Όσο εσύ απολαμβάνεις τη σιγουριά που σου προσφέρει η θαυμαστή εργασιακή πραγματικότητα της Ελλάδας, ορισμένες χιλιάδες από νέες και νέους τρέχουν πανικόβλητοι στα φωτοτυπεία για να κάνουν σμικρύνσεις στα ανώτερα κι ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας για να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τον σκόπελο της εξεταστικής περιόδου.
Αδημονούν, βλέπεις, κι αυτοί, να επωφεληθούν από τα καλούδια που εσύ ήδη απολαμβάνεις: παχυλοί μισθοί, χαλαρά ωράρια, εργασιακή κινητικότητα, συνεχής εξειδίκευση, ασφάλιση…
Το μυαλό μας, λοιπόν, τούτες τις δύσκολες ώρες που ο καφές δίπλα από τις σημειώσεις ρέει και καταναλώνεται άφθονος, που η μία κάφτρα ανάβει μετά την άλλη (αν και αυτά καλό είναι να μη γίνονται), στα τιμημένα μας φοιτητόπουλα!
Σε ΑΥΤΑ τα φοιτητόπουλα!
Μαλλί γλιτσιάρικο, λίγο αντικοινωνικός, αλλά καλό παιδί. Τον συμπαθούν όλοι ανεξαιρέτως γιατί είναι ο μεγαλύτερος φιλάνθρωπος του πανεπιστημίου: κρατάει σημειώσεις-μοιράζει σημειώσεις. Κουβαλάει stabilo 4 διαφορετικών χρωμάτων, σελιδοδείκτες και φακέλους και είναι λίγο πιο οργανωμένος από Ελβετικό ρολόι που πάσχει από ψυχαναγκασμό. Κάπου στο τρίτο έτος ανακαλύπτει ότι οι παρατάξεις πήραν τις σημειώσεις του και αποκομίζουν κέρδος από αυτές, απειλεί με μηνύσεις αλλά τα ξεχνά όλα με ένα δωρεάν ταξιδάκι στην Αράχωβα.
Θα εργαστεί σε ΜΚΟ αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες
Ένα σιχαμερό βρωμερό σκουλήκι, ένας γυμνοσάλιαγκας του πανεπιστημίου που γλύφει τον καθηγητή για μια θεσούλα. Κουβαλάει τον προτζέκτορα για να τον κάνουν λέκτορα (μόνος μου το σκέφτηκα αυτό και νομίζω θα πάει καλά σαν φράση) και γίνεται το πουτανάκι ενός συγκεκριμένου καθηγητή ο οποίος νιώθει ένας μικρός θεός που ορίζει τη ζωή του υποτακτικού του. Όταν θα πας να τον βρεις (για να κάνεις το κονέ και να ζητιανέψεις βαθμό) θα πεταχτεί μπροστά σου θα σου πει “ΕΕΕΕ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΠΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ”.
Αν δεν τον σκοτώσεις, θα εργαστεί ως αστυνομικός. Ή διαιτητής. Ή και τα δύο.
Ο γνωστός σε όλους μας και ως “Αιώνιος Φοιτητής” δεν θα πεθάνει κιόλας για να πάρει πτυχίο. Στο πρώτο έτος για να κρατήσει σημειώσεις έσκαγε στη σχολή με τη γραφομηχανή. 25 χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή, συνεχίζει να σπουδάζει σε ρυθμούς Βασίλη Τσιάρτα γιατί “αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι”. Το προσωνύμιο “Χαϊλάντερ” το κέρδισε με το σπαθί του, καθώς παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες των επιμέρους κυβερνήσεων να τον “εξοντώσουν”, αυτός ζει σε ΑΕΙ και βασιλεύει σε ΤΕΙ. Φήμες, μάλιστα, λένε πως δεν χάνει καμία τελετή αποφοίτησης καθώς για κάθε πτυχίο που παραδίδεται αυτός παίρνει έξτρα δύναμη.
Θα εργαστεί κάποτε.
Είναι το τυπάκι εκείνο που τον είχανε πετύχει κάπου, κάποτε, κάποιοι σε ένα μάθημα κι έκτοτε είναι μόνιμα χαμένος. Δεν γουστάρει μία το αντικείμενο των σπουδών του, ενώ ο αστικός μύθος αναφέρει ότι το μηχανογραφικό του το συμπλήρωσε κατα λάθος ο πατέρας του που το είδε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και το πέρασε για κουπόνι του Στοιχήματος. Κάθεται πάντα στην τελευταία σειρά του αμφιθέατρου και κρατάει σημειώσεις (λολ) σε μυξομάντιλο. 7-8 χρόνια αφότου μπει στη σχολή, μετεξελίσσεται σε Χαϊλάντερ.
Θα εργαστεί στο τηλεφωνικό κέντρο της Αγγελικής.
Ο φίλος μας ο Λουκέτος πηγαίνει στο πανεπιστήμιο μόνο όταν είναι μεγάλη ανάγκη. Και μεγάλη ανάγκη είναι ΜΟΝΟ όταν πρέπει να γίνει κατάληψη. Μπορεί να προτείνει κατάληψη στην συνέλευση για άκρως σοβαρούς λόγους, όπως η επέτειος 92 ετών από την αλλαγή κουφωμάτων στα εργαστήρια. Λίγο πριν η συνέλευση λήξει ο Λουκέτος θα έχει κλειδώσει την είσοδο κι αφού της ρίξει μπετά, θα ανάψει τον μπάφο της επανάστασης μαζί με τα συντρόφια, άσχετα με το τι θα αποφασίσουν οι υπόλοιποι φοιτητές τελικά.
Θα εργαστεί ως συνδικαλισταράς.
Το κορίτσι το τίμιο, το όμορφο το προκλητικό (συνήθως από την επαρχία). Νιώθει πως απειλείται από τις υπόλοιπες δεσποινίδες του πανεπιστημίου, γι’ αυτό κάνει ό,τι μπορεί για να δείξει τα κάλλη του. Ο τύπος της “Πανεπιστίμιας” συναντάται σε κοπάδια. Σκάει στη σχολή με FIAT 500, γόβα, 1.5 τόνο μακιγιάζ, όσο λιγότερα ρούχα γίνεται και καμία διάθεση για μάθημα. Θα βρει τον αληθινό έρωτα στον κλαρινογαμπρό πάρμαν που θα την ψήσει και θα την πάρει να δουλέψει PR στην τρώγλη που πλασάρει για ελληνάδικο στου Ψυρρή και μαζεύονται μόνο οι φίλοι του.
Θα εργαστεί στην τρώγλη που προείπαμε.
Είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα δεις με το που πατήσεις για να γραφτείς στη Σχολή και ο τελευταίος που θα δεις να πατάει σε μάθημα. Ο γνωστός και ως Φοιτητοπατέρας, είναι από τους λίγους που έχουν ψυλλιαστεί το πακέτωμα που θα φάει στην αγορά εργασίας όταν αποφοιτήσει κι ως εκ τούτου έχει προνοήσει ώστε να βαδίσει στα σίγουρα χνάρια του καριερίστα πολιτικού. Μπαμπάς του ο κομματικός σωλήνας, μαμά του η κατουρημένη ποδιά και είναι τόσο μαμάκιας που δεν χορταίνει να τη φιλάει.
Θα εργαστεί εις βάρος σου.
Αν αφήσαμε κανέναν απ’ έξω, παίξτε μπάλα στα σχόλια!
