«Δεν έχει να κάνει πια με τους μεγάλους που νικούν τους μικρούς. Έχει να κάνει με τους γρήγορους που νικούν τους αργούς». Larry Carter, Οικονομικός διευθυντής της CISCO.
Μια παροιμία από την Τουρκία λέει: “δύο αηδόνια στο ίδιο κλαδί δεν κάθονται“. Είναι ένα από τα πολλά γνωμικά που προβάλουν στοιχεία από την ανθρώπινη φύση, εστιάζοντας σε μια συμπεριφορά που παρουσιάζουν όλα τα μέλη του ζωικού βασιλείου. Ένα φαινόμενο το οποίο αποκαλύπτει την προσπάθεια για υπεροχή ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα πρόσωπα που επιδιώκουν το ίδιο αποτέλεσμα και ιδίως που διεκδικούν την πρωτιά.
Ο ανταγωνισμός εμφανίζεται ποικιλοτρόπως και δεν κάνει διακρίσεις· μπορεί να τον έχετε βιώσει υπό την μορφή μιας φιλικής διαμάχης ή σε ένα debate. Ή ακόμη πιο συχνά στον εργασιακό σας χώρο. Το αποτέλεσμα, γνωστό· κάποιος είναι νικητής και κάποιος ηττημένος. Δυο αδέρφια, όμως, μετέτρεψαν την ανάγκη που είχαν για υπεροχή σε μέσο ώστε να γίνουν οι πιο δημοφιλείς-φρικιαστικοί μαφιόζοι του Λονδίνου το ’60· ο λόγος για τους αδελφούς Κρέι.
Από μικρή ηλικία, η μητέρα των διδύμων τους απομόνωσε από τον υπόλοιπο κόσμο διότι ήθελε να δημιουργήσει -τόσο σ’ εκείνους όσο και στον υπόλοιπο κόσμο- την αίσθηση πως είναι ξεχωριστοί. Είχε αποφασίσει πως ο Ρόνι κι ο Ρέτζι δεν θα ζούσαν μια απλοϊκή και πιθανότατα αδιάφορη ζωή· στόχος της ήταν οι γιοι της να μείνουν στην ιστορία με το καλό ή με το κακό -η ίδια μάλλον προτιμούσε το κακό.
Προσωπικά θα αναφερθώ στον ανταγωνισμό των δύο αδερφών, οπότε αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την ζωή τους μπορείτε να διαβάσετε την αυτοβιογραφία ενός εκ των δύο (“My Story” του Ron Kray) ή να δείτε την ταινία “Legend” όπου ο Τομ Χάρντι ενσαρκώνει και τα δύο αδέρφια, λαμβάνοντας για το ρόλο του εξαιρετικές κριτικές.
Ενώ λοιπόν ο αρχικός σκοπός ήταν να καθοριστεί η υπεροχή του καθενός, κατέληξαν να γνωρίζουν τόσο καλά τον τρόπο που πάλευε ο καθένας, ώστε μετά από μερικά χρόνια που εμπλέκονταν σε bar fights να επικρατεί η εντύπωση ότι επικοινωνούσαν τηλεπαθητικά. Μέσα από τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και τη συνεχή πρόκληση, κατάφεραν να γίνουν οι διασημότεροι μαφιόζοι της γενιάς τους.
Από την άλλη, θέλω να μοιραστώ αυτό που λέει ο δικός μου δίδυμος αδερφός: «Ένα λουλούδι δεν ανταγωνίζεται το διπλανό του, απλά ανθίζει.» Όσο υπέροχο κι αν ακούγεται, του το χαλάω με το εξής: «Το γρασίδι είναι πάντα πιο πράσινο στην άλλη πλευρά του φράχτη.»
Κι ας κλείσουμε μ’ ένα πιο σοβαρό, τι λέτε;
«Δεν υπάρχει κάτι ωραιότερο κι ωφελιμότερο από την άμιλλα την ευγενή». Alexander Pushkin
*Για όσους το “ψάχνουν” λίγο παραπάνω, εδώ η μικρή-μεγάλη ιστορία των αδελφών Kray:
