Οι millennials μεγαλώνουν και όλο και περισσότεροι από αυτούς αποκτούν παιδιά. Η νέα γενιά γονιών έχει διαφορετική προσέγγιση στην ανατροφή των παιδιών από ότι οι γονείς τους. Πολλοί αναφέρουν πως επιδιώκουν να είναι περισσότερο παρόντες στη ζωή των παιδιών τους από ότι ήταν οι δικοί τους γονείς, να χτίζουν όσο το δυνατόν καλύτερη επικοινωνία, να μην τους φωνάζουν και να ακούν περισσότερο.
Σύμφωνα με τον παιδίατρο και Ιδρυτής & Διευθύνων Σύμβουλος του Happiest Baby, Harvey Karp μία από τις μεγαλύτερες διαφορές που παρατηρείται μεταξύ του τρόπου ανατροφής των δύο γενιών γονέων είναι η εστίαση στα συναισθήματα. «Πριν από σαράντα χρόνια, πολλοί γονείς εξακολουθούσαν να είναι λεκτικά σκληροί με τα παιδιά τους, λέγοντας τους φράσεις όπως “μην κάνεις σαν μωρό”, “δεν πρέπει να φοβάσαι” και αρνούνταν τα ίδια τους τα συναισθήματά. Αυτό είναι κάτι που έχουμε μάθει να μην κάνουμε πια».
Millenial γονείς απάντησαν στο Buzzfeed και μοιράστηκαν τι κάνουν διαφορετικά σε ότι αφορά την ανατροφή των παιδιών τους:
Δεν χτυπάνε (προφανώς!)
«Δεν χτυπάω ποτέ το παιδί μου. Αν φωνάξω ποτέ στο παιδί μου, του ζητώ συγγνώμη, του εξηγώ ότι η μαμά είχε μια κακή στιγμή και ότι τον αγαπώ».
Ξέρουν ότι τα παιδιά χρειάζονται χρόνο όχι δώρα
«Οι γονείς μου ήταν τόσο επικεντρωμένοι στο να δουλεύουν για να βγάλουν λεφτά και να αγοράσουν ωραία πράγματα. Μεγάλωσαν με το αμερικανικό όνειρο. Θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου ώστε να νιώθουν ότι τα ωραία πράγματα και τα πολλά χρήματα δεν ισοδυναμούν με μια ευτυχισμένη ζωή. Η ευτυχία προέρχεται από τις εμπειρίες και το πώς συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους».
Αφήνουν τα παιδιά να πάρουν πρωτοβουλίες
«Αφήνω το παιδί μου να αποφασίσει τι του αρέσει και τι δεν του αρέσει με το φαγητό. Αν κάτι δεν του αρέσει, δεν θα το αναγκάσω να το φάει».
Ξέρουν ότι είναι οκ να μην είσαι οκ
«Θέλω να βάλω την ψυχική ευεξία του παιδιού μου ως προτεραιότητα. Ήμουν ένα πάρα πολύ ανήσυχο και αγχωμένο παιδί, αλλά στη δεκαετία του ’90 οι ψυχικές ασθένειες θεωρούνταν ταμπού και δεν συζητήθηκαν ποτέ».
Ξέρουν ότι εκτός από γονείς είναι και σύντροφοι
«Δίνω χρόνο στον σύντροφό μου. Οι γονείς μου δεν έβγαιναν ποτέ και σπάνια έδειχναν στοργή ο ένας για τον άλλον. Θέλω τα παιδιά μου να ξέρουν ότι οι γονείς τους είναι ερωτευμένοι και αγαπημένοι».
Γλεντάνε τα έμφυλα στερεότυπα
«Όταν ήμουν παιδί θυμάμαι πόσο ταμπού ήταν για τα αγόρια να παίζουν με “κοριτσίστικα παιχνίδια” και το αντίστροφο. Έχω δύο αγόρια και τα αφήνω να μεγαλώσουν παίζοντας με όποια παιχνίδια θέλουν, χωρίς να υπάρχει ο διαχωρισμός “αγορίστικα” και “κοριτσίστικα”. Ο μεγαλύτερος γιος μου ζήτησε ένα Polly Pocket και μια μπάλα για μπάσκετ για τα Χριστούγεννα. Του αρέσει να παίζει με Barbie. Και αυτό είναι απολύτως αποδεκτό».
Αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους ισότιμα
«Όταν τα παιδιά μου μου λένε γιατί είναι αναστατωμένα ή φοβισμένα, τα αφήνω να τελειώσουν την εξήγηση χωρίς να μειώσω τα συναισθήματά τους ή να τους πω ότι κάνουν λάθος ή ότι αντιδρούν υπερβολικά. Το ότι είναι μικρά δεν σημαίνει ότι τα συναισθήματά τους δεν ισχύουν».
Ξέρουν ότι δεν έχουν νόημα οι συγκρίσεις
«Δεν συγκρίνω το παιδί μου με τα άλλα παιδιά. Οι γονείς μου μας το έκαναν αυτό όλη την ώρα, πιστεύοντας ότι αυτό θα “μας εμπνεύσει”. Όχι, απλώς δημιούργησε προβλήματα αυτοεκτίμησης. Ένιωθα ότι δεν ήμουν ποτέ αρκετός».
