Οι ναρκισσιστές γονείς συχνά στερούνται τα χαρακτηριστικά που «απαιτούνται» για να είναι επιτυχημένοι γονείς, όπως είναι για παράδειγμα η αυτογνωσία, η συμπόνια, η υπομονή και η ενσυναίσθηση. Ως ψυχολόγος που μελετά τον ναρκισσισμό, η Ramani Durvasula, έχει διαπιστώσει ότι τα παιδιά των γονέων με ναρκισσιστική διαταραχή μπορεί να εξελιχθούν σε ενήλικες που παλεύουν με την αυτοαμφισβήτηση, κατηγορούν συχνά τον εαυτό τους και έχουν συνεχή αίσθηση ότι όσα κάνουν, δεν είναι αρκετά.

Αν και δεν συμπεριφέρονται όλοι οι ναρκισσιστές γονείς με τον ίδιο τρόπο, υπάρχουν κάποια κοινά σημεία, σημάδια καλύτερα. Ακολουθούν έξι τοξικά χαρακτηριστικά που μοιράζονται:

1. Είναι υποστηρικτικοί δημόσια αλλά επικριτικοί ιδιωτικά

Μπορεί να είναι μπροστά και να επευφημούν τα παιδιά τους, για παράδειγμα, στον αγώνα ποδοσφαίρου. Αλλά θα τα επικρίνουν ή θα τα υποτιμήσουν μόλις βρεθούν στο αυτοκίνητο ή στο σπίτι: «Γιατί δεν προσπάθησες περισσότερο; Θα μπορούσες να είχες πετύχει άλλα δύο γκολ». Ένα παιδί μπορεί να αισθάνεται ενοχές επειδή σε όλους τους άλλους φαίνεται ότι το μεγαλώνει ο «γονέας-πρότυπο».

2. Δημιουργούν μια ατμόσφαιρα δυσπιστίας

Για να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη μέσα στην οικογένεια, οι ναρκισσιστές γονείς μοιράζονται κουτσομπολιά με τα παιδιά τους (π.χ. «Μην το πεις στην αδελφή σου, αλλά έμαθα ότι ο ξάδελφός σου πιάστηκε να κλέβει χρήματα») για να καλλιεργήσουν την αίσθηση του «εμείς εναντίον τους». Το ένα αδελφάκι μπορεί να αισθάνεται ξεχωριστό αν ένα μυστικό μοιράστηκε με αυτό και με κανέναν άλλο.

3. Αντιμετωπίζουν διαφορετικά τα αδέλφια

Οι ναρκισσιστές γονείς παίζουν με τα «αγαπημένα» τους παιδιά. Αν βραβεύουν τις ακαδημαϊκές επιδόσεις, για παράδειγμα, μπορεί να παραβλέψουν ένα παιδί που δυσκολεύεται στο σχολείο, υπέρ εκείνου που παίρνει άριστα.Αυτό μπορεί όχι μόνο να υπονομεύσει τις σχέσεις των αδελφών, αλλά και να τα αφήσει να παλεύουν για την προσοχή και τον χρόνο του γονέα.

4. Βλέπουν τα παιδιά τους ως προέκταση του εαυτού τους

Αν το παιδί κάνει αυτό που θέλει ο γονιός να κάνει, τότε το παιδί αυτό θα επαινεθεί και θα εκτιμηθεί. Αν δεν το κάνει, μπορεί να αγνοηθεί ή να επικριθεί. Πολλά παιδιά, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κερδίσουν τους ναρκισσιστές γονείς τους, θα θυσιάσουν κομμάτια του εαυτού τους, ενδιαφέροντα ή προτιμήσεις για να ταιριάξουν στο καλούπι που τους έχουν θέσει.

5. Περιμένουν από το παιδί να αντικατοπτρίζει τα συναισθήματά τους

Σε ένα υγιές σύστημα γονικής μέριμνας, ο γονέας καθρεφτίζει τα συναισθήματα του παιδιού του επειδή είναι συντονισμένος και νοιάζεται για αυτά. Όταν παρατηρήσουν ότι το παιδί τους είναι αναστατωμένο, θα θα ρωτήσουν πώς αισθάνεται. Αλλά για έναν ναρκισσιστή γονέα, αν η διάθεση του παιδιού έρχεται σε αντίθεση με τη δική του (π.χ. το παιδί είναι λυπημένο όταν ο γονιός είναι χαρούμενος), μπορεί να το θεωρήσουν εμπόδιο στη δική τους προσωπική ευτυχία. Με την πάροδο του χρόνου, ένα παιδί μπορεί να σταματήσει να εμπιστεύεται τα δικά του συναισθήματα.  

6. Ντροπιάζουν ένα παιδί επειδή έχει ή εκφράζει ανάγκες.

Ο ναρκισσιστής γονέας συχνά παραμελεί τις ελπίδες, τις προτιμήσεις ή τις προτιμήσεις του παιδιού του. Μπορεί να κάνουν υπονομευτικά σχόλια όπως: «Δεν θέλεις πραγματικά να κάνεις αυτή τη δραστηριότητα, έτσι δεν είναι;» ή «Γιατί νομίζεις ότι θα ήσουν καλή σε αυτό;».

Με πληροφορίες από το cnbc