Εάν αποσυνθέσεις την Αγγλία, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν ένα Μίνι Κούπερ, οι Μπιτλς και το ποδόσφαιρο (με το μπαρδόν κύριε Σέξπηρ, πλακίτσα…). Κι όχι, δεν τα χρειάζεσαι και τα τρία για να την ξαναφτιάξεις. Η μπάλα φτάνει. Αρκεί να είναι άσπρη με μαύρα πεντάγωνα…

Το ποδόσφαιρο λοιπόν, είναι “παιδί” της Αγγλίας (της Βρετανίας ολάκερης!), κι είναι το πιο μεγάλο καμάρι του νησιού. Βλέπεις, πριν γίνει ο βασιλιάς των σπορ και η θρησκεία χωρίς απίστους, το παιχνίδι με τους 11 παίκτες, τα τέρματα και τ’ απαγορευμένα χέρια, ήταν το ένοχη απόλαυση κάποιων αστών του Λονδίνου. Εκείνων που αποφάσισαν να ορίσουν τους κανόνες του, να του φτιάξουν ομοσπονδία (F.A.), να θεσμίσουν τελικά την πρώτη ποδοσφαιρική διοργάνωση όλων των εποχών: το FA Cup. Και κάπως έτσι, το παιχνίδι απέκτησε στόχο, κι αυτός ο στόχος νόημα:

Το Κύπελλο έγινε απόδειξη υπεροχής των αστών, και όνειρο ζωής των εργατών!

Κάπου εκεί μέσα χτίζει την πλοκή της η μικρή σειρά του Netflix (6 επεισόδια). Και χρησιμοποιεί μια πραγματική ποδοσφαιρική ιστορία, για να κρύψει κάτω απ’ τη φανέλα το πραγματικό, μα εξίσου εγγλέζικο “κινηματογραφικό” της πρόσωπο. Δεν είναι μυστικό άλλωστε, το βρετανικό σινεμά αν ένα πράγμα κάνει καλά (που κάνει περισσότερα, αλλά) αυτό είναι: κοινωνικές ταινίες εποχής!

Δυο άντρες. Ο Άρθουρ Κινίαρντ κι ο Φέργκους “Φέργκι” Σούτερ. Ο πρώτος, λόρδος. Τραπεζίτης, μέλος της ομοσπονδίας και αρχηγός των Ολντ Ιτόνιανς, της ομάδας που κάθε χρόνο ξεκινούσε φαβορί για το κύπελλο. Ο δεύτερος, εργάτης. Δηλαδή όχι κι ακριβώς. Βλέπεις, ο βιοτέχνης και πρόεδρος της Ντάργουεν, τον έφερε απ’ την Σκωτία για να παίξει μπάλα. Τον πλήρωνε για να παίζει μπάλα στην ομάδα των εργατών του. Κι αυτό είχε μεγάλο ρίσκο, αφού το ποδόσφαιρο της εποχής εκείνης ήταν… αυστηρά ερασιτεχνικό! Πελώρια αδικιά, φυσικά, αφού έτσι…

…οι εργάτες δεν κατάφερναν ποτέ να φτάσουνε ψηλά!

Λογικό δεν είναι; Απ’ τη μια οι αστοί, ξεκούραστοι, καλοταϊσμένοι κι έτοιμοι να κάνουν το χόμπι τους. Από την άλλη, άνθρωποι που ως και μια μέρα πριν απ’ τον κάθε αγώνα, δουλεύουν στη φάμπρικα ως αργά. Άνθρωποι κουρασμένοι, χωρίς κάνα σπουδαίο φαΐ και με ύπνο σε κακό κρεβάτι. Ήταν ο Δαβίδ κι ο Γολιάθ, όμως χάρη σ’ αυτή τη συνθήκη, χάρη σ’ αυτή την ιστορία, γεννήθηκε όλη η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Γεννήθηκε ο τρόπος που σήμερα αγαπάς την ομάδα σου. Γεννήθηκε η ουσία που, αν δουν αυτή τη σειρά, θα καταλάβουν κι οι “άπιστοι”. Το Κύπελλο F.A. για κείνους τους εργάτες, δεν ήταν το βραβείο σ’ ένα “παιδικό” παιχνίδι. Ήταν μια νίκη κόντρα σ’ αυτούς που έβαζαν στην τσέπη την υπεραξία!

Είναι το ίδιο όνειρο που χρόνια αργότερα θα κάνει τη Μπαρτσελόνα σημαντική για τους Καταλανούς κόντρα στη Ρεάλ του μονάρχη Φράνκο. Είναι το ίδιο όνειρο που θα ζεσταίνει την καρδιά του Κομμουνιστή Ρωμαίου κόντρα στη Λάτσιο του Μουσολίνι. Είναι η ψυχή του ποδοσφαίρου: μια ευκαιρία γι’ αναίμακτη ταξική πάλη! Ο τρόπος του αστού να επιβεβαιώνει ναρκισιστικά την “ανωτερότητά” του, κι η ευκαιρία του φτωχού να δώσει επιτέλους μια ηθική σφαλιάρα στο πρόσωπο του πλούτου. Βάζοντας ένα γκολ. Σηκώνοντας ένα κύπελλο.

Αλλάζοντας για λίγο τον κόσμο!

Όχι, δεν θα σπάσει ο τροχός αν η Ντάργουεν ή η Μπλάκμπερν κατακτήσει το FA Cup. Μα θα γυρίσει για λίγο το παιχνίδι. Για μια βδομάδα, για μια μέρα, έστω για κείνο το βράδυ, ο ευγενής δεν θα κοιμηθεί καλά στα μετάξια του. Κι ο εργάτης θα ξεχάσει τα φράγκα που δεν έχει στην τσέπη. Γιατί εκείνο το βράδυ, θα σηκώσει το Κύπελλο κάτω απ’ το δικό του ουρανό.

Μ’ αυτό το όνειρο, ο Φέργκι Σούτερ θα γίνει ο πρώτος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Κι ίσως, ποιος ξέρει, ίσως να δώσει αυτό το Κύπελλο στην ομάδα του, ίσως να φέρει αυτή την αλλαγή. Ίσως να φέρει χαμόγελο στα χείλη της καμαριέρας με το κοριτσάκι χωρίς (;) πατέρα, κι ίσως να φέρει γέλιο στο στόμα του μεροκαματιάρη που βλέπει να του κόβουν το μισθό. Ίσως να κάνει το ποδόσφαιρο από “άθλημα των ευγενών”, άθλημα όλου του κόσμου. Κι ίσως να βρει στο πλάι του για όλα αυτά, έναν φίλο που, κοίτα τη φανέλα του και θα τον πεις αντίπαλο. Ίσως. Όμως ακόμα τώρα, το ποδόσφαιρο είναι “αυστηρά επαγγελματικό” και… σσσσ! Ο Φέργκι έχει ένα μυστικό που πρέπει να μείνει μυστικό…