Έφτασε αυτή η μέρα του χρόνου που θέλει τη μισή Ελλάδα να βρίσκεται στα νησιά και την άλλη μισή στο εξοχικό του κάθε κυρ Αντρέα, το οποίο είναι κάπου βαθιά χωμένο στην επαρχία, μεταξύ αυθαίρετου και διαδικασίας νομιμοποίησης ακινήτων. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα σε άφηνε να πατήσεις το πόδι σου στο σπίτι, αλλά παντρεύτηκες την κόρη του και έτσι ο κάθε κυρ Ανδρέας αναγκάζεται να σε φιλοξενήσει. Είναι και τα παιδιά στη μέση. Αλλά είσαι και εσύ, ναι, είσαι και εσύ που έμεινες στην Αθήνα τον Δεκαπενταύγουστο. Σε ξεχάσαμε, όπως σε ξέχασαν και οι φίλοι σου που αυτή τη στιγμή χορεύουν Ημισκούμπρια σε κάποιο μπιτσόμπαρο των Κυκλάδων και ετοιμάζονται να ανοίξουν το δεύτερο μπουκάλι βότκας.
Αλλά μην στεναχωριέσαι. Η Αθήνα αποκτά μία ιδιαίτερη ομορφιά αυτές τις μέρες. Αυτό λες ξανά και ξανά στον εαυτό σου, μπροστά στον καθρέφτη που θέλει καθάρισμα μπας και διώξεις από την πλάτη σου τον γιγάντιο βράχο που ονομάζεις «Μοναξιά». Γι’ αυτό είμαστε εδώ, όμως, για να σε βοηθήσουμε να επιβιώσεις από τα υπαρξιακά του θέρους που κάνουν pop up όπως οι διαφημίσεις στα διάφορα σάιτ που διαβάζεις τι μπορείς να κάνεις σήμερα αν έχεις ξεμείνει στην Αθήνα. Για εμάς λέμε, λίγη αυτοκριτική δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Τώρα ηρέμησε, σκούπισε τα δάκρυά σου, πάρε μια βαθιά ανάσα, ξεμπλόκαρε τα ενεργειακά κέντρα του σώματός σου και διάβασε τον εναλλακτικό οδηγό επιβίωσης που ετοιμάσαμε για σένα.
ΜΗΝ περιπλανιέσαι άσκοπα στην πόλη, ειδικά το μεσημέρι. Στην Ελλάδα ζούμε, έχει ζέστη. Επίσης, δεν είσαι ο Ρένος Χαραλαμπίδης και πλέον είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να βρεις τηλεφωνικό θάλαμο.
ΜΗΝ αφήνεις να εννοηθεί μέσω τον «ψαγμένων» stories σου ότι είσαι μοναχικός τύπος. Δεν είσαι, απλώς σε έχουν παρατήσει οι φίλοι σου και αναγκάστηκες να μείνεις στην Αθήνα.
ΜΗΝ δεις τον «Τσίου». Εκτός του ότι βαθμοί της μυωπίας σου θα ανέβουν (ή αν δεν έχεις, θα αποκτήσεις) λόγω της κακής ποιότητας στα παράνομα, πειρατικά σάιτ που βλέπεις ταινίες, θα μιζεριάσεις. Ήδη περνάς δύσκολα, γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;
ΜΗΝ πιεις μπίρα στο μπαλκόνι, all alone. Θα ευχαριστηθείς την πρώτη δροσερή γουλιά βύνης και ξαφνικά θα γευτείς την καυτή γουλιά της απόγνωσης. Έτσι είναι η ζωή, όλα αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη.
ΜΗΝ πας για ποτό στο μπαρ που συνηθίζεις να περνάς τα βράδια σου, κανείς δεν θέλει να δει την φάτσα σου. Οι εργαζόμενοι, όπως και εσύ, θα ήθελαν να πίνουν το μέτριο νεγκρόνι τους σε κάποιο μέτριο νησί.
ΜHN μπεις στο Instagram. Μιλάμε για βομβαρδισμό από stories. Νησιά, ηλιοβασιλέματα, στημένες φωτογραφίες με το αίσθημα, ποτά, σίγουρα ξενύχτια, τσίκνα από τα πανηγύρια και Τήνο. Γιατί να υπενθυμίζεις συνεχώς στον εαυτό σου ότι ο μόνος σου φίλος, είναι το κινητό που κρατάς;
ΜΗΝ στείλεις χρόνια πολλά στους εορτάζοντες. Θα σου απαντήσουν σε δύο μέρες λόγω «φόρτου» και θα καταλήξεις να σκέφτεσαι πως ακόμα και στις απαντήσεις, έρχεσαι δεύτερος.
ΜΗΝ μπεις στον πειρασμό να διαβάσεις ποίηση δίπλα από το φυτό εσωτερικού χώρου όσο η γάτα σου απολαμβάνει τη δροσιά του ερκοντίσιον. Δεν θα καταλάβεις τίποτα. Πέσε κοιμήσου, όπως η γάτα σου. Περισσότερος ύπνος, λιγότερες σκέψεις.
ΜΗΝ ψάξεις για γουρνοπούλα στην πόλη. Είσαι στην Αθήνα, στα Πατήσια, εσύ και τα περιστέρια της απέναντι πολυκατοικίας και με τη θερμοκρασία να έχει βαρέσει κόκκινο. Γιατί να βαρέσει κόκκινο και η χοληστερίνη σου;
ΜΗΝ διαβάζεις ανούσιες λίστες για το το πώς να περάσεις τον Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα. Είναι μία ακόμη θλιβερή επιβεβαίωση ότι δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις.
