Όταν οι ειδικές ανάγκες γίνονται ειδικές δεξιότητες

Δες το κάπως έτσι: πόσες φορές γκρίνιαξες για τη ζωή σου, το μέλλον σου, την τύχη σου τη μαύρη, που δεν σου δίνει όσα αξίζεις; Κι επειδή ξέρω πως του αναγνώστη δεν πρέπει να του πας πολύ κόντρα, γιατί θα σε διαβάζει στην τουαλέτα μόνο, απαντάω για πάρτη μου. Πολλές!

Γκρινιάζω το λοιπόν που δεν έχω λεφτά να πάρω ούτε φέτος το κατσαριδάκι μου, που καθώς φαίνεται το λογοτεχνικό μου πόνημα δεν θα μου φέρει Νόμπελ (άσχετοι Σουηδοί, τι τα θες;) και που μάλλον δεν θα τα φτιάξω τελικά με τη Γιόχανσον! Κι ύστερα σκάνε μπροστά μου οι από κάτω. Βλέπεις, υπάρχουν άνθρωποι που είχαν κάθε λόγο να γκρινιάξουν. Κι αντί γι’ αυτό, κοίταξαν στη φάτσα το πρόβλημά τους και κατέκτησαν τον κόσμο (μου). Κατέκτησαν το σινεμά!

Μπίλι Κόνολι
Ο μικρός Μπίλι έπασχε από ελλειμματική προσοχή. Τι πάει να πει αυτό; Πως δεν μπορούσε να ολοκληρώσει μια απλή εργασία γιατί ήταν διαρκώς αφηρημένος (όχι από βαρεμάρα αλλά από ασθένεια). Τι έκανε ο Μπίλι γι’ αυτό; Τους έγραψε όλους στα παπ… ούτσια του και είπε: “Aφού δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε κάτι, θα μιλάω για τα πάντα”. Πόσο μάγκας;

Πολ Νιούμαν
Το μεγαλύτερο αστέρι των 60’ς από τα νεανικά του κιόλας χρόνια, έπασχε από αχρωματοψία! Ντάξει, θα μου πεις δεν ήταν και ζωγράφος, όμως φαντάζομαι πως είναι μάλλον ζόρικο να γίνεις ο Πολ Νιούμαν αν βλέπεις τα μισά χρώματα απ’ τους υπόλοιπους ανθρώπους. Να υποθέσω πως το “Χρώμα του Χρήματος”, μπορεί πια να θεωρηθεί αυτοσαρκασμός;

Σιλβέστερ Σταλόνε
Επιπλοκές στη γέννα, χάρισαν στον μικρό Σιλβέστερ προβλήματα ομιλίας και μια νέκρωση των νεύρων της αριστερής πλευράς του προσώπου. Άντε μετά να γίνεις ηθοποιός! Όμως ο Σλάι δε μάσησε. Έγραψε ο ίδιος τον ρόλο που τον έκανε διάσημο και όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά έκανε και τα μειονεκτήματά του σήμα κατατεθέν. Βλέπεις, για την υποκριτική του μπορούμε να αμφιβάλλουμε, για την επιτυχία του όχι. Και τι θα ήταν ο Σταλόνε χωρίς την προφορά και τη μονοκόμματη μούρη του;

Μπρους Γουίλις
Ο πολύ σκληρός για να πεθάνει Μπρους, δεν ήταν πάντα τόσο σκληρός. Ήταν ένα παιδάκι με βαρβάτο τραύλισμα. Τι έκανε γι’ αυτό; Δούλεψε! Είχε την τύχη να δει το πρόβλημά του να μικραίνει μεγαλώνοντας, όμως δημιούργησε και μια μέθοδο με πολλές αναπνοές και αργή ομιλία για να κρύψει το πρόβλημά του. Την επόμενη φορά που θα γουστάρεις τον στιβαρό, “σκληρό” τρόπο που έχει ο Γουίλις να πετάει τις λέξεις, σκέψου πόσα χρωστάει στο τραύλισμά του.

Κουέντιν Ταραντίνο
Σύμφωνοι, η δυσλεξία δεν είναι πρόβλημα. Όμως ο Κουέντιν μπήκε σ’ αυτή τη λίστα με το (Χατόρι Χάντσο) σπαθί του, γιατί αν και τρομερά δυσλεκτικός (τα κείμενά του διαβάζονται με πολύ κόπο, εγκατέλειψε το σχολείο στα 15 γιατί δεν τα ‘παιρνε!) έγινε ο σεναριογράφος με τον πιο πολύ διάλογο μες στις ταινίες του! Πώς λέγεται αυτό; Πίνω ουίσκι και (με το μπαρδόν) σας κατουράω όλους! Έτσι λέγεται.

Τζόνι Ντεπ
Πόσες φορές έχεις χειροκροτήσει τα χαμένα βλέμματα του Τζακ Σπάροου; Φαντάζομαι πολλές. Λοιπόν, η αλήθεια είναι πως ο κύριος Ντεπ έχει ένα μικρό χάντικαπ στο να κάνει αυτά τα τόσο χαρακτηριστικά βλέμματα. Σύμφωνα με τον ίδιο: “…απ’ το αριστερό είμαι εντελώς τυφλός! Με το δεξί, μετά βίας κοιτιέμαι στον καθρέφτη”. Είναι σχεδόν τυφλός και βάζει τα γυαλιά σ’ όλο το Χόλιγουντ, εδώ και δεκαετίες. Γλέντα τους οφθαλμίατρους Τζόνι!

Πήτερ Ντίνγκλιτζ
Και φτάσαμε στο πουλέν μου. Ετούτος εδώ δεν παίζεται. Το στιλάκι του κέρδισε τον νανισμό, το ταλέντο του κέρδισε την προκατάληψη, και μην ξεγελιέσαι: Μπορεί ο ίδιος να λέει κάθε τόσο ευχαριστώ στους σεναριογράφους, όμως η αλήθεια είναι πως δεν είναι ο Τίριον που κάνει μάγκα τον Ντίνγκλιτζ. Ο Ντίνγκλιτζ κάνει μάγκα τον Τίριον! Αδερφέ, να σε χαίρεται η γυναικάρα σου!