Όταν πλησιάζεις τα δεκαοχτώ τα όνειρα σου παίζουν σε δυο κατηγορίες: α. την επαγγελματική και β. την προσωπική.
Μπορεί η μια να είναι συνέχεια της άλλης ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι, το πρώτο όμως πράγμα που είχες ή έχεις σκεφτεί είναι πότε θα αφήσεις το παιδικό σου δωμάτιο που έχεις περάσει τρία χέρια χρώμα και έχεις αλλάξει δυο “σειρές” (τουλάχιστον) έπιπλα.
Λυπάσαι για τα γαμάτα ντολμαδάκια της μάνας σου, ξέρεις όμως πως όταν φέρεις το κορίτσι στο βασίλειο σου θα παίξεις μπάλα εσύ στην κουζίνα και θα εντυπωσιάσεις. Όλα καλά σκέφτεσαι κι αφήνεις τα όνειρα σου να σε παρασύρουν σε αυτό που θέλεις τόσο πολύ να έχεις ή καλύτερα, να δημιουργήσεις.
Και όπως σε έχει παρασύρει το ταξίδι του πανούργου μυαλού σου καταλήγεις εδώ:
Φαντάζεσαι μερικά ραφάκια για τις παιδικές σου αναμνήσεις.
Μια κουζίνα γεμάτη χρώμα και φαντασία, ανάλογη με αυτή που βάζεις όταν ανοίγεις τα μάτια της κουζίνας.
Ένα μπάνιο με απευθείας πρόσβαση από τη κρεβατοκάμαρα για να γλιστράς αμέσως στη ντουζιέρα.
Και δύο νιπτήρες για να μη πρήζετε ο ένας τον άλλο.
Μια κρεβατοκάμαρα μεγάλη και φωτεινή για τα ΣουΚου που θα θέλεις να λιώσεις στο σπίτι και ένα σκύλαρο για να ανεβαίνει πάνω στο “διπλό σας”.
Και κάπου εκεί ξυπνάς καταλαβαίνοντας πως η υπέροχη δουλειά του αρχιτεκτονικού γραφείου Mark+Vivi είναι για χειροκρότημα.
Φωτογραφίες: Adrien Williams
