το φοράς μέσα στα γραφεία του κόμματος), παίρνω θέση και περιμένω τη Τζένη Μελιτά να μου δώσει τον λόγο.
Ό,τι είχα στο μυαλό μου, διαλύθηκε από την πρώτη ερώτηση του Θοδωρή Χονδρόγιαννου. “Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες ινδική κάνναβη;”.
Οι υπόλοιπες ΠΑΝΔΥΣΚΟΛΕΣ ερωτήσεις, είναι στο βίντεο της συνενεντευξάρας που κάναμε με τον επικεφαλής του Ποταμιού.
