Και κάπως έτσι, συζητώντας ώρες επί ωρών με φίλους κάθε φύλου – βιολογικού, κοινωνικού, σεξουαλικού – νηφάλια και μεθυσμένα, γύρω από καφέδες, τσιγάρα, ποτά και φαγητά, συλλέξαμε όσα θεωρούμε πως συνθέτουν το τοπίο του σύγχρονου ντέιτινκ. Dating apps, queerness, bars, clubs, ghosting, situationships, one/two/three night stands, ξενέρα, αμηχανία, ατάκες εραστών κάθε προαστίου, φωτογραφίες σε καθρέφτες (μπάνιου, γυμναστηρίου, εστιατορίου), προφίλ που αξίζουν ολόκληρη δική τους στήλη και σεξ που σηκώνει τόμους δοκιμίων. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.  

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαράντης

Αμηχανία, αμηχανία να μ’ αγαπάς να σ’ αγαπώ – προφανώς και ό,τι έχουμε ζήσει το έχει πει η Βίσση (οι Βανδικοί σε αυτό το σημείο μπορείτε να αποχωρήσετε), γι’ αυτό και επικαλούμαι τα λόγια της προκειμένου να μιλήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο κάθε νέας γνωριμίας, τη γνώριμη σε όλους, φίλη αμηχανία. Ναι, μπορεί ο κόβιντ να ευνούχισε τις κοινωνικές μας δεξιότητες και να έριξε το ερωτικό μας ηθικό στα τάρταρα, αλλά δεν επαρκεί ως δικαιολογία για την όλη αμηχανία που επικρατεί εκεί έξω. Είτε ανοίγεις κάποιο dating app είτε δοκιμάζεις την τύχη σου στα μπαρ, η ετυμηγορία είναι η ίδια: όλοι/όλες/όλα στέκονται σαν παγόβουνα απέναντί σου κι εσύ γίνεσαι Τιτανικός μπας και προκύψει τίποτα το ωραίο από αυτήν τη σύγκρουση – γιατί συγγνώμη που στο λέω, αλλά Jack δεν θα πετάξουμε. 

Εικονοπλάστες, εικονολάτρες και εικονοκλάστες – στην εποχή των social media η εικόνα γίνεται διαβατήριο, εισιτήριο, πειστήριο, διαπιστευτήριο για καθετί σημαντικό κι ασήμαντο. Σε αυτό το σουπερμάρκετ προσώπων και σωμάτων, με τα αγορασμένα φίλτρα και τα ψεύτικα χαμόγελα, το σώμα περνάει σε μια νέα φάση σεξουαλικοποίησης που ενισχύει τα ήδη υπάρχοντα πρότυπα και στερεότυπα περί του ιδανικού εραστού. Οι κοιλιακοί απλώνονται σαν διαφήμιση ψωμιού του τοστ και τα στήθη ξεπηδούν από σουτιέν, μπλούζες και πιεσμένα χέρια. Μαθαίνουμε για μια ακόμη φορά να κρίνουμε τον όποιον ενδεχόμενο σύντροφο από μια εικόνα τόσο στατική – έστω κι αν αυτή κινείται – που αφαιρεί συνήθως κάθε ίχνος προσωπικότητας. Οι επιλογές μας πλέον βασίζονται σε προφίλ φτιασιδωμένα και περιορισμένα. Σε προφίλ τόσο επιτηδευμένα που επ-ανασυνθέτουν όχι μόνο τις ιδέες που φέρουμε περί προσωπικότητας αλλά και τις ιδέες περί έρωτα συνολικότερα. 

Ο Προυστ στα dating apps – αναζητώντας τον χαμένο χρόνο μας θα συνεχίσουμε φιλοσοφικά αλλά πιο πεζά, γιατί κάπως το βαρύναμε. Όποιο προφίλ και όποιο φυσικό πρόσωπο βρεθεί και σταθεί απέναντί σου, ξεκινά να σου αραδιάζει – αν φυσικά μιλάει, γιατί παίζει κι αυτό – θεωρίες για τον Μπουκόφσκι, για τον Κόπολα, για τον Σαρτρ και όποιον άλλον σεξιστή λογοτέχνη ή καλλιτέχνη έχει «διαβάσει». Και εσύ γίνεσαι ξαφνικά μια σύγχρονη Μποβουάρ που εντυπωσιάζεται από τις γνώσεις και τις προτάσεις του και δέχεσαι ό,τι σου προτείνει, γιατί είναι πράγματι δελεαστικό το να βρίσκεσαι δίπλα του, ενώ το μόνο που θα έπρεπε να απαντήσεις είναι πως την ξέρεις την Κόπολα και πως λατρεύεις τις «Αυτόχειρες παρθένους». Το ιντελεξουέλ πουλάει αλλά μην τσιμπάτε, γιατί ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσό – και πιθανότατα δεν είναι διαβαστερό.  

Σέξτινκ και η κατάρα των nudes – ας κλείσουμε, λοιπόν, με αυτό το νέο σεξ που δεν είναι σεξ αλλά θέλει να είναι σεξ χωρίς να πλησιάζει το σεξ. Μην με παρεξηγήσετε, το σέξτινκ έχει τη γλύκα του όταν γίνεται σωστά και πολύ συχνά συμπληρώνει την ίδια τη σεξουαλική πράξη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά συνήθως την αναιρεί και τη μειώνει, ειδικά όταν συνοδεύεται από nudes. Ναι, υπάρχουν πολύ συχνά πρακτικοί λόγοι που μας ωθούν στο σέξτινκ, σύμφωνοι, και το να μην βλέπεις το άλλο άτομο και απλά να μένεις με τη φαντασίωσή του έχει κάτι άκρως ερωτικό και σεξουαλικό, ΑΛΛΑ προσέξτε τα λόγια που λέτε και τις φωτογραφίες που στέλνετε. Και όχι, δεν μιλάω για το τι μπορεί να συμβεί όταν θα είστε οι όσοι εμπλεκόμενοι νηφάλιοι, αλλά για την ίδια τη διάρκεια αυτής της πράξης. Δεν χρειάζεται μια ακόμη φωτογραφία ενός επίμαχου σημείου ούτε και ένα ακόμη τσιτάτο σεξουαλικής υπεροχής. Έλεος δηλαδή!