Θυμάσαι πριν από λίγες μέρες που «έπεσε» το facebook για κανα 40λεπτο; Το «μικρόβιο» είχε μπει. Και το… πείραμα έγινε την περασμένη εβδομάδα. Απερίφραστα δηλώνω ότι έμεινα 27 ώρες «εκτός» social media. Απεξαρτήθηκα προσωρινά και είδα πώς είναι η ζωή. «Σιγά και τι έγινε;» ίσως σκεφθείς. Δεν ήταν, όμως, και τόσο εύκολο τελικά.

Κάποια στιγμή, ενώ ήμουν στο γραφείο, συνειδητοποίησα ότι τσέκαρα τα μέιλ μου ανά ένα λεπτό (κυριολεκτικά), διακόπτοντας αυτό που έκανα, μπαίνοντας παράλληλα και στον λογαριασμό μου στο facebook ανά τακτά διαστήματα και, γενικά, αντιλήφθηκα ότι ήμουν στο «χάσιμο», κάθε άλλο παρά συγκεντρωμένη.

Είχα εθιστεί, αυτό ήταν! Και τότε το αποφάσισα. Θα «ξεκαλωδιονόμουν» για λίγο, να δω πώς είναι. Θα έκανα τη δική μου ψηφιακή επανάσταση αποτοξίνωση. Άλλωστε το είχαν κάνει άλλοι πριν από μένα και, μάλιστα, για πολλούς μήνες, οπότε ήταν δοκιμασμένο. Έτσι, χωρίς να το ανακοινώσω σε κανέναν, δεν μπήκα στο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο για 1 μέρα και 3 ώρες. Θέλεις να μάθεις τα 5 υπέροχα πράγματα που συνέβησαν στο μυαλό και στο σώμα μου και πώς ήταν η νέα, σύντομη, «αφόρτιστη» ζωή μου; Λοιπόν:

Συνειδητοποίησα τι συμβαίνει γύρω μου
Ούσα μονίμως συνδεδεμένη με τις συσκευές μου (ipad, iphone, laptop) ζω στο καταδικό μου «ψηφιακό κουτί». Δεν θα σου πω ότι είμαι ζόμπι και ότι δεν κάνω τίποτε άλλο όλη μέρα, ούτε παραγνωρίζω τη σημασία της συνεχούς ροής της πληροφορίας. Κάθε άλλο. Όμως βρήκα τον χρόνο να είμαι πιο πολύ παρούσα, καταλαβαίνεις; Μύριζα, έβλεπα κι άκουγα περισσότερο.

Έκανα πιο ουσιαστικές συζητήσεις
Τα hashtags και τα viral videos δεν είναι αληθινή συζήτηση. Μιλάω για «πραγματική» ανταλλαγή απόψεων πρόσωπο με πρόσωπο, να βλέπεις τον άλλον στα μάτια όταν μιλάτε, να μπορείς να τον αγγίξεις, να βλέπεις τις αυθόρμητες αντιδράσεις του, να μοιράζεστε «μυστικούς κώδικες» με τα μάτια. Σε έναν κόσμο που «βομβαρδίζεται» από γνώμες και επιρροές, η ψηφιακή αποσύνδεση βοηθά να ακουστεί η προσωπική μας γνώμη.

Άλλαξα νοοτροπία
Δεν είχα, πια, δικαιολογία να αποφύγω το γυμναστήριο. Βρήκα χρόνο να κάνω διάδρομο απόλυτα συγκεντρωμένη, έκανα κάτι καλό για την υγεία μου. Επιπλέον, τέλειωσα το βιβλίο μου, πετάχτηκα και είδα τους γονείς μου. Ίσως να μπορούσα να εφαρμόσω μια ρουτίνα αποσύνδεσης από το facebook για να φρεσκάρω σχέσεις και -γιατί όχι;- να δοκιμάσω καινούρια πράγματα.

Βελτιώθηκε η μνήμη μου
Το παραδέχομαι. Θυμάμαι, πια, απ’ έξω, ελάχιστα τηλέφωνα και πληροφορίες, γενικώς. Δεν είναι μόνο ότι με τα χρόνια «γεμίζει ο σκληρός» του μυαλού μου, όπως μου αρέσει να λέω. Είναι ότι έχω τόση εμπιστοσύνη στις συσκευές, που, τελικά, η μνήμη μου… τεμπέλιασε. Όταν τηλεφώνησε η Σήλια και μου είπε ότι άλλαξε η μέρα και η ώρα της συνέντευξης Τύπου, το θυμήθηκα χωρίς να χρειαστεί να το περάσω στην ατζέντα του facebook. Ε, αυτό κάτι λέει. Νομίζω.


Ξε-αγχώθηκα
Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι αυτή μου η εξάρτηση από τα social media μου προκαλεί άγχος. Κι όμως. Αυτή η αγωνία να μη χάσω κάτι από τον ψηφιακό κόσμο με στρέσαρε, εξού και το ασταμάτητο μπες βγες στη σελίδα, μην τύχει και κάτι μου ξεφύγει. Μια συνήθεια που -τουλάχιστον για μένα- είχε ψυχαγωγικό χαρακτήρα περισσότερο και λιγότερο ενημερωτικό, έγινε ψυχαναγκασμός. Όπου πάω ψάχνω για WiFi και κάνω scroll εναγωνίως. Αυτές τις 27 ώρες, λοιπόν, χαλάρωσα πολύ, αισθάνθηκα πιο ήρεμη και πιο υγιής.

Τι έμαθε;
Από την όλη διαδικασία πήρα μερικά χρήσιμα μαθήματα. Ήτοι:

  • Αν κάποιος νοιάζεται για σένα, θα στο δείξει και εκτός fb.
  • Υπάρχει λόγος που την αποκαλούν «προσωπική» ζωή. Καταλήξαμε να κάνουμε τα «εν οίκω, εν δήμω».
  • Αξίζει να δαπανούμε χρόνο για να γνωρίσουμε τον άλλον από κοντά.
  • Μπαίνει «φρένο» σε φήμες, αστικούς μύθους και παραφιλολογίες.
  • Η επικοινωνία στον αληθινό κόσμο είναι το απόλυτο «εργαλείο».
  • Ο χρόνος είναι πολύτιμος.

Στην τελική, με όλες αυτές τις οθόνες απέκτησα μυωπία κι έβαλα γυαλιά, ξέχασα τα γενέθλια ορισμένων, έχασα κάποια viral videos, αλλά κράτησα κάποιες στιγμές μόνο για μένα. Δεν το λες και λίγο…