Αν στο λέγαμε πριν από λίγα χρόνια θα μας κοιτούσες με γνήσια απορία, του στιλ «τι έγινε ρε παιδιά;». Εν έτει 2025 όμως, πρόκειται για κάτι το απολύτως νορμάλ. Το Netflix τιμάει πλέον δεόντως τα ελληνικά προϊόντα, παλαιότερα ή σύγχρονα, και κάπως έτσι, η θρυλική Λούφα και Παραλλαγή, παραγωγής 1984, μόλις προστέθηκε στη λίστα της Νο1 πλατφόρμας streaming εκεί έξω. Μαζί με τις μετέπειτα συνέχειες (Σειρήνες στο Αιγαίο, Σειρήνες στη Στεριά) αλλά και το παρεμφερές Λούφα και Απαλλαγή: Ι-4, για το πλήρες του… ρεπορτάζ.
Κανονικά αυτό το αριστούργημα δεν το κόβεις σε κομμάτια. Το βλέπεις όλο, σερί από την αρχή ως το τέλος, ξανά και ξανά. Επαναλαμβάνεις τις ατάκες, απολαμβάνεις το κοφτερό χιούμορ, την πρωτοτυπία, την αισθητική και τη δομή. Ένας Νίκος Περάκης σε μεγάλη φόρμα, αποτυπώνει με κωμικοτραγικό και ιδιοφυή τρόπο τον ελληνικό στρατό τον καιρό της Χούντας.
Αλλά ΟΚ, είπαμε να το απομονώσουμε λιγουλάκι. Ξεχωρίζοντας 5 σκηνές της θρυλικής ταινίας. Όχι για να θυμηθούν οι παλιότεροι – αυτοί δεν ξέχασαν ποτέ. Κυρίως για να πάρουν μια ιδέα οι νεότεροι για το τι τους περιμένει στο Netflix. Ένα μάθημα ιστορίας εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Μια πολιτική σάτιρα που βγάζει στη σέντρα το παράλογο, ένα ορόσημο για το ελληνικό σινεμά, ένα – με μία λέξη – αριστούργημα.
Η Λούφα και Παραλλαγή ήρθε στο Netflix, άρα θα ακούσεις (και) αυτά τα έπη
«Το πουλί!»
Η πίεση στο φουλ και ο «ταπεινός» φαντάρος Αχιλλέας Λάμπρου (Γιώργος Κιμούλης) καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Να αποφασίσει ενώ ολοκληρώνεται το δελτίο ειδήσεων της ΥΕΝΕΔ, εάν θα «πέσει» στους τίτλους τέλους το σύμβολο της χούντας των συνταγματαρχών (aka «το πουλί») ή η φωτογραφία του βασιλιά Κωνσταντίνου, ο οποίος μόλις είχε κάνει απόπειρα αντικινήματος. Ενώ οι ανώτεροι σιωπούν κι ο χρόνος τελειώνει, ο Λάμπρου παίζει την υπόθεση κορώνα – γράμματα. Κυριολεκτικά.
«Ο σύντροφος Μπρέζνιεφ είναι μαλάκας»
Ο αξιωματικός, που υποδύεται απολαυστικά ο Χρήστος Βαλαβανίδης, επιζητά να μειώσει με κάθε τρόπο τη ζωή των ανθρώπων στη Σοβιετική Ένωση, να καταδείξει πόσο πίσω είναι σε σύγκριση με την Δύση σε παροχές, τεχνολογία, ελευθερίες μιλώντας με τον καταγεγραμμένο αριστερό φαντάρο Καραμάνο, που τον αποκαλούν κοροϊδευτικά «Καραμαζώφ»
Λέγε λέγε, φτάνει και στο… επιμύθιο: «Μπορείς, ρε Καραμαζώφ, να βγεις στην Ερυθρά Πλατεία και να φωνάξεις, “ο σύντροφος Μπρέζνιεφ είναι μαλάκας”;». «Ε όχι, κύριε λοχαγέ!» απαντά έκπληκτος και έντρομος ο φαντάρος Καραμάνος. Απλό, λιτό και τόσο υπέροχο.
«Ο πατέρας μου έχει ζώα»
Το «πενθαήμερος» εν πρώτοις, αυτό το χαριτωμένο λάθος του φιλότιμου, αλλά κατά βάση αμόρφωτου, χωριατόπαιδου στην προσπάθεια να μιλήσει «επίσημα», ενώ κάνει αίτηση για αγροτική άδεια. Και αμέσως μετά, αυτός ο διάλογος. Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν. Το χιούμορ είναι (και) ιδέα.
-«Και από πότε έγινες αγρότης, Μπαλούρδο;»
-«Ο πατέρας μου έχει ζώα, κύριε λοχαγέ…»
-«Το βλέπω…»
«Εκάμαμεν επανάσταση»
«Δεν έγινε κίνημα Καρανίκο, έκαμαμεν επανάσταση!». Είπαμε το σενάριο κεντάει, δουλεμένο στην κάθε λεπτομέρεια, με κάθε ατάκα, κάθε βλέμμα να συμπυκνώνουν μυριάδες νοήματα.
«Και επιστήμων να είσαι, σκατά θα καθαρίζεις»
Ο φαντάρος Καραμάνος βρίσκει το θάρρος να παραπονεθεί στον συνταγματάρχη για το «χώσιμο» που τρώει λόγω των φρονημάτων του. Η απάντηση θα τον βυθίσει στη ματαιότητα της αντίδρασής του. Ως γνωστόν, εκεί που τελειώνει η λογική… (πόσο μάλλον εκείνα τα χρόνια).
