Είναι κάποιες μέρες σε αυτήν την πόλη, που μοιάζει ακατόρθωτο να καταφέρεις να μην την ερωτευτείς. Καλοκαιρινές ιστορίες “περπατούν” στην καρδιά του χειμώνα, συναντιούνται στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, χάνονται στη σκιά της Ακρόπολης. Ο Γιάννης και ο Έκτορας είναι φίλοι και συνεργάτες, εκπροσωπούν δυο διαφορετικά είδη αυτού του πλανήτη, με κοινό σκοπό να βοηθήσουν αυτούς που έχουν ανάγκη, για περισσότερη ανεξαρτησία και ελευθερία.

Σε ένα μικρό καφέ με θέα το Μουσείο, δεν είχα ιδέα πως αυτή η μέρα θα πέρναγε στις πιο σημαντικές, στο ημερολόγιο της ζωής μου. Ο Γιάννης Κονδάρος, εκπαιδευτής των “Σκύλων Οδηγών Ελλάδας“, ένα Κέντρο το οποίο ιδρύθηκε το 2008 με στόχο την εκπαίδευση Εκπαιδευτών Σκύλων Οδηγών και την εκπαίδευση Σκύλων Οδηγών, καθώς και τη μετέπειτα δωρεάν παραχώρηση τους εν είδει χρησιδανείου, μοιάζει περήφανος για όσα οι τετράποδοι συνοδοιπόροι του καταφέρνουν κάθε μέρα.

«Το Κέντρο, ιδρύθηκε από ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς με μεγάλη εμπειρία στα θέματα τυφλότητας. Για την πραγματοποίηση του οράματος αυτού, χρειάστηκε να πραγματοποιήσουμε πολλές επισκέψεις στο εξωτερικό, μέχρι να βρούμε το κατάλληλο πρόγραμμα εκπαίδευσης Εκπαιδευτών και εκπαίδευσης Σκύλων Οδηγών, που να ταιριάζει στην ελληνική πραγματικότητα».

Κοιτάζω τον Έκτορα. Ένα Labrador, για τα μάτια ενός ανθρώπου. Μια καλή ιδέα πριν συνεχίσουμε, μου λέει ο Γιάννης, είναι να πάμε μια βόλτα, να δέσει τα μάτια μου σφιχτά με ένα μαντήλι, να περπατήσω στην ίδια Αθήνα σαν ένας άλλος άνθρωπος, σαν κάποιος που με ασέβεια σκέφτηκε ότι ποτέ η ζωή και η τύχη δε θα του επέτρεπε να βαδίσει με ένα λευκό μπαστούνι. «Ο κόσμος αποστασιοποιείται από την αναπηρία του άλλου. Οι άνθρωποι που ασχολούνται συνήθως, είναι αυτοί που τους έχει χτυπήσει την πόρτα κάτι σχετικό. Εμείς, προσπαθούμε να ενημερώνουμε παιδιά αλλά και μεγάλους για το έργο μας και πως δε θα δημιουργούν προβλήματα στους χειριστές σκύλων στην καθημερινότητας τους».

Περπατώ στα τυφλά, κρατώ τον Έκτορα και το λευκό μπαστούνι. Νομίζω ότι η καρδιά μου θα βρει ευκαιρία και θα σπάσει. Σταματάει, ξεκινάει και στρίβει, μου δίνει μηνύματα που πρέπει να ανέβω και να κατέβω, ποια κλαδιά δέντρων πρέπει να αποφύγω. Μυρίζει Άνοιξη και είναι Γενάρης, ακούω μηχανές και παιδιά να γελούν. Ήχοι και μυρωδιές, σε μια πόλη που νόμιζα ότι ήξερα καλά, που γελώντας πολλές φορές είπα ότι μπορώ να την περπατήσω με μάτια κλειστά. Η ανόητη!

Όταν βγάλω το μαντήλι, αγκαλιάζω τοn Γιάννη γιατί δεν έχω λόγια να του πω, περιμένω να βγάλει το σαμάρι από τον Έκτορα με την οδηγία «ΜΗΝ ΑΚΟΥΜΠΑΤΕ», για να αγκαλιάσω και αυτόν. Για λίγα λεπτά της ώρας, ήταν τα μάτια του κορμιού μου και μακάρι να ξέρατε τι εννοώ. «Πρόκειται για έναν σκύλο ο οποίος εργάζεται και τότε απαγορεύονται αυστηρά τα χάδια. Έχει όρια και σκοπό».

Όταν κάτσουμε ξανά, μου εξηγεί πώς τελικά μεγαλώνουν και εκπαιδεύονται σκύλοι και εκπαιδευτές, πώς επιτυγχάνεται το τελικό ταίριασμα χειριστών και σκύλων. «Προσωπικά υπήρξα και πριν το Κέντρο εκπαιδευτής, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε θα μπορούσα να το κάνω αν δεν ήμουν. Αυτό που χρειάζεται είναι μεγάλη αγάπη για τα σκυλιά και τον άνθρωπο, υπομονή και την ικανότητα να τα επικοινωνήσεις όλα αυτά. Εκπαιδεύτηκα στην Ελλάδα, μαζί με την ομάδα των τεσσάρων εκπαιδευομένων εκπαιδευτών, από τον Ολλανδό εκπαιδευτή Σκύλων Οδηγών κ. Peter Lasaroms και στο Κέντρο του P.Lasaroms στην Ολλανδία. H εκπαίδευση, ωστόσο, είναι συνεχής».

«Τα κουτάβια τεστάρονται από τη στιγμή που γεννιούνται ώστε να διαπιστωθεί η καταλληλότητα του χαρακτήρα τους για το ρόλο αυτό και αξιολογούνται διαρκώς. Μέχρι 12-14 μηνών, βρίσκονται με τον ανάδοχο εθελοντή, τον άνθρωπο δηλαδή που φιλοξενεί το σκύλο από τις έντεκα βδομάδες της ζωής του, υπό την εποπτεία πάντα του εκπαιδευτή, για τη σωστή κοινωνικοποίηση του. Οι άνθρωποι αυτοί, πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει την ευθύνη, και να έχουν αποδεχθεί τον επερχόμενο αποχαιρετισμό, που είναι τόσο δύσκολος όσο και ιερός. Ο σκύλος, γίνεται μέρος της καθημερινότητας τους, πηγαίνει μαζί τους στη δουλειά και σε όποιες κοινωνικές υποχρεώσεις, ώστε να κοινωνικοποιηθεί όσο το δυνατόν καλύτερα. Με νόμο του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, τα εκπαιδευόμενα κουτάβια μπορούν να απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια με τους σκύλους οδηγούς. Η τροφή και ο εξοπλισμός, καλύπτεται από τη χορηγό εταιρεία Petline A.E».

Ο Έκτορας με κοιτάει στα μάτια και ξέρω καλά ότι είναι ο Αφανής Ήρωας μου. Έχει ακόμη λίγους μήνες εκπαίδευσης μέχρι να παραδοθεί στο άλλο του μισό. «Η τελική φάση, είναι το ταίριασμα του ανθρώπου με το σκύλο. Ο άνθρωπος αυτός πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις, όπως το να έχει λάβει μαθήματα κινητικότητας και προσανατολισμού».  

Αναρωτιέμαι τι γίνεται όταν τα κουτάβια αυτά μεγαλώσουν αρκετά, όταν τα αντανακλαστικά τους «υποχωρούν» και δεν μπορούν πλέον να αποτελούν «εργαλείο» ανεξαρτησίας, ατόμων με προβλήματα όρασης. «Ο χειριστής, κρατά το σκύλο περίπου επτά χρόνια. Από εκεί και πέρα, όταν ο εκπαιδευτής που παρακολουθεί διαρκώς τη σχέση αυτή, κρίνει ότι ο σκύλος δεν μπορεί να ανταποκριθεί άλλο, ή τον κρατά ο χρήστης ή κάποιο φιλικό του πρόσωπο ή επιστρέφει στον ανάδοχο εθελοντή του. Αν τίποτα από αυτά δεν μπορεί να συμβεί, τότε το Κέντρο υποχρεούται να βρει μια οικογένεια για το σκύλο αυτό».

«Η κίνηση βασίζεται στον εθελοντισμό και στη σημαντική για εμάς χορηγία του Ομίλου Εταιρειών Petline A.E, που μας παρέχει τις απαραίτητες τροφές και εξοπλισμό. Οι θέσεις των εκπαιδευτών είναι ακόμη κλειστές, χρειαζόμαστε όμως ανάδοχους εθελοντές και ανθρώπους που θα  βοηθήσουν στις δράσεις που διοργανώνουμε. Μπορείτε να μας βρει στο site μας, και στα social media που επικοινωνούμε με τον κόσμο».

Στην επιστροφή, έχω λίγο χρόνο ακόμη με τον Έκτορα. Βρίσκει τις σκάλες του μετρό, σταματάει μπροστά στην πόρτα του βαγονιού. Καρτερικά και αγνοώντας το περιβάλλον του, ίσως ξέρει ότι δεν είναι ένας σκύλος σαν όλους τους άλλους. Τον βλέπω να απομακρύνεται, να βαδίζει το δρόμο της ανεξαρτησίας και της αξιοπρέπειας και -σχεδόν σας το ορκίζομαι- νομίζω ότι μου γέλασε πονηρά. Αν τον δείτε στο δρόμο μην τον πλησιάσετε. Απλά θαυμάστε τον. Ίσως σας χαμογελάσει και εσάς.

 

Φωτογραφίες: Παντελής Ζερβός 
Βοηθός Φωτογράφου: Γιώτα Βαρδάλου

*Οι Αφανείς Ήρωες είναι μια ενότητα που στόχο έχει να αφουγκραστεί μια κοινωνία που ψάχνει τις ανάσες της! Με τη στήριξη και τις δικές σας προτάσεις επιχειρούμε να γνωρίσουμε όλοι μαζί ανθρώπους που συμβάλλουν χωρίς κανένα προσωπικό όφελος στο να κάνουν τη ζωή των συνανθρώπων τους καλύτερη, ευκολότερη και ασφαλέστερη συσπειρώντας κι άλλους στον ίδιο σκοπό. Βοηθήστε μας να τους αναδείξουμε για να ακουστούν σε μια χώρα βαρήκοη. Στείλτε μας την πρότασή σας για τον επόμενο Αφανή Ήρωα στο info@provocateur.gr.