Νοέμβριος 2013 και βρίσκομαι στο ΚΤΕΛ στα Λιόσια με ένα κουτάβι 20 ημερών γαντζωμένο από τη μπλούζα μου, να χώνει το κεφαλάκι του μέσα στον λαιμό μου. Ναι, προφανώς κάπου ανάμεσα στον ενθουσιασμό και τη χαρά από εκείνες που δε μπορείς να περιγράψεις, είχα ένα άγχος που μπορεί να εκφραστεί με τις εξής λέξεις: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΕΣΕΝΑ ΤΩΡΑ; Την επόμενη μέρα, είχα ραντεβού με έναν κτηνίατρο για τα πρώτα εμβόλια. Ακουμπάω ένα πλάσμα στο μέγεθος της παλάμης μου πάνω στον σιδερένιο πάγκο και η φράση που ακούω είναι «πού σου ήρθε να μπλέξεις με αυτό τώρα;». Όχι, δεν είχε αντίρρηση με το γεγονός πως είχα αποφασίσει να βάλω έναν σκύλο στη ζωή μου, είχε θέμα τη φυλή σκύλου στην οποία ανήκε το δικό μου. Ξέχασα να αναφέρω πως η Gypsy είναι Pitbull και δυστυχώς, ο κτηνίατρος ήταν ο πρώτος, αλλά όχι ο τελευταίος άνθρωπος που δεν θα αντιμετώπιζε τη Gypsy ως ένα σκυλί, αλλά ως ένα Pitbull.
Ένας σκύλος μπορεί να σου μάθει πολλά. Μέσα σε εκπαιδευτικά tips, μπισκότα χωρίς πολλά συντηρητικά, αναζήτηση της κατάλληλης τροφής, τραβήγματα στις βόλτες, μαθαίνεις και άλλα δίπλα του. Για παράδειγμα, πώς να απαντήσεις σε κάποιον που θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να σου υποδείξει πού θα κάνει την ανάγκη του ο σκύλος σου. Άρθρα νόμων για το πού, πώς και γιατί επιτρέπεται να πάρεις μαζί σου τον σκύλο σου σε μια παραλία και σε ποια παραλία. Πώς να μην πληγώνεσαι όταν κάνεις πως λιποθυμάς και ο σκύλος σου σε κοιτάζει ατάραχος, χωρίς ίχνος άγχους ή πανικού ή απλού ενδιαφέροντος. Μαχαιριά στην καρδιά. Πώς να καταλαβαίνεις πότε ένας σκυλοκαυγάς είναι προ των πυλών. Μέσα σε όλα αυτά και πολλά άλλα, ο σκύλος μου μου έμαθε και κάποια πράγματα για τον ρατσισμό και τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που μόνο κακό μπορούν να κάνουν και να διαιωνίζουν ένα κούφιο μίσος. Ποιος μπορεί να μισεί μια ολόκληρη φυλή σκύλων, μωρέ;
Τα Pitbull είναι “δολοφόνοι”
Τα Pitbull διαχωρίζονται από όλα τα υπόλοιπα σκυλιά από πολλούς συνανθρώπους μας εκεί έξω. Στην προκυμαία της χώρας της Χίου, ένας Τούρκος τουρίστας, χωρίς καν να με γνωρίζει, με ενημέρωσε πως το σκυλί μου είναι «το πιο ορίτζιναλ Pitbull που έχει δει» και «να προσέχω». Τότε ο σκύλος μου μετά βίας είχε κλείσει τους δώδεκα μήνες ζωής και σε εκείνη τη φάση δάγκωνε ένα μπαλάκι τένις που είχα πάρει μαζί μου, για να τον κρατάω απασχολημένο. Έναν χρόνο αργότερα, καθόμουν στο τραπέζι μιας καφετέριας, με τον σκύλο δεμένο στο πόδι μου, όσο ήταν ξαπλωμένος σε πλήρη πλήξη κάτω από το τραπέζι. Οριακά είχε αποκοιμηθεί. Ένας 30χρονος άντρας μπήκε στον χώρο, ψάχνοντας τραπέζι με τους γονείς του. Φαινόταν ήρεμος, για να είμαι ειλικρινής. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που είδε τη Gypsy. Μη σας τα πολυλογώ, άρχισε να ωρύεται πως δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσει στον ίδιο χώρο με έναν «δολοφόνο» (ναι, δεν εννοούσε εμένα), απαιτώντας από τον σερβιτόρο να το διώξει. Πρακτικά, ο σκύλος δε μπορούσε να φύγει μόνος του. Έπρεπε να φύγω και εγώ.
Βόλτες σε γειτονιές, με περαστικούς να μου λένε «πού το πας αυτό; Βάλε του φίμωτρο». Ταξίδια σε καταστρώματα πλοίων με έξαλλους συνεπιβάτες να κοιτάζουν το σκυλί σαν να μπήκε ο Τεντ Μπάντι στο πάνω κατάστρωμα και να ζήτησε έναν δυνατό φρέντο εσπρέσσο να πάρει δυνάμεις. Συνεννοήσεις με ιδιοκτήτες pet friendly Airbnb που άλλαζαν πολιτική μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, μετά την απάντησή μου στο τυπικό, αλλά αχρείαστο, «τι ράτσα είναι ο σκύλος σας;».
-Πιτμπουλάκι είναι.
– Α, αυτά τρώνε ανθρώπους.
– Εμ, δεν ισχύει αυτό.
– Θα σας ειδοποιήσουμε.
Στο μεταξύ, όσο διαβάζεις αυτές τις λέξεις, θα κάνεις εικόνα κανένα Pit διασταύρωση με Cane Corso, 50 κιλά, με κεφάλι μεγαλύτερο από το δικό σου. Πόσο λάθος κάνεις. Το πολύ 27 κιλά έχει φτάσει και αυτό είναι πολύ για τη φυλή της. Αν είναι για κάτι να κατηγορηθεί -εγώ δηλαδή- είναι για παχυσαρκία. Από συμπεριφορά; Όχι μόνο δεν τρώει ανθρώπους, αλλά ενδέχεται να πιστεύει πως και η ίδια είναι άνθρωπος. Το χειρότερο που μπορείς να της κάνεις είναι να την κουνήσεις από τον καναπέ και να κουνάς επιδεικτικά πάνω από τη μύτη της καμία κοτομπουκιά, χωρίς να έχεις πρόθεση να της την προσφέρεις. Την πας σε πάρκο να παίξει με άλλα σκυλιά και δεν ξεκολλάει από πάνω σου. Αν ξεκολλήσει, είναι γιατί θέλει να δώσει κανά «φιλί» στους υπόλοιπους κηδεμόνες του πάρκου. ΟΚ, είχε και μια πολύ κακή στιγμή στο lifetime της: το εφιαλτικό δευτερόλεπτο που άνοιξε διάπλατα το στόμα της, πλησιάζοντας το χέρι της φίλης μου της Χαριτίνης, για να της κλέψει ένα τυροπιτάκι. Δράμα.
Τα Pitbull φιγουράρουν σε λίστες με τα πιο επικίνδυνα σκυλιά, σε άλλες με τις ράτσες των φυλών που απαγορεύονται δια νόμου από διάφορες χώρες του κόσμου. Τα Pitbull έχουν γεννήσει κείμενα και κείμενα από το πώς να σώσεις τον σκύλο σου από καυγά μαζί τους και πώς να σώσεις το τομάρι σου αν σε πιάσουν στο στόμα τους. Κυριολεκτικά. Βλέπεις, υπάρχει ένας μύθος πως το στόμα των Pitbull κλειδώνει. Λες και είμαστε σε κάποια σκυλοδυστοπία που συναντά ταινία τρόμου. Κάποια στιγμή, μου είχαν πει πως τα Pitbull είναι τα πιο ανθρωποκεντρικά σκυλιά. Δεν ξέρω αν ισχύει, αλλά δεν αποκλείεται. Αυτό το κλισέ του «όπως τα μάθεις» για τα σκυλιά, είναι μεγάλη αλήθεια και ενδέχεται για τα Pitbull να είναι μεγαλύτερη.
Όταν ένας σκύλος είναι άγριος, «επικίνδυνος», μη φιλικός ας κοιτάξουμε λίγο καλύτερα τον κηδεμόνα του, και ας αφήσουμε τις φυλές εκτός. Τα Pitbull δεν είναι τα μοναδικά breeds που δέχονται ρατσισμό και αντί να σκεφτούμε το αυτονόητο: για να είναι επικίνδυνο ένα σκυλί, εκπαιδεύτηκε από έναν επικίνδυνο άνθρωπο (προφανώς, υπάρχουν εξαιρέσεις), τους φοράμε ταμπέλες και τα αποκλείουμε. Δεν είναι τόσο δύσκολο να σκεφτούμε πως δεν είναι θέμα DNA, αλλά κακής εκπαίδευσης. Πόσο εύκολη λύση είναι να κατηγορήσεις τον σκύλο και να αφήσεις τον άνθρωπο που το μεγάλωσε με ξύλο, με στόχο να είναι “άγριο”, “φύλακας” ή απλώς “προϊόν” σε κυνομαχίες στο απυρόβλητο. Ας μην.
*Ναι, τη λένε Gypsy και ξέρω πως αναρωτιέσαι “τι αμαρτίες πληρώνει για να έχει τέτοιο όνομα” ή “πόσο φασαίικο όνομα”.
