Φίλοι υπάρχουν πολλοί εκεί έξω για τον καθένα μας. Ανάμεσά τους, όμως, βλέπεις μια φιγούρα να ξεχωρίζει. Μια φιγούρα γεμάτη ευγνωμοσύνη η οποία σου χαμογελά συνομωτικά γιατί ξέρει πως στο πρόσωπό της αναγνωρίζεις κάτι το ιερό: τον κολλητό σου. 

Λίγοι είναι οι άνθρωποι στη ζωή σου που μπορούν να γεμίσουν τα κενά σου, να διαμορφώσουν το χαρακτήρα σου και να συνδιαμορφώσουν εμπειρίες ζωής και το κολλητάρι σου στέκει πολύ ψηλά σε αυτήν τη λίστα ανθρώπων. Γι’ αυτό, αγαπητέ Προβοκάτορα, να του το αναγνωρίζεις και να του το ανταποδίδεις στο πολλαπλάσιο.

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του “αδερφού” σου που τον κάνουν μοναδικό και τον εξυψώνουν ανάμεσα στις υπόλοιπες φιλίες σου; Τα βάλαμε κάτω, απαντήσαμε στην ερώτηση και περιμένουμε στο poll να μας παραθέσεις και τη δική σου.
​

Ο Ρητινιώτης ο Ντίνος
Σε αντίθεση με την εδραιωμένη εκεί έξω πίστη που λέει ότι “οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα και στις συμφορές σου“, έχω σχηματίσει στα 32 μου μία βεβαιότητα εντελώς διαφορετική: Η γνήσια αγάπη έρχεται από εκείνον που θα γίνει συμμέτοχος στη χαρά σου. Όταν δεις τα μάτια του κολλητού σου να γελούν με τη χαρά, την επιτυχία, την πρόοδό σου, τότε ναι, μπορείς να καυχιέσαι και να νιώθεις ευλογημένος που έχεις καταφέρει να δημιουργήσεις το ιδανικό bromance. Αυτό το στοιχείο και μόνο αυτό. Τα υπόλοιπα ορίζουν τους φίλους. Όχι τους κολλητούς.

Ο Μπόβολος ο Νίκος
Ένα αρχαίο Βορειοκορεάτικο ρητό λέει πως “αν πέσεις και χτυπήσεις, ο φίλος θα τρέξει να σε βοηθήσει, ενώ ο κολλητός θα κάτσει από πάνω σου, θα γελάει σαν ηλίθιος και θα σε κοροϊδεύει“. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΛΛΗΤΟΣ. Είναι αυτός που δεν χρειάζεται να μιλάτε για να καταλαβαίνεστε, είναι αυτός που στην πιο σοβαρή στιγμή, θα πετάξει την μαλακία που θα σε κάνει να γελάς ενώ δεν πρέπει. Στη δική μου περίπτωση, είναι ο τύπος που του στέλνεις μήνυμα Κυριακή πρωί “Χώρισα (μετά από 4 χρόνια σχέση)” και απαντάει: “Τι χώρισες μωρέ μαλάκα 9 η ώρα το πρωί;”. Αυτά έχει.

Ο Μανιάτης ο Κώστας
Ένα αρχαίο βορειοκορεάτικο ρητό λέει πως “αν πέσεις και χτυπήσεις, ο φίλος θα τρέξει να σε βοηθήσει, ενώ ο Κιμ Γιονγκ Ουν θα κάτσει από πάνω σου, θα γελάει σαν ηλίθιος και θα σε κοροϊδεύει και ίσως σε εκτελέσει“. OΚ, τρολάρω τον Μπόβολο, (μα βορειοκορεάτικη παροιμία ρε μαν;). Τέλος πάντων… Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι κολλητός είναι αυτός που δεν μοιράζεσαι πια μαζί του τόσα πολλά, όσα όταν ήσαστε μικρότεροι, γιατί πλέον σκορπίζεις τις σκέψεις σου αριστερά δεξιά, σε συναδέλφους, στην κοπέλα σου, στα chat, σε άλλους φίλους πιο πρόσφατους… Ωστόσο, τη μεγαλύτερή σου ανησυχία την κρατάς γι’ αυτόν, όσο καιρό κι αν κάνεις να τον δεις. Και πάντα σε κάνει να νιώθεις ότι “καλά έκανες και το είπες αυτό σε μένα. Οι άλλοι δεν θα σε καταλάβαιναν“.

Ο Ράπτης ο Νίκος
Κολλητός είναι εκείνος που σε προστατεύει από τη μελλοντική μαλακία που ετοιμάζεσαι να κάνεις. Ο “μπρο” που μετά από κάθε δυσκολία που σχετίζεται με την υγεία, τα οικογενειακά, τα οικονομικά, τα γκομενικά σου, βροντοφωνάζει ΠΑΡΩΝ. Ο τύπος που κάθεται υπομονετικά δίπλα σου κι ακούει τα ντέρτια σου. Αυτός που θα σου τσαμπουνίσει ένα “Ξεκόλλα ρε μαλάκα, μην σκας” και η παρότρυνσή του θα σου φανεί ως η πιο ολοκληρωμένη και λειτουργική ψυχοθεραπεία, ανεβάζοντάς σε ψυχολογικά. Και τέλος… Η ΝΤΟΜΠΡΟΣΥΝΗ του, αδέρφια. Η ντομπροσύνη…


Ο Ντόκος ο Πέτρος
Γενικά με τις υπερβολές ποτέ δεν τα πήγαινα καλά. Ποιος είναι ο καλύτερος και γιατί να λέγεται κολλητός και γιατί το κολλητός είναι καλό όταν ο μαλάκας που παρκάρει κολλητά με μένα, με κλείνει για τον αιώνα τον άπαντα σ’ένα Εξαρχειώτικο στενό; Mindfuck, το ξέρω, στο τέλος της ημέρας όμως είμαι αρκετά μοναχικός για να μπλέξω με τους καλύτερους και αρκετά λογικός για να δεθώ μαζί τους με αιώνια δεσμά. Υπερόπτης μια φορά δεν είμαι. Εκεί έξω παίζουν όλα και όλοι ήρθαν για να δώσουν κάτι, καλό ή κακό, όμορφο ή άσχημο, εκεί είναι τα παραδείγματα ζωής για την ισορροπία που ψάχνω κάθε μέρα. Σε κάποιους δίνω περισσότερα και νιώθω πως επιστρέφω εξίσου, δούναι και λαβείν, αμφίδρομο ή μαγικό, κολλητός ή αυτοκόλλητος, το φιλαράκι μου είναι εκεί για τα σχέδια και το μέλλον, για τις εμπειρίες και τις δυσκολίες. Να τον πούμε αδελφό καλύτερα;