Ο “Bobby Milk“, όπως συχνά τον χαρακτήριζαν οι συμμορίτες φίλοι του (λόγω του χλωμού προσώπου του), στα στενά του Μανχάταν όπου μεγάλωσε, από τα μικράτα του είχε καταλάβει τι ήθελε να κάνει στη ζωή του. Είχε ωριμάσει γρήγορα βλέπεις, κι ας μην είχε προλάβει να σβήσει καλά καλά τα 10 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων του.
“Ένα από τα ωραία με την ηθοποιία είναι ότι σου επιτρέπει να ζεις ζωές άλλων ανθρώπων χωρίς να χρειάζεται να πληρώσεις το τίμημα.“
Και αυτό έκανε. Έβγαλε με ιδιόμορφο τρόπο την thug ζωή του, αλλά και το απρόβλεπτο βλέμμα του προς τα έξω, επειδή πάντα ήθελε να “ελέγχει τη φάση” στις συμμορίες, αλλά και τους δρόμους των Η.Π.Α. Χωρίς φυσικά να πληρώνει το τίμημα της φυλακής. Και η υποκριτική ήταν η καλύτερη διέξοδος γι’ αυτόν, ώστε να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα μέσα από ρόλους.
Μία μέρα σαν τη σημερινή, λοιπόν, πριν από 73 χρόνια, θα δει το φως ο αγαπημένος μας Trevis, Capone, Corleone, ή όπως αλλιώς τον έλεγαν οι φίλοι του τέλος πάντων, Robert De Niro. Για να απολαύσουμε εμείς αρκετά χρόνια αργότερα, μερικούς από τους συγκλονιστικούς κινηματογραφικούς μονόλογους.
Ξέρεις όμως γιατί τον γουστάρουμε;
1. Eπειδή με τον Τravis στο “Taxi Driver” δεν έμπλεξε ποτέ κανείς…
2. Αρ γιού τόκινγκ του μι;
3. Επειδή με το ίδιο Coolness έπαιζε τον μαφιόζο, στο “Goodfellas”…
4. … και με το ίδιο τον καλό και στοργικό μπαμπάκα, στο “Meet the Parents” και στο “Meet the Forkers”
5. Επειδή ήταν απρόβλεπτος και γυναικάς, στο “Casino”
6. Γιού, γιού, γιού αρ γκουντ γιού
7. Eπειδή o ΛαΜότα, στο “Raging Bull”, ήταν ο σκληρότερος καριόλης μποξέρ της γης όλης και ο καλύτερος αντρικός ρόλος, για το 1980…
8. … ενώ ο 2ος καλύτερος ήταν ο Βίτο Κορλεόνε στο “Godfather II”, 6 χρόνια πιο πριν, το 1974
9. Kαι τώρα που πέρασε τα 70 παραμένει τζόβενο
10. Και όποιος ισχυριστεί το αντίθετο…
