Προσωπικά, δεν μου αρέσει καθόλου να ακούω οτι δεν μπορώ να κάνω κάτι, ότι ένα όνειρό μου δεν είναι πραγματoποιήσιμο και ακόμα περισσότερο τη φράση “δεν εξαρτάται από σένα”. Πιστεύω πως αν ο καθένας δεν είχε αυτές τις φωνούλες γύρω του (είτε στο μυαλό του) να του ψιθυρίζουν πως τα όνειρα μένουν για πάντα όνειρα, θα είχε τουλάχιστον ξεκινήσει να τα κυνηγάει.
Ο Τζέσσε Όουενς για παράδειγμα, είμαι σίγουρος οτι κανείς δεν φανταζόταν πως θα γινόταν ο άνθρωπος που εξόργισε τον Αδόλφο Χίτλερ και αμέτρητους ναζί εκπληρώνοντας το όνειρό του.
Το 1936 οι Ολυμπιακοί αγώνες διεξήχθησαν στο Βερολίνο, που κατά τον Χίτλερ είχαν σκοπό να αναδείξουν την υπεροχή της “Άριας Φυλής” έναντι του υπόλοιπου κόσμου. Θα έλεγε κανείς πως αυτοί οι αγώνες είχαν περισσότερο προπαγανδιστικό χαρακτήρα, ένα χαρακτηριστικό που σίγουρα έρχεται σε σύγκρουση με το πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων και της Ολυμπιακής εκεχειρίας. Δεν είχαν υπολογίσει όμως τον φιλόδοξο αφροαμερικανό.
Ο Τζέσσε Όουνες αψήφισε του κινδύνους και τα κακόβουλα σχέδια του Αδόλφου Χίτλερ και κυνήγησε αυτό που ποθούσε, επειδή για εκείνον αυτό ήταν πιο σημαντικό. Έτσι κυριάρχησε κερδίζοντας τέσσερα χρυσά μετάλλια στο στίβο αναγκάζοντας τον Χίτλερ να αποχωρήσει από τους αγώνες.
Μετά λύπης μου θα αναφέρω πως ενώ δεν τον συγχάρηκε ο Χίτλερ (σοκ) δεν τον συγχάρηκε και κανένας από τον Λευκό Οίκο. Παρ’ όλα αυτά, ο Τζέσσε Όουενς μας είπε μεταξύ άλλων το παρακάτω.
“Όλοι έχουμε όνειρα. Αλλά για να τα πραγματοποιήσουμε χρειάζεται αποφασιστικότητα, πειθαρχία, αφοσίωση και προσπάθεια”.
Οπότε καταλήγω στο εξής: Πού είναι το κακό στο να είσαι ονειροπόλος;
