Η ιστορία μας είναι κλασική και συνηθισμένη, ως ένα σημείο. Κάπου στο Σιάτλ, μια χωματερή γέμισε, όμως οι άνθρωποι συνέχισαν να πετάνε εκεί τα σκουπίδια τους. Ο δήμος δεν ενδιαφέρθηκε, το ύψος των απορριμάτων όλο κι ανέβαινε, κι η χωματερή τελικά ξεχείλισε.
Τα σκουπίδια λοιπόν έφτασαν ως την διπλανή περιοχή στην οποία μένουν εδώ και πολλά πολλά χρόνια χιλιάδες αετοί. Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Όμως δεν είναι το πρόβλημα που κανείς νομίζει.
Oι αετοί που λες, ειδικά οι μικρότεροι που δεν έχουν ακόμα την ικανότητα να κυνηγούν, τρώνε απ’ τα σκουπίδια. Φυσικά ρισκάρουν τη ζωή και την υγεία τους, αφού τα σκουπίδια μπορεί να είναι τοξικά. Όμως δυστυχώς, μ’ αυτό ασχολούνται μόνο οι φιλοζωικές υπηρεσίες. Όμως η φύση φαίνεται πως βρήκε τρόπο να… εκδικηθεί κατά λάθος, και να κάνει όλη την πόλη ν’ ασχοληθεί με τους αετούς και το πρόβλημα της χωματερής.
Πώς; Λοιπόν, οι αετοί δεν τρώνε μόνο τα σκουπίδια. Τα πιάνουν και με τα πόδια τους, και τα “αποθηκεύουν” για ώρα ανάγκης. Πού τα αποθηκεύουν; Στις γειτονιές του Σιάτλ!
Το ‘πιασες; Οι αετοί “επιστρέφουν” στην πόλη τα σκουπίδια, κι η μόνη λύση πια για το Σιάτλ είναι να λύσει μια για πάντα το πρόβλημα της χωματερής. Αλλιώς, τα πουλιά θα συνεχίσουν ν’ αναπαράγονται και να γεμίζουν την πόλη με σκουπίδια. Έξυπνο; Ε, αετοί είναι…
