Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν ακτιβιστής, Drag Queen, οροθετικός και αδερφή. Με λίγα λόγια ήταν ένας κανονικός μάγκας που έβγαινε με βαμμένο ή άβαφο πρόσωπο και φώναζε την αλήθεια του. Την έτριβε πάνω στους φόβους μας, ζεμάτιζε τα τιποτένια γεμάτα απαξίωση βλέμματα μας. Η Zackie Oh, αρνήθηκε να φοβηθεί και είμαι σίγουρη ότι ακόμη και αν ήξερε το τέλος της, δεν θα κρυβόταν πίσω από τα φουστάνια κάποιων ψευτοπαλικαράδων.
Σοκάρει και πονάει το άδικο. Στοιχειώνει όσους έχουν συνείδηση, πεισμώνει εκείνους που επιμένουν να γκρεμίσουν τον σκατένιο κόσμο που ζούμε και στα συντρίμμια του να φτιάξουν εκείνον που ονειρευτήκαμε παιδιά. Ένα κόσμο για όλους, που το διαφορετικό δεν θα υπάρχει γιατί κανείς δεν θα το αναγνωρίζει πια…
Τέτοιοι άνθρωποι θα μαζευτούμε την Κυριακή στις 19:30 στο Kremlino και θέλουμε τόσο πολύ να είστε παρέα μας. Να είστε εκεί να θρηνήσουμε τους 3 θανάτους του Ζακ, να σφιχτεί η καρδιά μας μέχρι να σπάσει, να επαναστατήσει, να μην επιτρέψει ξανά τη δολοφονία κανενός ανθρώπου. Να τραγουδήσουμε για ελευθερία, να μιλήσουμε, να μοιράσουμε τον φόβο για να τον γκρεμίσουμε.
Η πρωτοβουλία Justice For Zak/Zackie και η πλατφόρμα ενημέρωσης omniatv, μας καλούν να δώσουμε όλοι μαζί έναν κοινωνικό και δικαστικό αγώνα για δικαίωση. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν και θα χαιρετήσουν σπουδαίοι άνθρωποι με μηδενική ανοχή στην εκπόρνευση των ψυχών μας.
Ανάμεσα τους διάφοροι καλλιτέχνες που θέλησαν να μου πουν λίγα λόγια για τον σκοπό αυτόν.
Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθήνας από ανθρώπους που συναντάμε κάθε μέρα. Δεν είναι εξωγήινοι, μοιάζουν στους γονείς και στους φίλους μας. Ποιες σκέψεις σας γεννά αυτό; Σας ανησυχεί το πρόσωπο του φασισμού που γίνεται όλο και πιο «καθημερινό»;
Δημήτρης Μυστακίδης: Νομίζω ότι ο φασισμός υπήρχε ανέκαθεν καλά κρυμμένος στην ελληνική κοινωνία. Τώρα απλώς εκδηλώνεται απροκάλυπτα. Η οικονομική εξουθένωση σε συνδυασμό με τον φόβο, την έλλειψη ουσιαστικής παιδείας αλλά και την ανάπτυξη του φαινομένου των «Κυρ Παντελήδων» από την λήξη του εμφυλίου και μετά, βοήθησαν πολύ στην εκκόλαψη. Φταίμε και εμείς. Ο φασισμός πρώτα είναι νοοτροπία και μετά ιδεολογία. Αν καθίσουμε και σκεφτούμε πόσες φασιστικές νοοτροπίες και συμπεριφορές βλέπαμε όλα αυτά τα χρόνια μέσα στα ίδια μας τα σπίτια ή στον στενό μας κοινωνικό κύκλο και δεν αντιδρούσαμε, θα καταλάβουμε ότι η εκδήλωση του σε τέτοιο βαθμό ήταν απλώς θέμα χρόνου.
Μάρθα Φριντζήλα: Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό, βαθιά λυπηρό αλλά δεν θέλω να πω καθημερινό. Όχι, δεν μπορώ να φανταστώ τον πατέρα μου ή κάποιον φίλο μου να λυντσάρουν, να κλωτσάνε μέχρι θανάτου ένα νεαρό παιδί και μετά να το βρίζουν και να το διαπομπεύουν στο Internet. Γνωρίζουμε εδώ και χρόνια ότι φασισμός δεν είναι μόνο οι σβάστικες και οι ναζί. Είναι σύνθετο φαινόμενο, ύπουλο. O φασίστας δεν κυκλοφορεί με ταμπέλα στο μέτωπο. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου επιβάλλεται ο καταναλωτισμός, όπου η ιδιωτική περιουσία και το χρήμα είναι πάνω από τους ανθρώπους. Είναι κι αυτό μια πτυχή του φασισμού, είναι ας πούμε λίπασμα απαραίτητο για να ριζώσει, για να δηλητηριάσει ψυχές. Σίγουρα όσο οι ανισότητες θα αυξάνουν, το επικίνδυνο φαινόμενο θα γίνεται και πιο έντονο. Όσο ψάχνουμε εχθρούς για να δικαιολογήσουμε την υποτιθέμενη φτώχεια μας, κι όσο ψάχνουμε εχθρούς για να ξεράσουμε το συσσωρευμένο μίσος μας τους βρίσκουμε: είναι οι πιο φτωχοί από μας, οι πιο αδύναμοι, οι ανυπεράσπιστοι, οι ανάπηροι, οι αδερφές, οι τρανς, οι μετανάστες, οι αλλόθρησκοι, οι ναρκομανείς, οι χοντροί, οι γυναίκες, οι ευαίσθητοι, οι πλουμιστοί, οι ενοχλητικοί, οι διαφορετικοί. Είναι ο εύκολος στόχος. Ο Ζακ πέθανε από χέρια ανθρώπων, σε χέρια ανθρώπων. Ήταν παρούσα όλη η κοινωνία την ώρα που έσβηνε. Ήταν παρούσα, κρίνει και κρίνεται.
Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης: Μα αυτή είναι η λειτουργία του φασισμού. Ο φασισμός λειτουργεί σαν τις Σειρήνες. Θα πάρει την πιο καλοκάγαθη μορφή, την πιο σαγηνευτική, την πιο ερεθιστική προκειμένου να σε κρατήσει μακριά από τον στόχο σου. Θα ντυθεί μάνα, πατέρας σου, φίλος αδερφικός, σύντροφος και γιός. Περιμένοντας καρτερικά να του ανοίξεις την πόρτα, να σε βρει ευάλωτο και να σου ορμήσει. Ο Ζακ αν φορούσε κοστούμι, γραβάτα και πήγαινε να του πουλήσει μερικά κλεμμένα κοσμήματα στη μαύρη, δε θα είχε την ίδια τύχη. Το θρασύδειλο αυτό κτήνος στον αδύναμο κάνει τον μάγκα. Τα πόδια του ξυπόλυτου τσιμπάει το φίδι.
Οι 3 θάνατοι του Ζακ. Η δολοφονία του ανθρώπου, της ταυτότητας του, της αλήθειας. Η αλλοίωση της αλήθειας μέσω του κανιβαλισμού των Μ.Μ.Ε., σας σόκαρε; Οι άνθρωποι «κρεμιούνται στα μανταλάκια» ακόμη και όταν είναι αδύνατον να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ποια η δική μας ευθύνη;
Δημήτρης Μυστακίδης: Και με σόκαρε και με θύμωσε. Ειναι πολλά χρόνια τώρα που τα ΜΜΕ παίζουν πολύ άσχημο παιχνίδι σε βάρος της πνευματικής και αισθητικής υγείας της κοινωνίας, αλλά αυτήν τη φορά ξεπέρασαν τον ίδιο τους τον εαυτό. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη. Πρέπει με κάθε τρόπο να απαιτήσουμε την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων για την προσπάθεια αλλοίωσης της αλήθειας. Με όσα μέσα μας δίνει το νομικό σύστημα. Και η δικαιοσύνη ας συνέλθει επιτέλους! Εξαντλεί την αυστηρότητα της στην καθαρίστρια για μια παρατυπία και αφήνει ανενόχλητους τους βιαστές της αλήθειας.
Μάρθα Φριντζήλα: Έχουμε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για αντικειμενική ενημέρωση. Και δεν υπάρχει πουθενά. Το αντίθετο: μιλάμε για ανεξέλεγκτη ή υποκινούμενη μετάδοση πληροφοριών, φήμες, fake news. Απουσία έρευνας και αντικειμενικού ρεπορτάζ. Copy paste για τα δικά μας και google translate για τα εισαγόμενα νέα. Αναξιοπιστία και τυχαιότητα ή μάλλον χυδαιότητα. Το κόστος για την δημοκρατία είναι τεράστιο. Όλα σχεδόν τα μέσα ενισχύουν την βία, την κανιβαλίστικη ηδονοβλεψία και τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας. Έχει αναπτυχθεί μια άρρωστη σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ μέσων και κοινού για το χυδαίο και το βίαιο. Mία ανεγκέφαλη και λαίμαργη εξάρτηση από τα κοινωνικά δίκτυα στα οποία κυκλοφορούν τα νέα: ψεύτικα, σχεδόν ψεύτικα και αληθινά όλα στο ίδιο καζάνι. Η τεράστια ταχύτητα διάδοσης και οι άμεσες επιπτώσεις τους στις αποφάσεις μας και στην κρίση μας είναι το πιο επικίνδυνο κατά την γνώμη μου. Eίναι επιτακτική ανάγκη να μάθουμε να διαβάζουμε, να ακούμε, να σκεφτόμαστε και να αξιολογούμε. Να ελέγχουμε τις πηγές μας. Ποιος, τι και γιατί λέει το οτιδήποτε. Να αμφιβάλλουμε και να διασταυρώνουμε τις πληροφορίες μας, ακόμα και αν πρόκειται για την πρόγνωση του καιρού.
Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης: Τα ΜΜΕ κάνουν τη δουλεία τους. Την εντεταλμένη δουλεία τους. Το ίδιο έκαναν και τότε που ο μπάτσος σκότωσε τον Γρηγορόπουλο και μόνταραν το βίντεο. Το ίδιο έκαναν και τότε που ο Χρυσαυγίτης σκότωσε τον Παύλο και είπαν πως τον σκότωσε για το ποδόσφαιρο. Το ίδιο έκαναν και τώρα που οι νοικοκυραίοι σκότωσαν στο ξύλο τον Ζακ, κράτησαν με συνέπεια τη στάση τους. Δεν μπορεί αυτό να με σοκάρει λοιπόν. Όσο ανεχόμαστε αυτές τις φασίζουσες τακτικές, που σε μια στιγμή τις ξεχνάμε μόλις πέσει το σήμα του Survivor, τόσο αφήνουμε τον φασισμό να διογκωθεί και μετά αναρωτιόμαστε ποιος τον όπλισε. Τον όπλισαν αυτοί που στην πρώτη ευκαιρία έχουν τα πόδια τους οπλισμένα με κλωτσιές για να σκοτώσουν οτιδήποτε διαφορετικό χαλάει την ομοιομορφία που επιβάλει η ιδεολογική μήτρα τους.
Υπόγεια Ρεύματα: Να μας σοκάρει η πραγματικότητα; Όχι. Ζώντας σ΄αυτήν την πραγματικότητα αρκετά χρόνια με ανοιχτά τα μάτια μαθαίνεις να ξεχωρίζεις την ήρα από το στάρι και η ευθύνη του καθενός εξαρτάται από τη θέση του. Η δικιά σου με τη δικιά μας για παράδειγμα, έχουν κάποια κοινά, υπάρχει δημόσια απεύθυνση.
Παντελής Κυραμαργιός: Δεν είναι η πρώτη φορά που τα Μ.Μ.Ε δρουν με τέτοιο τρόπο. Όχι, δε με σόκαρε κι αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν μας σοκάρει πια η εκμετάλλευση της εικόνας ενός νεκρού. Δεν αποτελεί ύβρη. Δε μας σοκάρει ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μας σοκάρει μονάχα η διαφορετικότητα. Κάθε παρέκκλιση απο την κοινωνική κανονικότητα μας κάνει να ξινίζουμε τα μούτρα μας. Δίνουμε ελαφρυντικά στους θύτες γιατί το θύμα δεν ήταν ενας καθώς πρέπει οικογενειάρχης. Η ευθύνη μας είναι τεράστια. Η συμμόρφωσή μας με αυτόν τον κόσμο και η αδράνεια είναι ενοχή. Η εναπόθεση της ελπίδας και η ανάθεση της πάλης σε άλλους είναι λιποταξία.
Τι πρέπει να διαδεχθεί την οργή ενός τόσο άδικου θανάτου; Η δικαιοσύνη που αναζητά κάθε δημοκρατικός άνθρωπος, που στηλιτεύει το απάνθρωπο συμβάν, πώς μπορεί να αποτυπωθεί;
Δημήτρης Μυστακίδης: Η Δημοκρατία δεν έχει μόνο δικαιώματα έχει και υποχρεώσεις. Εάν θέλουμε να λεγόμαστε υπεύθυνοι και πολιτισμένοι άνθρωποι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πέσουμε στην παγίδα της αντεκδίκησης με βίαιο τρόπο. Η οργή πρέπει να μετατραπεί σε πάθος για απονομή δικαιοσύνη με τα μέσα που μας δίνει το δημοκρατικό πολίτευμα. Μέσα από τις θεσμοθετημένες διαδικασίες. Η δικαιοσύνη αποδίδετε μόνο από τα δικαστήρια. Από κανέναν άλλον. Ούτε θεό ούτε άνθρωπο.
Μάρθα Φριτζήλα: Να σας πω την αλήθεια, τίποτα δεν είναι ικανό να επαναφέρει την ισορροπία που κλονίστηκε από τον βάναυσο και άδικο θάνατο ενός νέου ανθρώπου που μαρτύρησε όπως ο Ζακ. Δεν μπορώ όμως να φανταστώ τι θα σημαίνει η μη απόδοση δικαιοσύνης. Έστω κι αυτής της δικαιοσύνης που διαθέτουμε. Όχι μόνο για τον Ζακ. Για όλους τους Ζακ που δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι ήταν και τι έπαθαν.
Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης: Όχι πάντως ένας ακόμη θάνατος για να πατσίσουμε. Η δικαιοσύνη θα έρθει όταν ο επόμενος θάνατος είναι ο θάνατος της συγκεκριμένης ιδεολογίας. Όταν τσακίσουμε τον φασισμό, τη νοοτροπία του φασισμού και τις πρακτικές του. Αυτό το αίμα θα γευτούμε σαν δικαίωση. Οτιδήποτε άλλο είναι σταγόνα στον ωκεανό της σαπίλας.
Υπόγεια Ρεύματα: Μνήμη! Αυτό πρέπει να διαδεχτεί την οργή.
Παντελής Κυραμαργιός: Η οργή είναι μια καλή πρώτη ύλη. Αρκεί να μπορέσουμε μέσα από αναγνώσεις, συζητήσεις και ζυμώσεις να την μετατρέψουμε σε δράση, σε δημιουργία. Δεν μπορεί, εκτός απο τον θυμό έχουμε κι άλλα κοινά στοιχεία. Οφείλουμε να πολιτικοποιήσουμε την οργή μας, να συνεννοηθούμε και να γίνουμε ασπίδα για όλες τις κοινωνικές ομάδες που χρειάζονται προστασία και αλληλεγγύη. Το χρωστάμε στον Ζακ και όχι μόνο. Δεν ξέρω ποια θα μπορούσε να είναι η δικαίωση ενός ανθρώπου που του αφαιρέθηκε η ζωή και ποια η δικαίωση για τους δικούς του που έμειναν πίσω να ζουν με τον πόνο της απώλειας. Οι τοξικολογικές μίλησαν. Η ιατροδικαστική το ίδιο. Τα βίντεο υπάρχουν. Αν μιλάμε λοιπόν για ηθική αποκατάσταση του νεκρού μένει η Δικαιοσύνη να κάνει το αυτονόητο. Βέβαια οι αστυνομικοί που ενεπλάκησαν είναι ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους. Οπότε το δικό μας αυτονόητο είναι για άλλους ενδεχόμενο. Ας κανούμε λοιπόν τη γνώμη μας κοινή γνώμη.
Η παρουσία σας στο Κρεμλίνο την Κυριακή, με τι μήνυμα συνοδεύεται;
Δημήτρης Μυστακίδης: Η σιωπή είναι συνενοχή. Η συμμετοχή, υποχρέωση. Η δικαιοσύνη, ζητούμενο.
Μάρθα Φριντζήλα: Σας παραθέτω ένα απόσματα από το έργο “Κάιν” του Λόρδου Βύρωνα. Ο πόλεμος στον οποίο αναφέρεται ο ποιητής είναι η μάχη μεταξύ του Καλού και του Κακού.
“Σκέψου και άντεξε- φτιάξε έναν κόσμο μες στo στήθος / εκεί όπου ο εξωτερικός έχει αποτύχει. / Έτσι θα βρεθείς πιο κοντά στην πνευματική φύση και θα είσαι ο θριαμβευτής του πολέμου με την φύση σου.”
Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης: Η συναυλία στο Κρεμλίνο δεν είναι μια συναυλία μόνο για τον Ζακ. Δεν είναι μόνο για να τιμήσουμε τη μνήμη ενός νεκρού μας. Είναι μια βροντερή φωνή κατά της ομοφοβίας, του ρατσισμού και κατά βεβαίως του φασισμού που τα γεννάει.
Υπόγεια Ρεύματα: Μην προσπερνάς το άδικο.
Παντελής Κυραμαργιός: Το μήνυμα είναι σαφές και ξεκάθαρο. Παίρνουμε θέση. Διαλέγουμε πλευρά. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, με κάθε μας απόφαση, με κάθε μας σκέψη. Όχι άλλη ουδετερότητα, όχι άλλη μετριοπάθεια. Είμαστε με τον Ζακ. Είμαστε με τη ζωή.
