Η ζωή είναι σκληρή. Τα έχουμε γράψει, τα έχουμε ξαναγράψει, είπαμε να τα ξαναγράψουμε, μπας και το εμπεδώσεις και σταματήσεις επιτέλους να βαρυγκομάς. Και πρέπει να σταματήσεις φιλαράκι να βαρυγκομάς, γιατί πέρα από σκληρή έχει τόσες ωραίες στιγμές, που μπορείς να μας πεις και τυχερούς! Άλλωστε, είναι δεδομένα κι αποδεδειγμένα αληθές, πως το να ζεις παραμένει ότι και αν συμβεί, η καλύτερη από όλες τις άλλες επιλογές. Ωστόσο, άνθρωποι είμαστε κι όχι ρομπότ κι είναι φορές που αρρωσταίνουμε. Ακόμη κι αν δεν αρρωστήσουμε, όσο ο χρόνος προσθέτει μέρες, μήνες, χρόνια στην κολυμβηταρένια πλατούλα μας, χρειάζεται να ελέγχουμε πως όλα βαίνουν καλώς και να προλαμβάνουμε οτιδήποτε έρθει, για να μας ταλαιπωρήσει.
Παρότι λοιπόν δεν θες, αναγκάζεσαι να πας σε διάφορα ιατρεία κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Από πιτσιρίκι, τότε που η βόλτα στον παιδίατρο της γειτονιάς για εμβόλιο, έμοιαζε λίγο χειρότερη από πιθανή αρπαγή σου από τον μπαμπούλα, μέχρι και τώρα θα περάσεις ώρες ολόκληρες σε έναν σχετικά άβολο δερμάτινο καναπέ, περιμένοντας να ακούσεις το όνομα σου για να μπεις για εξέταση! Εμείς, είμαστε εδώ για να σου απαριθμήσουμε 5 και 1 λόγους, που η αναμονή σου αυτή, είναι το πιο εκνευριστικό πράγμα του σύμπαντος.
Δεν θα φύγεις ποτέ από εκεί!
Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθείς σε ιατρείο προς εξέταση και να μην έχει 23 άτομα πριν από σένα. Φεύγεις μαλλιοκούβαρα από τη δουλειά, μια ώρα νωρίτερα, σε ψάχνουν αρχισυντάκτες κι αφεντικά, παίρνεις 2 λεωφορεία και ταξί για να φτάσεις στην ώρα σου και το ιατρείο έχει περισσότερο κόσμο από συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ σήμερα! Ρωτάς με τρόμο να μάθεις ποιος είναι ο τελευταίος και σου λένε οι δύο κυρίες στο μπαλκόνι, που έχουν βγει για τσιγάρο. Γκουγκλάρεις στο κινητό να μάθεις για τη ζωή του Ιώβ κι αναθεματίζεις την τύχη σου που δεν πήρε μαζί σου μια Πάπυρους Λαρούς Μπριτάνικα, να μάθεις τουλάχιστον κάτιτις.
Ξυπνά ο αρρωστοφοβικός μέσα σου!
Η φωνή στο κεφάλι σου (τι εννοείς δεν ακούς φωνές;) έχει πάρει τη χροιά της μανάς σου κι αρχίζει ο εξάψαλμος. “Ν΄ αρρωστήσεις πάλι θες; Δεν την ακούς τη διπλανή που έχει ξεκωλωθεί στο βήχα; Έτσι άνετος ήσουν και την άλλη φορά κι ήσουν χάλια μια βδομάδα”. Ξαφνικά, ένα σμήνος μικροβίων έρχονται κατά πάνω σου κι εσύ τρέχεις στο απέναντι φαρμακείο να εφοδιαστείς με μάσκες μιας χρήσης, αντισηπτικά πανάκια και μια στολή σαν της Κορίνας στα Εγκλήματα, για να σωθείς.
Θυμάσαι πόσο χάλια είναι η ελληνική τηλεόραση σε νεκρές ώρες!
Βυθίζεσαι στον καναπέ κι όσο η ώρα περνά, ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις κάτι. Μόνη σανίδα σωτηρίας, καθώς ξέμεινες από δεδομένα κι ο γιατρός ζει ακόμη στην εποχή προ ίντερνετ, φαντάζει η ελληνική τηλεόραση. Αρχικά πέφτεις σε καθημερινό ελληνικό σήριαλ, που μοιάζει με αποτυχημένη προσπάθεια της αμερικανικής τηλεόρασης να φτιάξει μια επίτηδες κακή σειρά και το αποτέλεσμα βγαίνει χειρότερο από ότι περίμεναν οι παραγωγοί του! Στο άλλο κανάλι παίζει ειδήσεις αποκλειστικά και μόνο για λοβοτομημένους τηλεθεατές κι η Φουρέιρα, που έχει το μουσικό κανάλι δεν ενδείκνυται. Μένει λοιπόν ένα ντοκιμαντέρ της κρατικές τηλεόρασης για τα βιολιά Στραντιβάριους κι ένα επόμενο για την αναπαραγωγή βραδύποδων και μυρμηγκοφάγων σε αιχμαλωσία στην Αυστραλία, με τη φωνή του Ρίτσαρντ Ατένμπορο. Χίλιες φορές Καφέ της Χαράς σε επανάληψη.
Παλιά περιοδικά, αυτή η μάστιγα!
Πλήρως ενημερωμένη η περιοδιοθήκη του ιατρείου, σου λέει για τον χωρισμό της Βίσση με τον Καρβέλα, ενώ σου αποκαλύπτει τον τρόπο που μπορείς να ντυθείς για το γραφείο δίνοντας μόνο 5000 δραχμές! Όταν βρίσκεις παλιό ξεχαρβαλωμένο Μίκυ Μάους σε οδοντιατρείο συνήθως, είναι σαν να πήγες ταμείο με ανατροπή στο 94’, για να καταλάβεις.
Οι διπλανοί σου έχουν όρεξη για κουβέντα!
Ακόμη δεν έχουμε εξακριβώσει γιατί οι περισσότεροι παθαίνουν ταρίφα, όταν βρίσκονται στα ιατρεία και θέλουν να μοιραστούν μαζί σου διάφορα. Αν κάνεις δε το λάθος κι απαντήσεις στην πρώτη ερώτηση ενώ ο αντικοινωνικός σου εαυτός ξέρει και πρέπει να τον εμπιστεύεσαι την πάτησες. Βλέπεις από εκεί που μίλαγες για τον καιρό, θα πρέπει να επιχειρηματολογήσεις σοβαρά, για ποιο λόγο δεν θες να δεις μια ελιά στον κώλο που έβγαλε ο Κυρ Παναγιώτης και θέλει να πάρει μια δεύτερη γνώμη, μιας και τον γιατρό δεν τον πολύ εμπιστεύεται.
Κάνουν πάντα λάθος το ονοματεπώνυμό σου!
Πάνω που έχεις μείνει τελευταίος των Μοϊκανών κι ανοίγει η πόρτα και βλέπεις τον γιατρό μπροστά σου, όπως οι φίλαθλοι της Λίβερπουλ τον Κλοπ, θα ακούσεις το να περάσει ο κύριος Σταύρος Σμύρλης, να σε αποτελειώσει.
Υ.Γ Να τους συμβουλεύεστε τους γιατρούς κι ας είναι δύσκολη η αναμονή. Προχωράμε!