Κάποιοι μύθοι θέλουν το ελληνικό χιπ χοπ να γεννήθηκε κάπου στο Βύρωνα. Άλλοι μύθοι ισχυρίζονται ότι η φάση ξεκίνησε στο Πέραμα. Εμείς ωστόσο, σου ανοίγουμε τα μάτια και το λέμε στα ίσια:
ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ!
Το χιπ χοπ ξεκίνησε στα μπαρ που κυκλοφορούσε ο Ρακιντζής και στο Μπουρνάζι, το Αιγάλεω και το Περιστέρι, εκεί δηλαδή, όπου άραζε ο Μαζώ.
Και θα στο αποδείξουμε αυτό, αναλύοντας αληθινούς στίχους και βίντεοκλίπ, από σκληρά χιπ χοπ κομμάτια, που όμως ποτέ σου δεν έδωσες βάση.
1. Γιώργος Μαζωνάκης – To Gucci Forema
Ο πιο swag και λαϊκός ράπερ, ξεκάθαρα! Οδηγάει Cadillac στις λακούβες του Αιγάλεω (όπως έκαναν και οι Cypress Hill στο Lowrider), έχει στο πίσω κάθισμα έναν νίγκα χωρίς κανένα λόγο για να πουλάει τσαμπουκά, ενώ ραπάρει τον πρώτο επίσημο ύμνο των λαϊκών παιδιών. Έχει ανοίξει το πουκάμισο μέχρι τον αφαλό, έχει κρεμάσει έναν χρυσό σταυρό στο λαιμό και ταυτόχρονα κράζει τους φλώρους “Αν δε σ’ αρέσει το αμάξι μου μη σώσεις ποτέ, πάρε το βουτυρόπαιδο απ’ την Κηφισιά με BMW“. Κι έπειτα, (σε στίχους Φοίβου), τα βάζει με το λαιφσταϊλίκι “το Vogue σ’ αρέσει και το Elle και το Madame Figaro, μα αν θα σε βάλω κάτω θα σ’ αρέσω μόνο εγώ“.
Στο τέλος, ο Μαζώ καίει και το ίδιο το γκούτσι φόρεμα της κοπελιάς μετά το ανελέητο σεξ που της κάνει στην Καισαριανή.
2. Αποστολία Ζώη & Γιάννης Τσιμιτσέλης – Lipstick
Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει, γιατί ο MC Τσιμιτσέλης κουνούσε τα χέρια του πέρα δώθε από την αρχή του βίντεοκλίπ, λες και σάπιζε στο ξύλο τον Ντάνιελ από το Καράτε Κιντ. Στο θέμα τώρα. Ο πρώτος καρατέκα ράπερ, λοιπόν, ήταν ο πρώτος που εξαπέλυσε τις πρώτες βαρβάτες παπατζιλίκικες ρίμες απιστίας “για το lipstick που βρήκες στ’ αυτοκινήτου το χαλί, μου λες ότι δε θέλεις να `μαστε μαζί“. Και δεν έμεινε μόνο εκεί, αφού στη συνέχεια προσπάθησε να δικαιολογήσει το κέρατο που της έριξε “της έπεσε σου λέω από τη τσάντα της, την ώρα που την πήγαινα στον άντρα της“.
Ο Γιάνναρος είναι ο,τι πιο μάχιμο έχουμε δει, καθώς οι στίχοι δεν κολλάνε μεταξύ τους και έτσι ο γίγαντας Τσιμιτσέλης της υποστηρίζει με τα χέρια. Οι φήμες που θέλουν την Αποστολία Ζώη να γυρίζει με μώλωπες και κραδασμούς στο σπίτι από τα απανωτά σφαλιαρίδια, ελέγχονται…
3. Mιχάλης Ρακιντζής – Πήγαινε στα μπαρ
Μπέσα τώρα: Όταν ο Μάικ και τα “Ταλέντα δίχως αύριο” έβαζαν το είδος στα μπουζούκια, οι Βουρλιώτηδες ήταν ακόμη στα δέντρα και έφτιαχναν την Φαμίλια. Και το έχωναν στην μπουζουκοφάση με τίμιο τσιφτετέλι που είχε το μπιτ τους. Η καψούρα και τα παρακάλια ήταν εμφανή από τον πρώτο στίχο “πάλι θα γελάσεις πάλι θα κλάψεις, μ’ αυτήν απ’ την καρδιά σου δεν μπορείς να τη βγάλεις”. Λίγο το ύφος Ρακιντζή που κινείται μεταξύ αδιαφορίας, ρουτίνας και βαρεμάρας και κάτι το ψυχεδελικό βίντεο κλίπ το κάνουν το πιο καλτ χιπ χοπ κομμάτι του σύμπαντος.
Παρένθεση: “Ταλέντα δίχως αύριο” ήταν συγκρότημα και όχι εκπομπή σε τοπικό κανάλι της Αρκαδίας. Κλείνει η παρένθεση.
4. Νότης Σφακιανάκης – Δύσκολοι καιροί
Αρχικά να σου πούμε, ότι το χώσιμο του Νότη το ακούς με δική σου ευθύνη και οι Προβοκάτορες δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τυχόν βλάβη. Κρίμα όμως. Δεν έχει βίντεοκλίπ. Ο Σφακιανάκης που λες, είναι σαν να προσπαθεί να πιάσει τον παλμό της νεολαίας, όμως το χάνει από το πρώτο κουπλέ και νιώθεις ότι ακούς τον παππού σου να ρίχνει 16μπαρο Eminem. “Καλησπέρα, είμ’ εδώ για να σας πάω παραπέρα, στον αέρα, και τραβάω τη σκανδάλη μ’ ένα στίχο μου για σφαίρα“.
Ω, ΘΕΟΙ!
Πόσο τίμιο κομμάτι, από έναν ακόμα πιο τίμιο δήμαρχο; Φαντάσου μόνο ότι τις ρίμες κάθισε και τις έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου και εκτός αυτού, ο τύπος που τις τραγουδάει σήμερα ελέγχει τη φάση σε ένα δήμο. Ο Ηλίας λοιπόν λέει τον πόνο του “Έχω πρόβλημα υγείας, καρδιακής κυκλοφορίας, έχω πρόβλημα μεγάλης ιστορίας (θεά)“ και αντί για μπινελίκια του τύπου bitch και mothafucka, που λένε και εις στην Αμερική, ο ίδιος πετάει επιφωνήματα όπως: μερσί, άι μωρή και θεά.
