Δεδομένο νούμερο 1: Αθρώποι είμαστε, λάθη κάνουμε. 

Δεδομένο νούμερο 2: Άνδρες είμαστε, μαλακίες θα κάνουμε. ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ. 

Με βάση αυτά τα δύο δεδομένα, λοιπόν, θα ζητήσουμε την ανοχή σας (ιδιαίτερα στο γυναικείο κοινό) και θα σας αραδιάσουμε 5 μικρές ιστοριούλες. Πέντε εμπειρίες που στιγμάτισαν το “είναι” μας, την αξιοπρέπειά μας, την υπόστασή μας ως αντιπρόσωποι του ανδρικού φύλου. 

Μεταξύ μας τώρα, δεν είναι κακό να ξεφτιλίζεσαι μπροστά σε μια γυναίκα. Πάνω-κάτω, όλοι τις έχουμε φάει τις νίλες μας. Κακό είναι να μην αναγνωρίζεις ότι έκανες φάουλ. Εμείς τα κάναμε, αποβληθήκαμε με τεχνική ποινή, κάτσαμε στον πάγκο και κάναμε την αυτοκριτική μας…

Ο Κώστας ο Μανιάτης
Γυρίζω πλάτη στην κάμερα, σβήνουν τα φώτα και ελπίζω να αλλοιωθεί και η φωνή μου, όπως ακριβώς δηλαδή συμφωνήθηκε με την παραγωγή. ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΦΟΙΤΗΤΗΣ, ΕΝΑ ΖΩΟ ΚΑΙ ΜΙΣΟ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΟΛΑ. Πάμε τώρα. Είχα κάνει σεξ με μία κοπέλα που τη θεωρούσα ασχημούλα, αλλά είχε ένα πολύ μεγάλο ΣΤΟΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΟΝ. Ok; Επειδή λοιπόν ήθελα αυτό το στοματικό προσόν να το εκμεταλλευτώ ξανά, χωρίς να χρειαστεί «να παίξω μπάλα και στη μεγάλη περιοχή» (if you know what I mean) της έλεγα μονίμως ότι δεν μπορούμε να βρεθούμε, ότι έχω δουλειά και τέτοια περίεργα, ΩΣΠΟΥ ήρθε η μέρα της περιόδου που κρυφά πρόσμενα, ω πόσο πρόσμενα Θεέ μου… Και τότε της είπα στο MSN «α, σόρυ, μόνο σήμερα μπορώ». Ε, και έγινε, βρεθήκαμε ξανά εκείνη την ημέρα και ποτέ πάλι. ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ, ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΧΕΔΟΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ, Ω ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.
Συγγνώμη.

Ο Ντίνος ο Ρητινιώτης
Όχι, δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να θυμηθώ τη μέρα που στιγματίστηκα ως η Ντροπή των Ανδρών. Ως ο Ξεφτίλας των Ξεφτίλων. Ως το πιο Σάπιο Ανθρωπάκι που επέλεξε μια γυναίκα για να ξαπλώσει δίπλα του στο κρεβάτι. Να διευκρινήσω απλά ότι δεν βρισκόμουνα σε σχέση με τη συγκεκριμένη κοπέλα. Που λέτε, έγινε ότι έγινε το βράδυ, σηκωθήκαμε το πρωί, ήθελε να βολτάρουμε. Έλα όμως που εγώ βαριόμουνα να πάω γιατί ήθελα να βρεθώ με τους φίλους μου… Τι να κάνω; Πήρα το κινητό κι έστειλα μήνυμα σε ένα κολλητάρι: “Αδερφέ, πάρε με τηλέφωνο και καλά για να με κράξεις που έχω αργήσει να πάμε σε μια σημαντική δουλειά που είχα ξεχάσει. Είμαι με την έτσι και θέλει να πάμε για καφέ, αλλά βαριέμαι όσο δεν πάει“. Το μήνυμα εστάλη, ωστόσο απαντητικό μήνυμα ή απαντητικό τηλέφωνο από τον φίλο, ΓΙΟΚ. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα, όταν εγώ οδηγούσα και το κορίτσι δίπλα μου άνοιγε το κινητό της και ξεφώνιζε ξενερωμένη: “Α, ώστε έτσι ε;“, κατάλαβα το λόγο… 

Ο Πέτρος ο Ντόκος
One night stand: Η νύχτα που αρχίζει με πάθος και τελειώνει με ταξί. Ας πούμε πως αυτός είναι ο κοινός αποδεκτός ορισμός του σεξ της μια βραδιάς και πάμε να δούμε που τα χάλασε ο φίλος σας. Ο φίλος σας που δεν ντρέπεται την ξεφτίλα, που αγαπάει αληθινά και για τέτοια δεν είναι, που ποτέ δεν παινεύτηκε πως πήγε με πολλές γιατί πολύ απλά ποτέ δεν τον ένοιαζε να πάει με πολλές. Ένα δειλινό του 2006 λοιπόν, κόντρα στη φύση του, βρήκε το κορίτσι το κατάλληλο, το πήγε για φαγητό (πείτε μου ποιος το κάνει αυτό σε σεξ της μια βραδιάς, ΟΧΙ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ!) και μετά σε κυριλέ ξενοδοχείο (αποκλείεται να έχεις κάνει και εσύ 2 στα 2) και όλος έρωτα και κ***α άρχισε τα φιλιά. Εκεί όμως που η λίμπιντο χόρευε πεντοζάλη, το κοιλάκι του αποφάσισε να τον πάει… Ικαριώτικο. Κάνε εικόνα: Κυριλέ δωμάτιο, τουαλέτα χωρισμένη με γυαλί (σαν Ράκης Πετράκης ένα πράμα) και το αγόρι μας να δίνει πόνο με τα πνευστά του -τα κοιλιακά- σε φεστιβάλ πάθους που δεν είχε την χαρά να δει ποτέ τους Headliners. Ένα λάθος που μόνο ελαφρύτερο με έκανε, ένα κορίτσι που είχε προσδοκίες και βρέθηκε να ακούει τα εξ αμάξης από την πειραγμένη μου εξάτμιση… #ntropi

Ο Νίκος ο Ράπτης
Κάτι η μονοχνωτίλα που εκπέμπω, κάτι η γκρίνια που με χαρακτηρίζει, με κατάντησαν στο σημείο να θυμάμαι τον εαυτό μου ελάχιστες φορές με κοπέλα (20 είμαι, μη βαράτε). Οπότε… Ποια ξεφτίλα να ‘χω προλάβει να βιώσω ή να κάνω; Μία φορά όμως, ένιωσα να γίνομαι όχι απλώς ξεφτίλας, αλλά το απόλυτο σκουπίδι. Και όχι. Ούτε απάτησα, ούτε χτύπησα. Έκανα κάτι πολύ χειρότερο. Καλοκαίρι. Είχα σχέση -κοιμήθηκε ο θεός- και ήθελα να παίξω… βραδινή μπαλίτσα με το αμόρε. Έλα όμως που η κοπέλα μου είχε αντίθετη άποψη, καθώς νυστάζε κι έτσι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα. Καληνυχτάκιας level 99, λέμε. Εγώ όμως εκεί. Αποφασισμένος να ξεδώσω, ρε αδελφάκι μου. Πήρα λοιπόν την Μαρία Παλάμη και βρήκα αλλού συντροφιά, ΑΛΛΑ… στο ίδιο κρεβάτι. Όταν ξύπνησα τα υπονοούμενα έπεφταν βροχή, καθώς με είχε καταλάβει από το τρίξιμο του κρεβατιού. (Ντρέπομαι, κοκκινίζω, να ‘πα να γαμηθώ…)

Ο Νίκος ο Μπόβολος
Είμαι κακός. Είμαι πολύ κακός και το αναγνωρίζω πως ο μόνος φταίχτης σε όλη την ιστορία ήμουν εγώ. Το στόρι έχει ως εξής:  Έχω αποφασίσει να χωρίσω. Μετά από ένα εξαντλητικό 12ωρο στην τότε δουλειά μου, έχω αράξει μόνος, βλέπω Rocknrolla στην τηλεόραση και πίνω κρύα μπύρα σκεπτόμενος πώς θα το ανακοινώσω. Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι εκείνη. Δεν το σηκώνω. Χτυπάει πολλές φορές και εγώ συνεχίζω να κάνω την πάπια. Ήταν απ’έξω. Απροειδοποίητα. Ανοίγω μετά από ώρα για να πετάξω τα σκουπίδια. Με μπινελικώνει ανελέητα αφού τόση ώρα άκουγε το κινητό να χτυπάει και την τηλεόραση να παίζει.  Της λέω ότι θέλω να χωρίσουμε, με καβαλάει για να με πείσει… με τον τρόπο που κερδίζει πάντα, υποκύπτω και την χωρίζω μετά. Βρίζει, κλαίει, χτυπιέται κι εγώ πουλάω ειρωνεία. Ναι, ήμουν μαλάκας. Σόρι.