O Καπιτάνο αποσύρθηκε. Ζήτω ο Τότι! Πλέον, μόνο ο Τζαβέλλας, ο Νίνης και ο Φετφατζίδης έχουν απομείνει απ’ τις μεγάλες δόξες. Μην βαράτε μωρέ, πλακίτσα κάνουμε.
Με αφορμή την απόσυρσή του τώρα, θυμήθηκα ένα μίνι αφιέρωμα που ‘χα φτιάξει πριν κάνα χρόνο -και βάλε- περίπου, με τους 10 ποδοσφαιριστές που έπρεπε να πάρουν τις φανέλες σπίτι τους. Δηλαδή, η ομάδα τους να τις αποσύρει σαν φόρο τιμής. ‘Αμερικανιά’ αυτή η κίνηση θα μου πεις, απαραίτητος σεβασμός σε παίκτες-σημαίες θα σου πω.
Κι επειδή στο πρώτο μέρος ξεχάσαμε πολλούς, το δεύτερο μέρος έπρεπε να επειγόντως. Και τώρα που σταμάτησε ο Τότι ήταν η κατάλληλη χρονική στιγμή να γραφτεί.
Υ.Γ: Θενξ σ’ όλα τα παλικάρια στα σχόλια του πρώτου μέρους που έδωσαν πάτημα και βοήθεια για να γραφτεί το δεύτερο!
Φραντσέσκο Τόττι, Ρόμα (1993-2017) -10-
Τα ‘δεκάρια’ συνήθως την παλεύουν μέχρι τα 30 χρόνια. Το πολύ τα 33. Έπειτα την αράζουν στον πάγκο και μπαίνουν στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού. Ή έρχονται στην Ελλάδα για συνταξιοδότηση τέλος πάντων. Αλλά ο Καπιτάνο δεν είναι απ’ αυτούς. Συνεχίζει να παίζει βασικός κι ας 40άρισε. Και παίζει απ’ τα 17 του στον ίδιο σύλλογο. 600 συμμετοχές είναι αυτές και 248 γκολ είναι αυτά. Άσε που ο μπαγάσας παίζει μπάλα και εκτός γηπέδων με τόσα κοριτσόπουλα τριγύρω του. Ρισπέκτ και το ’10’ δεν θα ξαναφορεθεί στη Ρώμη, όπως δήλωσε και ο πρόεδρος της ομάδας ως φόρο τιμής στον καπιτάνο!
Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο (1993-2012) -10-
Ό,τι ομάδα κι αν υποστηρίζεις από εξωτερικό, τον Αλεσσάντρο οφείλεις να τον αγαπάς και να τον σέβεσαι, αφού μιλάμε για έναν απ’ τους τελευταίους του ρομαντικού ποδοσφαίρου. Δεν πούλησε την ομάδα του ακόμα κι όταν αυτή έπεσε στην Β’ Κατηγορία και όταν πια έφυγε απ’ το Τορίνο δεν γούσταρε να παίξει σ’ άλλη ευρωπαϊκή ομάδα, γι’ αυτό και πήγε στην μακρινή Αυστραλία. Παρένθεση: Θα πρόσθετα και Μπουφόν στη λίστα, αλλά δεν τον βλέπω να αποσύρεται ούτε φέτος.
Ροτζέριο Σένι (1992-2015) -1-
Γενικά δεν γνωρίζαμε ότι ένας τερματοφύλακας μπορεί να ‘ναι και γκολτζής. Ντάξει, κάνα γκολ κατά τύχη στο τέλος από κάνα τσαφ. Μέχρι που καμαρώσαμε-γνωρίσαμε τον Σένι. Τον τύπο που σε 564 συμμετοχές πέτυχε 65 γκολ. Και τα περισσότερα με φάουλ, ούτε καν με πέναλτι. Ωστόσο, έπαιξε και 25 χρόνια στην Σάο Πάολο, επομένως η απόσυρση φανέλας θα ‘ταν το λιγότερο. Άγαλμα, μουσείο και λίγα λέμε…
Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (1996-2009) -11-
Ήταν αδύνατον να λείπει απ’ τη λίστα. Όχι τόσο για τα 12 πρωταθλήματα που ‘χει πάρει με τον Ολυμπιακό, όχι τόσο για τις 344 συμμετοχές και τα 126 γκολ του, όσο για την συνολική του συνεισφορά στην ομάδα του Πειραιά, καθώς ο αριθμός ’11’ στο μυαλό κάθε Ολυμπιακού έχει συνδυαστεί με τ’ όνομα του Τζόλε. Ο Σέρβος έδωσε αγάπη, πήρε πίσω τη διπλή αφού δεν υπάρχει οπαδός του Ολυμπιακού που να μην τον έχει εικόνισμα στο σπίτι του.
Τιερί Ανρί (1999-2007) -14-
Μπορεί να αγωνίστηκε και σ’ άλλους συλλόγους -ακόμα και στη Νέα Υόρκη έπαιξε διάολε- και να μην έμεινε πιστός σε έναν και μόνο σύλλογο, όμως μία ήταν η ομάδα του. Η ομάδα που τον ψήφισε καλύτερο παίκτή της όλων των εποχών, η ομάδα που τον έκανε άγαλμα έξω απ’ το Emirates άλλα και η ομάδα που ξέχασε να αποσύρει την φανέλα του. Γιατί μωρή Άρσεναλ;;; Γιατί;;; Ψυχή δεν έχεις μες στα στήθια σου;;;
Κρίστοφ Βαζέχα (1989-2004) -9-
Μόνο και μόνο που τον βάφτισαν ‘Χρήστο’ οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, αμέσως καταλαβαίνεις για τι σχέση αγάπης και λατρείας αναφερόμαστε. Οκέι, τώρα θα μου πεις ότι σπάνια αποσύρονται αριθμοί όπως είναι το ‘9’ ή το ’10’, αλλά ρε φίλε εδώ μιλάμε για τον αγαπημένο της κερκίδας, ο οποίος πέτυχε 244 γκολ σε 390 συμμετοχές (σκόραρε και με τα δύο πόδια!), ενώ τίμησε τον σύλλογο μέχρι το τέλος της καριέρας του. Καρδούλες.
Φερνάντο Ιέρο (1989-2003) -4-
Σέντερ μπακ (λεεεεμε τώρα) και στην Ρεάλ πέταξε 102 γκολάκια. Ιέρο είσαι, αφού… Τσαμπουκάς αμυντικός που ήξερε κιλά μπάλα, αφού τα κοψίματα και τα στοπαρίσματά του ακόμα τα νοσταλγεί η ‘βασίλισσα’. Αλλά θα μου πεις εδώ οι ιερόσυλοι (Ναι, είμαι Μπαρτσελονικός) δεν σεβάστηκαν Ραούλ και Κασίγιας, τον Ιέρο θα σεβόντουσαν;
Tζον Τέρι (1998-…) -26-
Δεν είναι και απ’ τους τύπους που θα ‘κανες εύκολα παρέα. Ιδιαίτερος χαρακτήρας και αρκετά αληταράς. Όμως όπως και να ‘χει ο Τέρι έχει γράψει τη δική του ιστορία στην Τσέλσι. Την έχει σώσει ουκ ολίγες φορές, είτε σαπακιάζοντας κανέναν επιθετικό, αλλά είτε σκοράροντας στο 90’. Ε, κι επειδή και αυτός παίζει να αποσυρθεί το καλοκαίρι, τι λέτε; Να το κάνουμε το ψυχικό; Το αξίζει η παικτάρα με τις 670 συμμετοχές;
Νίκος Γεωργέας (2000-2012 & 2013-2015) -30-
“Γεωργέα, Γεωργέα, τα φυτά στην Καλαμάτα είναι ωραία…“. Έγινε το σταθερό σύνθημα στις τάξεις της Ορίτζιναλ, γιατί ποτέ του δεν τους πρόδωσε. Το πόσο φιλότιμος και Αεκτζής είναι το απέδειξε στην Γ’ και στην Β’ κατηγορία, όταν στα ‘γεράματα’ και στην πιο δύσκολη περίοδο της ένωσης την βοήθησε να ανέβει στη Superleague. Λατρεία και μόνο για αυτόν τον Καλαματιανό. Τον Νίκο τον Γεωργέα πάντα, έτσι…
Τσάβι Ερνάντεθ (1997-2015) -6-
Κοίτα, δεν μπορώ να ‘μαι αντικειμενικός όταν αναφέρομαι στο μεγαλείο του Τσάβι. Μάλλον θα φταίνε οι χαρές που ‘χει δώσει σε όλους τους φιλάθλους της Μπάρτσα (μαζί κι εμένα), γι’ αυτό και ζητάω ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να αποσυρθεί η φανέλα του. Απλά, λιτά, όμορφα και νοικοκυρεμένα. Χαρακτήρες και παίκτες σαν τον Τσάβι δεν γεννιούνται κάθε μέρα, διάολε! 
Tι;;; Ξέχασα κανέναν;;; Για λέγε στα σχόλια…
