Θα την πω την αλήθεια μου. Γουστάρω τρελά τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς. Όταν το ημερολόγιο γράφει 31 Δεκεμβρίου, ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου. Όχι επειδή «επιτέλους θα φύγει αυτή η σκατοχρονιά με τα χίλια προβλήματα» που λένε οι περισσότεροι. Άλλωστε, μεταξύ μας τώρα και να είμαστε ρεαλιστές, περιμένει κανείς η επόμενη να είναι καλύτερη; Έτσι όπως είναι τα πράγματα σε αυτή τη χώρα χλωμιάζει πολύ το ενδεχόμενο.

Αλλά μου αρέσει πολύ η παραμονή. Βλέπεις για εμάς (το παρεάκι μου εννοώ) αυτή τη μέρα έχει καταφέρει να επιβιώσει μια παράδοσή μας. Η τελευταία σε όλα αυτό το διάστημα που γνωριζόμαστε. Μια παράδοση που κρατάει εδώ και περίπου 12 χρόνια αν δεν κάνω λάθος. Είναι η μέρα που με τους κολλητούς συναντιόμαστε νωρίς το μεσημέρι, κάνουμε την κλασική μας βόλτα και καταλήγουμε -από νωρίς- σε κάποιο μπαρ. Όχι, δεν κάνουμε τρέλες και τέτοια. Απλά αράζουμε, πίνουμε τα (προ)τελευταία ποτά του έτους και μιλάμε. Για τα πάντα, ότι μαλακία θέλουμε.

Θα μου πεις «σιγά το κατόρθωμα. Κάθε μέρα μπορείτε να το κάνετε αυτό». Αλλά η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα. Και εγώ έτσι πίστευα παλιότερα «σιγά μην χαθούμε», αλλά αν τελικά ο ένας δουλεύει 15 ώρες την ημέρα, ο άλλος έχει παιδί και ο άλλος τα δικά του θεματάκια, πιο εύκολα συναντάς μερικές φορές τον Αντώνη Σαμαρά παρά αυτούς!

Για αυτό γουστάρω, γιατί παρά τα θεματάκια μας, στις 31 Δεκεμβρίου το ραντεβού δεν ακυρώνεται. Και στα 30 φεύγα είναι ωραίες αυτές οι παραδόσεις.  

Ωστόσο η παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι και μια περίεργη μέρα. Τόσο περίεργη που τη νιώθεις από το πρωί. Βλέπεις, τελειώνει ένα έτος και οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν σαν τα περιοδικά – κάνουν την ανασκόπησή τους. Και εκεί αρχίζουν και οι μεγάλες κουβέντες. Και έρχονται οι υποσχέσεις για μεγάλες αποφάσεις και αλλαγές μέσα στον επόμενο χρόνο. Τι ψέμα όμως…

Και εγώ το έχω κάνει, για να μην το παίζω μάγκας. Όχι μια φορά, αλλά περισσότερες. Από το «θα δουλεύω λιγότερο» και «κομμένες οι μαλακίες», έως «θα προσέχω τα οικονομικά μου» και «θα κόψω ποτό και τσιγάρο μαχαίρι!». Στο τελευταίο ο Κ., η Ν., ο κουμπάρος και ένα βαρκάκι γελάνε! Μάλλον και εγώ.

Δεν λέω, είναι ωραίο να κάνεις σχέδια και να θέλεις να αλλάξεις τα πράγματα μέσα στον επόμενο χρόνο. Είναι ωραίο να πιστεύεις ότι το επόμενο έτος θα είναι καλύτερο. Αλλά όταν το λες για να το… λες και στις 3 του μήνα κάνεις τα ίδια, τότε καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς. Ή αν θέλεις να πεις κάτι εκείνη τη μέρα, τουλάχιστον πες ότι θα είσαι ο εαυτός σου μέσα στην επόμενη χρονιά. Τίμιο. Και στην τελική για αυτό σε κάνουν παρέα οι φίλοι σου και σε αγαπάει η γκόμενά σου.

Αλλά όλες αυτές οι υποσχέσεις για αλλαγές μοιάζουν με αυτό που έλεγαν παλιότερα οι γυναίκες «από Δευτέρα δίαιτα». Και ειλικρινά ποτέ δεν είχα καταλάβει γιατί έπρεπε να πάει Δευτέρα για να ξεκινήσει κάποια δίαιτα.

ΥΓ.: Ναι, το πώς βλέπω εγώ την 31η Δεκεμβρίου δεν είχε και μεγάλη σημασία. Αλλά είναι σήμερα και ετοιμάζομαι για την παράδοση. Καλή χρονιά σε όλους.