Έχουμε και λέμε. Με τη συνέντευξη του Σπύρου του Γραμμένου ζορίστηκα αρκετά. Όχι κατά τη διάρκειά της, φυσικά, όσο στο τελικό της βήμα που ήταν το μοντάζ. Η Φιλένια (το κορίτσι μας που μόνταρε και σκηνοθέτησε αριστοτεχνικά τη συνέντευξη!) μου ζήτησε ευγενικά να κόψουμε κάνα κομματάκι για να μη βγει τεράστιο το βίντεο… και τότε ήρθαν τα ζόρια, διάολε!
Τι να κόψω εγώ μου λέτε;;; Εεε;;;
Πέρασα τόσο γαμάτη μέρα μ’ αυτόν τον καλλιτέχνη στον Ηλεκτρικό -ακόμα κι αν βράσαμε επειδή το βαγόνι δεν είχε κλιματισμό μέσα Ιουνίου- που αν μου έλεγες να κρατήσω και τις 2 ώρες της συνέντευξης θα το έκανα ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ.
Γιατί, μιλάμε ουσιαστικά, για τον τύπο που στα λάιβ του θα τον δεις να παίζει με τιράντες από Λουκιανό Κηλαηδόνη μέχρι Active Member. Κι έπειτα, θα σου γλυκοτραγουδάει με την ΕΠΙΚΗ φωνάρα του τον “κουκουλοφόρο“, τον “τύπο τον αθλητικό‘ και τον “τύπο με τις τζίβες που προχθές έγινε βίδες με ‘κείνη την ξανθιά με τις κοτσίδες γιατί του είχε σπάσει ένα σι-ντι Θανάση και του ‘λεγε πως κάπου το ‘χε χάσει…”
Τέρμα η φλυαρία τώρα. Τσέκαρε τη βόλτα μας από Κηφισιά προς Περισσό και από τον Περισσό πάλι πίσω στην Κηφισιά και θα καταλάβεις γιατί τον αγαπάμε τόσο. 
Σκηνοθεσία/Μοντάζ: Φιλένια Καρτσωνάκη
