Κρεατοφάγος. Αυτό θα απαντούσα αν με ρωτούσες πώς ορίζεις τον εαυτό σου σε σχέση με το φαΐ. Αυτό απαντάω ακόμα δηλαδή. Μόνο που, τώρα πια, δεν το απαντάω με τη σιγουριά του κάποτε. Τώρα πια το γράφω, αλλά δεν το υπογράφω κιόλας…
Για την ακρίβεια, δεν ήμουν μόνο “ταγμένος” κρεατοφαγάς μέχρι πρόσφατα, αλλά κορόιδευα με στυλ όσους νηστεύουν, κορόιδευα με ειρωνεία τους βετζετέριαν, πέθαινα στο δούλεμα τους βίγκαν. Κι αυτό κάνει δύσκολη και παλικαρίσια την παρακάτω δήλωση, αλλά εδώ γράφουμε αλήθειες μόνο. Οπότε, το παραδέχομαι:
Το να ‘σαι βίγκαν, μπορεί να είναι νόστιμο!
Και ξέρεις γιατί; Γιατί μπορείς να έχεις (σχεδόν) όλες τις υπέροχες φαγητάρες που υποτίθεται ότι χάνεις! Ο κόσμος προχωράει, η φαντασία των ανθρώπων εξαπλώνεται, κι εσύ μπορείς να τρως αυτά που θες και να παραμένεις χαρούμενος, χορτάτος, υγιής και βίγκαν. Για παράδειγμα…
Θες τυρί; Πάρε φυτικό. Θες μαγειρίτσα; Πάρ’ τη με μανιτάρια (οριακά καλύτερη απ’ την αυθεντική!). Θες πραλίνα φουντουκιού; Πάρ’ τη με φυτικό βούτυρο. Θες μαγιονέζα; (Ναι, καλά διαβάζεις, ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ) Πάρ’ τη, Hellmann’s!
Ε, δίκιο έχεις. Όταν το άκουσα κι εγώ πρώτη φορά, λέω: “Ρε είστε με τα καλά σας; Ρε μαγιονέζα χωρίς αυγά ρε; Εγκληματίες!”. Και τα φώναζα αυτά έξαλλος, μέχρι που δοκίμασα. Βρέθηκα σε μάζωξη με φίλους που ήταν… (θου Κύριε!) βίγκαν. Αδερφούλα ή αδερφέ, ντόμπρα στο λέω και καθαρά: Δεν καταλαβαίνεις την παραμικρή διαφορά!
Τι πάει να πει αυτό; Πάει να πει πως, ξαφνικά, όσα πίστευα ότι “δεν τρώνε οι βίγκαναίοι” εμφανίστηκαν μέσα σε φαγητά που όσοι μου τα σέρβιραν ορκίζονταν πως δεν υπάρχει μέσα ίχνος από κρέας – γάλα – αυγό. Κι όσο εγώ ρωτούσα προκλητικά τα “φιλαράκια μου τα περίεργα που δεν τρώνε σαν άνθρωποι”, εκείνοι μου πρόσφεραν σάντουιτς και πιάτα το ένα καλύτερο από τ’ άλλο!
“Ρε σεις, γίνεται ζωή χωρίς σουβλάκι;” έλεγα εγώ. Τσουπ! Να σου φαλάφελ με απ’ όλα και μαγιονέζα. (Και μπέργκερ έχω!)
“Ντάξει, οκ, αλλά να μη μπορείς να φας ένα ωραίο μακαρόνι με μπέικον; Ένα ριζότο με θαλασσινά ή με κρέμα γάλακτος;” γκρίνιαζα εγώ. Τσουπ!! Να σου ριζότο με φασολάκι – μπρόκολο – πορτοκάλι και σος μαγιονεζάρα!
“Ντάξει ρε σεις, ωραία, νόστιμα το παραδέχομαι. Αλλά ένα σαντουιτσάκι, ένα ψωμοτύρι να κόψεις την πείνα σου; Με ντομάτα μόνο γίνεται;” πέταξα το βαρύ χαρτί μου. “Τους κατατρόπωσα” σκέφτηκα. Και… τσουπ!!! Να σαντουιτσάρα ντοματίνι-πέστο-μαγιονέζα και λίγο τυράκι φυτικό να μη γκρινιάζω (δες εδώ για τι πράγμα μιλάω).
Αποτέλεσμα;
Έφαγα πολύ, έφαγα καλά, μ’ άρεσε απίστευτα!
Κι επειδή μαντεύω ήδη την ερώτησή σου, φανατικέ κρεατοφαγά μου (ή κρατοφαγού), άσε με να την κάνω εγώ για σένα: “Οκ, είναι νόστιμα τα βίγκαν, αλλά αν μπορώ να τρώω και αυτά και τα κανονικά φαγητά, γιατί να χάσω τη μπριζόλα μου;”
Σωστή ερώτηση αλλά υπάρχει καθαρή απάντηση. Γιατί θες υγεία! Γιατί θες να ‘σαι χορτάτος και ν’ απολαμβάνεις τα γεύματά σου, αλλά θες να ‘σαι κι υγιής, χωρίς χοληστερίνες και τριγλυκερίδια. Ε, τώρα μπορείς. Με τις πατάτες σου, τα κεφτεδάκια σου, τις μαγιονέζες σου. Η Hellmann’s να ‘ν’ καλά! Κι η φαντασία των ανθρώπων της!
Για τσέκαρε εδώ συνταγούλες και σαλατίτσες, και βγάλε μόνος σου συμπέρασμα!
Για περισσότερες vegan συνταγές δες εδώ.
