Όλοι μας τα έχουμε βασανίσει μια φορά στη ζωή μας. Τα έχουμε κακοποιήσει τραβώντας τους την περούκα που είχαν για μαλλιά, για να δούμε τι κρύβουν από κάτω. Έχουν αναγκαστεί να πουν ποιηματάκια και λόγια ανδρείας χωρίς τα ίδια να το επιθυμούν φυσικά. Ακρωτηριάστηκαν πάνω σε νεύρα μικρών τραμπούκων.
Αυτά τα μικρά ανθρωπάκια ύψους 7,5 εκατοστών το 1975 ονομάστηκαν Playmobil και πήραν σάρκα και οστά από τον Γερμανό Χανς Μπεκ. Αν ήξερε ο Χανς το τι θα τραβάγανε τα δύσμοιρα από μοναχοπαίδια (κακία) που τα κατέστρεφαν με το κιλό, ίσως να είχε αναθεωρήσει την εφεύρεση. Όταν είχαν βγει στην αγορά ο ίδιος είχε δηλώσει ‘’Τα παιδιά δε θα κουραστούν ποτέ να παίζουν μ’ αυτά’’.
Έτσι και έγινε. Μόνιμος ανταγωνιστής των Lego, που μεταξύ μας τώρα, ήταν ασήμαντα μπροστά στους πυροσβέστες – αγρότες MOY. Άσε που αν μέσα στη νύχτα πάταγες ένα κομματάκι από αυτά τα (άχρηστα) τουβλάκια ήσουν 2 μέρες εκτός από τα «μονά» μπασκετάκια του σχολείου. Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης λέμε! Με τα Lego έφτιαχνες ένα πύργο, έφτιαχνες ουρανοξύστη, όμως τι θα έβαζες πάνω στον πύργο; Έναν ωραιότατο Playmobil πολεμιστή.
Στόχο δεν έχω να υποτιμήσω τα τουβλάκια, άσχετα αν εκεί καταλήγω. Στόχος μου είναι να πείσω όλους όσους τα έζησαν να τα κάνουν δώρο σε ανιψάκια – ξαδελφάκια – παιδάκια, ώστε να μεγαλώσουν με αρχές.
Αν το παιδάκι με το που τα δει δεν τραβήξει τα μαλλιά για να δει τι παίζει από κάτω, γρήγορα σε ένα γιατρό για να βγάλει διάγνωση.
Το μόνο που με χαλούσε πάνω τους ήταν τα χέρια τους. Ποτέ δεν λύγιζε δεξιά ή αριστερά. Για παράδειγμα, τους έβαζες μια μπύρα να πιουν και αυτά ήταν ανίκανα να το πετύχουν. Άσε που όταν προσπαθούσες να τους τα λυγίσεις, κατέληγες να τα «σκας» σε παιχνιδάδικα για να πάρεις καινούρια λόγω ακρωτηριασμού.
Ναι, είμαι ρομαντικός. Και εδώ που τα λέμε θα παραμείνω για να κρατάω κάποιες αξίες ψηλά. Πιτσιρίκια… που και στην τουαλέτα ακόμα παίρνετε το τάμπλετ μαζί σας, κανονικά θα έπρεπε να διαβάζετε τις ετικέτες από τα σαμπουάν και τις μπατονέτες!
