To έχουμε πολύ ψηλά εδώ στο Provocateur το Cinobo. Τα ‘χουμε πει ξανά και παλαιότερα, εξηγώντας το γιατί. Αν έπρεπε να προσθέσουμε ή να προτάξουμε κάτι πιο σωστά, θα ήταν πως δεν μπορείς να μην αγαπάς το Cinobo όταν αγαπάς το σινεμά. Γιατί αυτά τα δύο είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Δύο καρδιές σαν μία.
Εδώ βρίσκεις ταινίες (και σειρές) που δεν συναντάς αλλού – άντε με την εξαίρεση του Ertflix. Εδώ βρίσκεις ταινίες (και σειρές) που σε κάνουν να σκέφτεσαι (διαφορετικά). Εδώ βρίσκεις «διαμάντια» (ταινίες και σειρές) που σου ανοίγουν το μυαλό και τους ορίζοντες, σε πλημμυρίζουν συναισθήματα. Όλων των ειδών.
Άμα αρχίζαμε να λέμε τις αγαπημένες μας ταινίες από Cinobo, θα βάζαμε καμιά 20άρια, έτσι για να… ζεσταθούμε. Οπότε είπαμε να το απομονώσουμε μόνο σε αυτές που μόλις προστέθηκαν στον κατάλογο της πλατφόρμας. Στις προτείνουμε, ανεπιφύλακτα, για ΣΚ. Γενικώς σου προτείνουμε Cinobo. Παντού και πάντα…
Cinobo: 3 ταινίες που μόλις προστέθηκαν στην πλατφόρμα
Δεν Υπάρχει Κακό (2020)
Μια ταινία, μυριάδες νοήματα. Με αυτήν την ασύγκριτη ικανότητα που έχει το ιρανικό σινεμά να μιλάει απευθείας στην καρδιά ανθρώπων που ζουν ακόμα και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Ακριβώς επειδή θίγει πανανθρώπινα ζητήματα, που μας ενώνουν όλους.
Είναι μάλλον αυτή η θέληση για αντίσταση που γεννά τέτοια δημιουργικότητα. Δεν κοιμάται ο νους, δεν ξεδιψά το πνεύμα που δεν δέχεται να υποταχθεί. Κάτι σε πνίγει, θες να φωνάξεις για να το διώξεις, να το ξορκίσεις. Γιατί, όπως δυστυχώς όλοι ξέρουμε, υπάρχει το κακό σε αυτόν τον κόσμο. Και αυτό θέλει να δείξει, δια του αντιθέτου, με τον τίτλο αυτό το φιλμ. Μια βαθιά ειρωνεία, ένα πικρό αστείο…
Χρυσή Άρκος στο φεστιβάλ Βερολίνου του 2020 και – εννοείται – απαγορευμένη στο Ιραν, η ταινία-δυναμίτης του Μοχάμαντ Ρασούλοφ είναι ένα καταιγιστικό δράμα πολιτικής καταγγελίας.
Σύνοψη: Τέσσερις ιστορίες με κοινό θεματικό άξονα τη θανατική ποινή στο σύγχρονο Ιράν αποκαλύπτουν τα αδυσώπητα ηθικά διλήμματα και τα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα σε ένα καθεστώς ανελευθερίας.
Τι Θέλει ο Λάμα με το Τουφέκι; (2023)
Μια ταινία που βλέπεται πολύ ευχάριστα. Μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς δεν είχαμε ιδέα πως υπάρχει πριν την φέρει το Cinobo. Μαθαίνοντας πως κατά κύριο λόγο το καστ αποτελείται από ερασιτέχνες, ενισχύεται το feelgood στοιχείο που αυθόρμητα δημιουργείται.
Η απλότητα και η ανιδιοτέλεια των χωρικών έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής που κομίζει ο Αμερικανός «εισβολέας» καθώς γνωρίζουμε μια χώρα που με τον εντελώς δικό της τρόπο έχει βρει τη γαλήνη και την αρμονία. Μάθημα ζωής; Ακριβώς. Και ένα αληθινό must see.
Σύνοψη: Ένας Αμερικανός ταξιδεύει στο Μπουτάν αναζητώντας μια πολύτιμη καραμπίνα αντίκα και διασταυρώνεται με έναν νεαρό μοναχό που περιπλανιέται στα γαλήνια βουνά, σε μια αποστολή να κάνει τα πράγματα ξανά όπως πριν.
Ο Βασιλιάς (2002)
Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος Έλληνας ηθοποιός που να το εκφράζει τόσο έντονα. Βλέπεις Βαγγέλη Μουρίκη, είναι καλό! Ξέρεις πως θα δεις κάτι πολύ δυνατό. Όπως εν προκειμένω. Και ένα ευχαριστώ δεν αρκεί προς το Cinobo που πρόσθεσε στη λίστα του τον Βασιλιά
Μια ταινία με legendary status στην εγχώρια φιλμογραφία – και να σκεφτεί κανείς πως μόλις πρωτοβγήκε στις αίθουσες, το 2003, πέρασε απαρατήρητη, Ο καιρός όμως έφερε τη δικαίωση και έτσι έχουμε να κάνουμε πλέον με κάτι που αναγνωρίζεται και αποθεώνεται από όλους τους σινεφίλ.
Ο Νίκος Γραμματικός μας παρουσιάζει δίχως φτιασιδώματα μήτε ωραιοποιήσεις ένα νατουραλιστικό πορτρέτο της ελληνικής επαρχίας, βασισμένο σε αληθινή ιστορία που σημάδεψε την τοπική κοινωνία της Πελοποννήσου. Η μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου κάνει ακόμα πιο αλησμόνητη την όλη εμπειρία. Για ένα, με μία λέξη, αριστούργημα. Με σκηνές που κόβουν σαν ξυράφι και σε ακολουθούν για καιρό.
Σύνοψη: Ο 35χρονος Βαγγέλης μόλις αποφυλακίζεται, εγκαταλείπει την Αθήνα και την εμπλοκή του με τον κόσμο των ναρκωτικών και επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι σε ένα χωριό της Πελοποννήσου. Συναντά όμως την ξενοφοβία των συγχωριανών του οι οποίοι εμποδίζουν το νέο του ξεκίνημα.
