Στο παρελθόν έχω καταπιαστεί με θέματα που άπτονται της ιατρικής επιστήμης και τους έχω αλλάξει τα φώτα. Βέβαια, ήταν εύκολο γιατί ασχολήθηκα με περιστατικά που με αφορούν προσωπικά όπως αλλεργίες ή αχρωματοψία. Αυτή τη φορά το πράγμα δυσκολεύει αφού είχα τη φαεινή ιδέα να γράψω για ψυχαναγκασμούς.
Όλοι λίγο πολύ έχουμε μερικούς από αυτούς χωρίς να αντιμετωπίζουμε κάποιο σχετικό ψυχιατρικό πρόβλημα. Ξεκαθαρίζω πως ό,τι γράφω αφορά όλους εμάς που δεν αντιμετωπιζούμε στα αλήθεια το πρόβλημα της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής (OCD), αλλά εμφανίζουμε κατά καιρούς, κάποιο ή κάποια από τα συμπτώματά της.
Είναι αρκετά διαδεδομένη πάθηση η οποία συνήθως αντιμετωπίζεται χιουμοριστικά στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι ο Ντεντέκτιβ Μονκ. Mε αυτό το βίντεο θα καταλάβετε γιατί…
Αυτά είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα:
1. Τάξη
Πρέπει όλα να είναι σε τάξη. Αλλά κυρίως τα φιλτράκια. Γιατί υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: Αυτοί που παίρνουν φιλτράκια από τη μπάρα που έχουν ξαναπάρει, για να έχουν μία “λειψή” και πολλές που δεν έχουν αγγίξει, ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΩΜΑΛΟΙ. Ναι, δε χωράει άλλη συζήτηση. Αυτοί που στρίβουν το τσιγάρο τους με φιλτράκια από όποια μπάρα να’ναι, είναι εγκληματίες. Και ως τέτοιοι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια παραδείγματα όπως ο τρόπος που τοποθέτεις το κωλόχαρτο στην τουαλέτα, η σειρά που έχεις κρεμασμένα τα μαχαίρια στην κουζίνα και οτιδήποτε τέλoς πάντων μπορεί (ή πρέπει) να μπει σε σειρά.
2. Φαγητό
Πολλοί τρώνε το φαγητό τους με συγκεκριμένο τελετουργικό. Ό,τι υπάρχει μέσα στο πιάτο πρέπει να είναι χωρισμένο και να κατέχει τον δικό του χώρο. Από την άλλη, φαγητά που τρώγονται στο χέρι όπως σουβλάκια, σάντουιτς ή μπέργκερ έχουν επίσης τη δική τους στεροτυπική αντιμετώπιση. Για παράδειγμα το μπέργκερ θα πιαστεί με τα δύο χέρια και θα φαγωγθεί γύρω γύρω, για να μείνει στο τέλος ο πυρήνας. Αν κάποιος ζητήσει μια μπουκιά, το γυρίζεις από την πλευρά που ΠΡΕΠΕΙ να δαγκώσει. Απλό. Και η κέτσαπ πάντα στην άκρη του πιάτου.
3. Έλεγχος
Θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται “σύνδρομο της Ελληνίδας μάνας”. Είναι αυτό που σε πιάνει και ενώ πριν 4 δευτερόλεπτα κοίταξες αν έχεις κλείσει το μάτι της κουζίνας, κάτι μέσα σου σε πείθει πως δεν το έχεις κλείσει. Οπότε το ξανακοιτάς. Επίσης συχνό φαινόμενο είναι η αμφιβολία για το κλείδωμα της πόρτας, που έχεις φύγει για σαββατοκύριακο στα Κιούρκα και μετά από 40 λεπτά οδήγησης γυρίζεις πίσω για να τσεκάρεις αν κλείδωσες την πόρτα (που φυσικά είχες κλειδώσει).
4. Έξω κόσμος
Εδώ δεν υπάρχουν επιλογές αγαπητέ προβοκάτορα. Φταίει η αναλγησία του Ελληνικού κράτους και τίποτα άλλο. Το πεζοδρόμιο είναι ικανό να σκοτώσει κάθε ψυχαναγκαστικό εκεί έξω. Αυτό συμβαίνει επειδή κάθε βήμα πιάνει 1,45 πλάκες πεζοδρομίου, γεγονός που επιβάλλει να πατάς στις ενώσεις κάθε τρίτο βήμα. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ!
5. Καθαριότητα
Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που πλένουν τα χέρια τους αρκετές φορές μέσα στη μέρα, συνήθως χωρίς λόγο. Ή κάνουν μπάνιο 2-3 φορές. Φυσικά υπάρχει κόνσεπτ πίσω από αυτό. Τρίβουν τα χέρια με συγκεκριμένο τρόπο, και τις ίδιες φορές, αριθμητικά. Πριν και μετά το φαγητό, τον ύπνο, την τουαλέτα, το μπάνιο, την αναπνοή. Αυτό είναι από τα πολύ σοβαρά προβλήματα.
Καλή η πλάκα, αλλά ας σοβαρευτούμε (κόντρα ρόλος, θα τα καταφέρουμε όμως). Η επιστήμη έχει δώσει τις εξηγήσεις της.
Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή είναι η πάθηση κατά την οποία ο ασθενής έχει έμμονες ιδέες ή ιδεοληψίες. Αυτές είναι σκέψεις ή αλληλουχίες σκέψεων με λογικό συνήθως περιεχόμενο, τις οποίες ο ασθενής αισθάνεται αναγκασμένος να επαναλαμβάνει συχνά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Συχνά ο ασθενής αναγνωρίζει ότι είναι υπερβολικές ή παράλογες, αλλά νιώθει αναγκασμένος να σκέφτεται ή να δρα με αυτόν τον τρόπο, γιατί διαφορετικά νιώθει ιδιαίτερα αγχωμένος ή πιστεύει ότι κακό θα συμβεί.
Η ΙΨΔ (όπως αναφέρεται χάριν συντομίας) συνδέεται με την κατάθλιψη η οποία εμφανίζεται συχνά είτε πριν την έναρξη των συμπτωμάτων είτε ταυτόχρονα με αυτά. Γι’ αυτό όποιος νομίζει πως μπορεί όντως να πάσχει, καλό θα ήταν να απευθυνθεί σε κάποιον ψυχίατρο. Και όχι, δεν είσαι “τρελός” αν έχεις ψυχαναγκασμούς ούτε αν επισκέπτεσαι ψυχίατρο.
