Σκληρός με τους -κινηματογραφικούς- του γιους, αλλά και τις κορούλες του. “Αρνάκι” με τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του και αρκετά ιδιότροπος με τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητάς του.
Δεν είχε το χαμόγελο του Θανάση, αλλά ούτε το χαχανητό του Ντίνου. Ωστόσο, δεν γινόταν να μην γελάσεις με την πάρτη του. Είχε και επιπλέον αυτήν τη λεβεντιά και την κορμοστασιά που όμοιά του ελάχιστες φορές είχες συναντήσεις. Γι’ αυτό και όταν εμφανιζόταν στην tv ψιθύριζες… “Ναι ρε φίλε, τέτοιος 50αρης θέλω να γίνω κι εγώ σαν τον Λάμπρο!“.
Μία μέρα σαν τη σημερινή λοιπόν, πριν από 31 χρόνια, φεύγει από τη ζωή ο πτέραρχος, ο γεροντοκόρος, ο σπαγγοραμένος, ο τρελοπενηντάρης, ο στρίγγλος ή όπως αλλιώς τον έλεγαν τέλος πάντων τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Γι’ αυτό κι εμείς ετοιμάσαμε μια βιντεάρα για να τον τιμήσουμε, αλλά ΚΥΡΙΩΣ για να τον νοσταλγήσουμε.
