Το πρώτο πράγμα που σε ωθεί προς το Μια Θάλασσα από Δέντρα (The Sea of Trees), που μόλις προστέθηκε στον κατάλογο του Ertflix, είναι οι… κακές κριτικές. Λειτουργεί κάπως σαν ανάστροφη ψυχολογία. Αντί να σε απωθήσει, σε ελκύει. Θες να δεις τι ήταν αυτό που έκανε τους κριτικούς, στην συντριπτική μάλιστα πλειονότητά τους, να «θάψουν» την ταινία του Γκας Βαν Σαντ, με τους Μάθιου ΜακΚόναχι και Ναόμι Γουότς να κυριαρχούν στο καστ. Ειδικά τώρα που έχει περάσει κοντά μια 10ετία από τότε – πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός.
Τι ήταν αυτό που έκανε τους παρευρισκόμενους στο Φεστιβάλ των Κανών εκείνης της χρονιάς να αποδοκιμάζουν λες και κάποιος διαιτητής είχε δώσει «μούφα» πέναλτι εις βάρος της ομάδας τους; Τι έκανε τόσο λάθος εκείνη τη φορά ο σκηνοθέτης που είχε αποθεωθεί ως ιδιοφυία για το Elephant το 2003 (Χρυσός Φοίνικας, τότε) και έχει στο CV του πολύ καλές ταινίες όπως ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ και το Milk, ώστε να του την «πέσουν» έτσι;
Γιατί τόσο «φτυάρι», γιατί τόσο hate;
Πραγματικά απάντηση της προκοπής δεν πήραμε, τουλάχιστον για τα δικά μας κριτήρια. Ναι, life changing δεν είναι το Sea of Trees. Σε καμία περίπτωση. Ούτε όμως ήταν για τόσο «φτυάρι». Είναι τόσο πολλά αυτά που άκουσε, τόσο βαριά σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε που το χέρι γράφει μόνο του την επόμενη λέξη ως προσδιορισμό για την ταινία: Αδικημένη.
Μιλάμε για μια τίμια κινηματογραφική ιστορία, προσεκτικά και με μέριμνα στη λεπτομέρεια, φτιαγμένη. Είναι συγκινητική χωρίς να το εκβιάζει. Σου μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις, την απώλεια, τη διαχείριση δύσκολων καταστάσεων και τις αντοχές του καθενός με απλό και ειλικρινή τρόπο. Η κινηματογράφηση, η φωτογραφία είναι φουλ ατμοσφαιρικές – το επιβλητικό τοπίο βοηθάει τα μέγιστα σε αυτό, η δύναμη της φύσης. Υπάρχει μια ποιητικότητα σχεδόν σε κάθε πλάνο. Και οι ερμηνείες είναι πάνω του μέσου όρου. Μάθιου ΜακΚόναχι (φοβερός, νέτα σκέτα) και Ναόμι Γουότς σε μια πολύ καλή στιγμή τους.
ΟΚ, υπάρχουν κλισέ και σεναριακές ευκολίες, μερικά σημεία είναι επιτηδευμένα, πιο τραβηγμένα από ό,τι θα έπρεπε ίσως. Και το φινάλε είναι ανατρεπτικό αλλά και εν δυνάμει πολωτικό – μην σου πούμε περισσότερα, πάντως ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που η ταινία δεν άρεσε, τουλάχιστον έβγαινε συχνά ως δικαιολογία. Όμως αυτό που, νομίζουμε, πώς πρέπει να κρατήσει κανείς, ενόσω αναζητά αν θα μπει στο Ertflix για να το δει, είναι πως πρόκειται για μια κανονική ταινία. Γεμάτη συναισθήματα, με βάθος και αγωνία.
Να τι σε περιμένει σαν πατήσεις το play στο Ertflix
Τι θα δεις ακριβώς ως πλοκή στο Ertflix; O Μάθιου ΜακΚόναχι παίζει έναν άνδρα (Άρθουρ Μπρέναν) τον οποίο έχουν «τσακίσει» ψυχολογικά οι ενοχές για το πώς εξελίχθηκε ο γάμος του – τη γυναίκα του υποδύεται η Ναόμι Γουότς μέσα από διαδοχικά flashbacks. Ταξιδεύει στην Ιαπωνία με σκοπό να βάλει τέλος στη ζωή του. Σε ένα δάσος στους προπόδες του όρους Φούτζι, που για κάποιο λόγο έχει αποκτήσει τη φήμη του τέλειου μέρους για να πεθάνει κανείς – αν μπορεί κανείς να το θέσει έτσι.
Εκεί που αρχίζει να καταπίνει τα χάπια όμως, ο Άρθουρ βλέπει ξαφνικά μπροστά του έναν άνδρα να τρεκλίζει ενόσω περπατάει. Κάτι κάνει κλικ μέσα του και από το μαύρο σκοτάδι της ανυπαρξίας που ήθελε να βυθιστεί, αποφασίζει να τρέξει να βοηθήσει αυτόν τον άγνωστο που βρέθηκε στο διάβα του, να τον σώσει. Και αρχίζει μετά ένα (κινηματογραφικό) ταξίδι που κινείται ισομερώς στη φάση της εσωτερικής πνευματικής αναζήτησης και της προσπάθειας για επιβίωση. Που θα αλλάξει τον Άρθουρ με τρόπους που δεν θα μπορούσε καν να φανταστεί. Και αν θες να βιώσεις ως παρατηρητής, μέσω Ertflix, έχεις πια αυτή τη δυνατότητα. Κόντρα στο προς 10ετίας «θάψιμο».
*Μπες ΕΔΩ για να δεις το Μια Θάλασσα από Δέντρα στο Ertflix
**Το Μια Θάλασσα από Δέντρα θα είναι διαθέσιμο στο Ertflix ως και το Σάββατο 18/01/2025
