«Σήκω Άλεξ! Πάμε βόλτα!». Το αφεντικό μίλησε και είπε την πιο μαγική λέξη στον κόσμο: «Βόλτα»! Οκ, υπάρχουν κι άλλες μαγικές λέξεις-προσταγές, όπως ας πούμε η «λιχουδιά» ή η «γάτα», αλλά σαν τη «βόλτα» δεν έχει. Πετάχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη από τον καναπέ, έτρεξα προς την πόρτα και το αφεντικό μου αφού μου πέρασε το λουρί στο λαιμό, άνοιξε την πόρτα και ξεχυθήκαμε στη γειτονιά.

Τι χαρά ήταν αυτή! Όπως κάθε φορά που βγαίνω έξω στη σύντομη διετή μου πορεία στη ζωή, έτσι κι εκείνη τη νύχτα ένιωθα λες κι ανακάλυπτα τον κόσμο για πρώτη φορά. Έτρεχα από ‘δω, έτρεχα από ‘κει, γάβγιζα, κουνούσα την ουρά μου, μύριζα, λέρωνα λάστιχα αυτοκινήτων και εισόδους πολυκατοικιών… Ζωάρα, πραγματικά.

Όλα κυλούσαν άψογα, μέχρι που…

Μέχρι που γύρισα να τον κοιτάξω. Το πρόσωπό του ήταν σκοτεινιασμένο. Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο διάστημα τον έβλεπα αρκετά φουρτουνιασμένο. Κάτι τον απασχολούσε, είχε αλλάξει. Να φανταστείτε, είχε σταματήσει να βλέπει Game of Thrones, είχε πάψει να παίζει μπάσκετ ή να βγαίνει για ποτό με τα φιλαράκια του, άλλος άνθρωπος είχε γίνει. Το πρόσωπό του, λοιπόν, με προετοίμασε για όσα θα ακολουθούσαν…

Και δυστυχώς επαληθεύτηκα. Αφού με έβαλε στο αμάξι και οδήγησε μέχρι τη μέση του πουθενά, σταμάτησε μπροστά από κάτι που έμοιαζε με φάρμα. Κατεβήκαμε και με υγρά μάτια ξεκίνησε να με χαϊδεύει και να μου ψιθυρίζει: «Να ξέρεις ότι εγώ σε αγάπησα, Άλεξ. Αλλά η νέα μου κοπέλα δεν γουστάρει τα σκυλιά και μου είπε πως για να συγκατοικήσουμε θα πρέπει να σε διώξω από το σπίτι…». Κρύος ιδρώτας έτρεξε στη μουσούδα μου, ενώ η έκρηξη άγχους που μου προκάλεσαν τα λόγια του, έφεραν ως αποτέλεσμα και τις άσπρες τρίχες που βλέπετε στις φωτογραφίες. Δεν άντεξα. Του μίλησα στη γλώσσα του.

«Πού τα έχεις δει αυτά ρε μεγάλε; Με πουλάς για μια γυναίκα;». Το αφεντικό τρελάθηκε! Γούρλωσε τα μάτια και ίσα που πρόλαβε να αντιδράσει: «Τι ήταν τώρα αυτό; Μίλησες!;» «Εννοείται πως μίλησα ρε γυναικόδουλε!». Αυτό ήταν. Ξεκίνησε να τρέχει πανικόβλητος, ουρλιάζοντας.

Έμεινα να τον κοιτάζω ευχαριστημένος με τη νίλα που του επιφύλαξα. Με ένα υποχθόνιο χαμόγελο, σαν κι αυτό της φωτογραφίας!

Ώσπου με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα το πρωί και είδα από πάνω μου χαμογελαστή την Κατερίνα, την υπέροχη αυτή γυναίκα από την Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία. Δεν είχα ιδέα ότι το αφεντικό μου με είχε δέσει στο κάγκελο από τον περίβολο του μη κερδοσκοπικού αυτού σωματείου. Έκανε και κάτι καλό, εδώ που τα λέμε…

Και να ‘μαι τώρα εδώ, να περιμένω τον άνθρωπο που θα έρθει να με υιοθετήσει, έχοντας θέσει μια βασική κόκκινη γραμμή: Αν είναι άνδρας, να περάσει πρώτα από τεστ… γυναικοεξάρτησης Ο καμμένος στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι, δεν λένε;
 

UPDATED: Ο Άλεξ τα κατάφερε! Βρήκε ήδη μια υπέροχη οικογένεια που τον υιοθέτησε!
 

* Φωτογραφίες: Παντελής Ζερβός

*Δηλώστε το ενδιαφέρον σας για τον Πετράν εδώ: http://www.filozoiki.gr/drasthriothtes/yiothesies ή στο τηλέφωνο 2106020202