Γνωρίζω από πρώτο χέρι πως το θέμα που θα θίξω σήμερα είναι δύσκολο από όποια πλευρά κι αν το πιάσεις. Το κατάλαβα πολύ καλά εκείνη την ημέρα που κινδύνευσε η ζωή μου και ήμουν μόλις δεκατεσσάρων ετών. Από εκείνη την ημέρα λοιπόν η άποψή μου περί των οπαδικών άλλαξε άρδην και αυτή η αλλαγή ήταν μια από τις καλύτερες επιλογές που έχω κάνει στη ζωή μου, έστω κι αν αυτή συνέβη χωρίς να το επιδιώξω. 

Το περιστατικό για να εξηγούμαστε είναι το εξής: Είμαι φίλαθλος και πηγαίνω με τα πόδια στο μετρό για να φτάσω στο γήπεδο και να δω έναν αγώνα βόλεϋ της αγαπημένης μου ομάδας. Φοράω την ποδοσφαιρική φανέλα κι από πάνω ένα μπουφάν. Την ίδια ώρα ο “εχθρός” παίζει ένα παιχνίδι στο ποδόσφαιρο και συντεταγμένα οι οπαδοί του ξεκινούν από την περιοχή που μένω για να δουν στο γήπεδο την ομάδα τους. Περίπου 200 άτομα με μηχανάκια και αυτοκίνητα είναι όλοι. Οι 10 από αυτούς με περικυκλώνουν και με την απειλή μαχαιριού μου βγάζουν τη φανέλα, με βρίζουν, μου ρίχνουν και μερικές ψιλές και φεύγουν κύριοι. 

Δε μου έκανε εντύπωση. Αυτό που πραγματικά με έκανε να χάσω τα λογικά μου, ήταν το γεγονός πως οι υπόλοιποι της “πορείας” κοιτούσαν έναν σαστισμένο 14χρονο, τον έβριζαν από μακριά και τον έφτυναν. Και πίσω στο κάθισμα είχαν το 14χρονο γιο τους. Ελπίζω όλοι να συμφωνούμε πως αυτό είναι αρρωστημένο. Δεν υπάρχει άλλη λέξη για να το περιγράψει.

Τη στιγμή που τα γράφω αυτά έχει κυκλοφορήσει ένα βίντεο (δε θα το δεις στο Provocateur, ντρεπόμαστε γι’αυτά και δεν υπάρχει λόγος να τους δίνουμε προβολή)  που δείχνει οπαδούς μιας ομάδας να τριγυρνούν την Αθήνα ψάχνοντας οπαδούς άλλης ομάδας και άλλης χώρας για να τους δείξουν πόσο πιο γαμάτοι είναι αυτοί οι οπαδοί. Έχουν μαζί τους και τα περήφανα αδέρφια τους από μια άλλη χώρα. Τέτοια βίντεο έχεις δει και παλιότερα βέβαια, αλλά οι παιχταράδες μας δεν τα βλέπουν αυτά, οι παιχταράδες μας βλέπουν μόνο τον γαμάτο κόσμο που είναι ο δωδέκατος παίκτης.

Ο φασισμός κυριαρχεί στους κύκλους όλων, ανεξαιρέτως, των οργανωμένων οπαδών. Είναι όλοι ίδιοι, όποιο χρώμα φανέλας κι αν φορούν. Δεν δέχονται την αντίθετη άποψη, βιαιοπραγούν όταν έρθουν αντιμέτωποι με αυτήν και χρησιμοποιούν όλοι τα ίδια ακριβώς γελοία επιχειρήματα: “Μας πολεμάει το σύστημα”, “είναι διαφορετικό να είσαι κόκκινος/πράσινος/κίτρινος/μαύρος/μπλέ”, “μίλησε η κόκκινη/πράσινη/κίτρινη/μαύρη/μπλε ψυχή”, “έχουμε αδικηθεί περισσότερο από όλους”, “εμείς κερδίζουμε δίκαια και οι άλλοι με πουστιές”.

Οργανωμένοι οπαδοί ελληνικών ομάδων (παίρνοντας παράδειγμα από τους ξένους) καλούν πρόσφυγες για να δουν μαζί στην εξέδρα αγώνα, προβάλλοντας με πολύ όμορφο τρόπο τα αντιφασιστικά τους χαρακτηριστικά. Την ίδια στιγμή που αν φεύγοντας από το γήπεδο δουν έξω από αυτό έναν ομοεθνή τους με τη φανέλα του “εχθρού” θα του επιτεθούν γιατί έτσι γουστάρουν. Το λες και ειρωνία…

Πρόεδροι των ομάδων λειτουργούν με άκρως φασιστική λογική. Και οι οργανωμένοι τους στηρίζουν είτε φανερά είτε κάτω από το τραπέζι. Οι -και καλά- αντιφασίστες, ακηδεμόνευτοι, ανεξάρτητοι οπαδοί υποτάσσονται στον φασιστόψυχο πρόεδρο και μάλιστα τον ψέγουν αν δεν είναι ο κυρίαρχος του παρασκηνίου. Εσύ δεν έχεις δει οπαδούς (σε όλα τα αθλήματα) να την πέφτουν στις διοικήσεις των ομάδων τους επειδή ο αντίπαλος κάνει κουμάντο στα εξωαγωνιστικά;

Είναι πραγματικά αστείο να ακούς και να βλέπεις κάποιους από αυτούς να αυτοπροσδιορίζονται ως “αντιφασίστες”. Φυσικά ο εγκέφαλός τους δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν πως φασίστας δεν είναι μόνο όποιος φέρει ναζιστικά σύμβολα. Φασίστας είναι και όποιος δέρνει κάποιον άλλον επειδή απλά φοράει μια φανέλα με διαφορετικό χρώμα. Ή όταν δέρνει έναν διαιτητή επειδή δεν σφύριξε ένα πέναλτι στην ομαδάρα του. Ψιλά γράμματα.

Φασίστας είναι αυτός που επιβάλλει ή προσπαθεί να επιβάλλει τη γνώμη του με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις υπόλοιπες.

Ο φασισμός έχει παρεισφρήσει σε κάθε πτυχή της Ελληνικής κοινωνίας. Και προς θεού, ο φασισμός δεν εκφράζεται (μόνο) μέσω κομματικών προτιμήσεων ή πολιτικών πεποιθήσεων. Οι οργανωμένοι οπαδοί είναι οι πιο ένθερμοι φασίστες, ό,τι κι αν ψηφίζουν, όσο αντιφασίστες κι είναι, ό,τι κι αν πιστεύουν για τον εαυτό τους. Και αν οι ομάδες θέλουν να καταλάβουν γιατί τα γήπεδά τους είναι μονίμως άδεια, μπορούν να κοιτάξουν προς τα εκεί για να βρουν τον ένοχο. Αλλά προφανώς δεν θέλουν!

Πολλοί φίλοι μου θα διαφωνήσουν με αυτά που γράφω, μπορεί και οι υπόλοιποι προβοκάτορες να μη συμφωνήσουν, αλλά η δική μου αλήθεια είναι αυτή. Και όπως άκουσα να λέει κάποιος για την κάρτα φιλάθλου που πέρασε η κυβέρνηση: “το γεγονός ότι διαφωνούν οι οργανωμένοι οπαδοί, σημαίνει πως είναι ένα σωστό μέτρο”. Γενικά όταν οι οργανωμένοι διαφωνούν με κάτι, αυτό το κάτι είναι το σωστό.