Καθιστική ζωή, κακή διατροφή, έλλειψη σταθερού προγράμματος, άγχος και πίεση, συμβάλλουν στη συσσώρευση λίπους στο σώμα μας. Πέρα από λόγους αισθητικής για κάποιους, το πέρα από τα φυσιολογικά όρια βάρος, μπορεί να αποτελέσει και πρόβλημα για την υγεία… ένα πραγματικό βάσανο για την καθημερινότητα πολλών ανθρώπων.
Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που ζουν στην αντίπερα όχθη. Ο Τιμολέων Κουκούτσης -αν μπορεί κάποιος να τον χαρακτηρίσει άνθρωπο- είναι ένας από αυτούς και σας διηγείται το «δράμα» που ζει:
Είμαι ένα πλάσμα που αγαπά να τρώει. Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το φαγητό ως το νούμερο 1 χόμπι μου. Δεν είμαι και πολύ κοινωνικός άνθρωπος και ορισμένες φορές παίρνω αφορμή να βρεθώ με κάποιον φίλο ή φίλη ώστε να φάω κάτι που θα με ευχαριστεί (συγγνώμη από κάποιους αν δεν το είχατε καταλάβει, εεε). ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ακόμα και για καφέ να βγω και να μην πάρω έστω ένα τοστ, ένα κλαμπ σάντουϊτς, μια πίτσα, μια βάφλα με 2-3 μπάλες παγωτό, νουτέλα και σαντιγί επάνω, κάτι να έχω να μασουλάω βρε αδερφέ…
Πρεζάκι κατουράει σε μπουκάλι κι εγώ τρώω black coconut #waffle #icecream με #nutella #nofilter
A post shared by Τιμολέων Κουκούτσης (@timoleon_koukoutsis) on
Στα δε μπαρ, δεν υπάρχει μπολ με φιστίκια, πατατάκια, αγγουράκια, ελίτσες, σκατάκια που να μην το αδειάσω. Καλύτερα να μη μιλήσουμε για κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως μπουφέδες σε γάμους… Δεν είναι όμως μόνο θέμα γούστου και λαιμαργίας, αλλά και θέμα επιβίωσης, καθώς έστω και μία μέρα να μην φάω σαν το βόδι ή να παραλείψω ένα γεύμα, αυτομάτως αυτό σημαίνει μείον ένα κιλό!
Η καθημερινή μάχη
Και θα μου πείτε τώρα «Μείον ένα κιλό; Και τι κακό έχει αυτό;» Για το 1.80 που έχω ύψος, τα 72 κιλά που με καθημερινό αγώνα έχω φτάσει, πλέον θεωρείται ένας φυσιολογικός αριθμός, ίσως στα κάτω όρια του φυσιολογικού, καθώς 71-80 είναι κατά γενική ομολογία η ιδανική μάζα για έναν άνθρωπο στην ηλικία μου.
Όταν δήθεν χτύπησα το τατού του ΠΑΣΟΚ (δεν είναι φωτομοντάζ, είναι απλά μπογιά τατού αν την πατήσατε κι εσείς, είχε γίνει viral προ ετών η φωτό – feeling proud) στα 29 μου (ψιλοφυσιολογικό βάρος, 70 κιλά, είναι η πιο ολόσωμη φωτό μου που κυκλοφορεί στα ίντερνετς)
Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα… Έως την ηλικία των 28 ετών που μπήκα φαντάρος, το ρεκόρ μου ήταν τα 62 κιλά! Σε περιόδους μάλιστα, είχα φτάσει να είμαι 56, αρκετά κάτω από το φυσιολογικό και παράλληλα κάτι που επέτρεπε ακτινογραφία θώρακος, χωρίς να χρειαστεί ακτινογραφία.
Από εκεί και πέρα μίλησαν τα Ελληνικά Στρατά. Από τη στιγμή που έγινα παλιός κλείνοντας 3μηνο στην Κύπρο (ΕΛΔΥΚ) και τα έξυνα όλη μέρα, ο μεταβολισμός μου έκανε ένα απότομο διάλειμμα και με την πολύτιμη βοήθεια του καθισιού, των γρανιτών, των πιτών με χαλούμι κτλ κτλ, έφτασα από τα 60 στα 73 κιλά μέσα σε 14 μήνες, καθώς το διάλειμμά του μεταβολισμού για δικούς του λόγους συνεχίστηκε και μετά την απόλυση.
Κύπρος 2010, σπάνιο ντοκουμέντο (60κάτι κιλά – κατηγορία φτερού)
Το μεγάλο ερώτημα
Και εδώ τίθεται το ερώτημα για εμένα: Με ποιον τρόπο θα κρατηθώ έστω στα κιλά μου, αλλά παράλληλα θα διατηρήσω έναν σχετικά υγιεινό τρόπο ζωής, με φυσιολογικές τιμές για τα τριγλυκερίδιά μου; Τα μπέργκερς και τα κεμπάπ είναι οι μεγάλες αγάπες μου, αλλά παράλληλα μπορούν να με γεμίσουν με σπλαχνικό λίπος (κάτι που δεν φαίνεται εξωτερικά, αλλά επηρεάζει εσωτερικά τα ζωτικά όργανα);
A post shared by Τιμολέων Κουκούτσης (@timoleon_koukoutsis) on
Η απάντηση ήταν τρέξιμο, ποδήλατο, μπάλα κτλ, με κίνδυνο πάντα να καούν ακόμα περισσότερες θερμίδες από τις επιθυμητές. Άρα περισσότερη γυμναστική, ακόμα περισσότερο φαγητό, ένας φαύλος κύκλος που ίσως δεν τελειώσει ποτέ, παράλληλα με το μόνιμο άγχος της ζυγαριάς να με κυνηγά: Κι αν ξαναρχίσω να πέφτω και φτάσω πάλι τα 60 κιλά; Ποια θα με παντρευτεί μετά;
(Όποια είναι πρόθυμη να περάσει την υπόλοιπη ζωή της μαγειρεύοντας —> inbox στον Τιμολέοντα)
A post shared by Τιμολέων Κουκούτσης (@timoleon_koukoutsis) on
